Morgunblaðið - 06.07.2008, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 06.07.2008, Blaðsíða 31
ti að þurfa að una þeim kosti menn hér þurfa að búa við.“ d barnæskunni di þessara orða verður ekki ir heimsókn í Shatila, sögu- mannabúðir í Beirút. Í byrjun júní var haldin nokkuð óvenjuleg ljósmyndasýning hér í Beirút. Þar var varp- að ágætu ljósi á aðstæður, ekki aðeins í Sha- tila heldur í öllum tólf flóttamannabúðum Palestínumanna sem finna má í Líbanon. Aðstandendur sýningarinnar segja að sýn- ingin muni fara víða, m.a. til einhverra Evr- ópuríkja. Að ljósmyndasýningunni stóðu frjáls félagasamtök að nafni Zakira en um er að ræða verkefni sem hlaut heitið Lahza, eða innsýn, og var hleypt af stokkunum í febrúar 2007. Verkefnið fól í sér að fimm hundruð börnum sem búa í flóttamannabúð- unum, flestum á aldrinum 7-12 ára, var kennd undirstöðutækni í ljósmyndun og síð- an afhent einnota myndavél. Börnin voru síðan beðin um að festa á mynd umhverfi sitt og veita þannig innsýn í lífið í búðunum. Alls tóku börnin meira en 13.000 myndir og í framhaldinu voru bestu myndirnar valdar. Þær voru síðan gefnar út í formi bókar en 70 myndir voru settar upp sem ljósmyndasýning. Verkefnið Lahza er því bæði bók og sýning sem gefur mjög sér- stæða sýn á daglegt líf flóttamanna í gegn- um augu barnsins. Myndirnar sýna börn í aðstæðum sem að mestu leyti ræna þau tækifærinu til að njóta barnæskunnar, með vopn í höndum eða í reiðileysi á götum úti. Umhverfið er sann- arlega ekki sniðið að þörfum þeirra til að þroskast á sínum eigin hraða og hlýtur að teljast heilsuspillandi, bæði líkamlega og andlega. Byssumenningin er áberandi og of- beldi í loftinu. Myndirnar sýna þjáningu barna og fullorðinna sem reyna sitt besta til að lifa af við ömurlegar aðstæður. Hvað er það sem gerir aðstæður Palest- ínumanna í Líbanon svo slæmar sem raun ber vitni? Palestínsku flóttafólki í Líbanon hefur til þessa verið neitað um borgaraleg réttindi og hér nýtur það ekki í reynd al- mennra mannréttinda. Palestínumenn hafa takmarkaðan aðgang að almennri heilsu- gæslu og menntun í landinu og lögum sam- kvæmt mega þeir ekki eiga fasteignir, svo eitthvað sé nefnt. Landslög takmarka jafn- framt mjög atvinnumöguleika þeirra, en Palestínumönnum er ekki heimilt að starfa við um sjötíu skilgreindar atvinnugreinar. Fyrir vikið er sú atvinna sem Palest- ínumönnum býðst einkum á svarta mark- aðnum, sem aftur þýðir að atvinnuöryggi er lítið, launin lág og ýmis atvinnutengd rétt- indi standa þeim ekki til boða. Flóttafólkið verður fyrir vikið að reiða sig á þá aðstoð sem UNRWA getur veitt þeim. UNRWA heldur úti skólum og rekur heilsu- gæslu, en takmörkuð fjárráð samtakanna gera það hins vegar að verkum að mikið vantar upp á að fólki sé gert kleift að lifa sómasamlegu lífi. Sögulegar ástæður liggja fyrir því að hlutskipti Palestínumanna er mun verra í Líbanon en t.d. í nágrannaríkinu Jórdaníu. Viðkvæmt jafnvægi ríkti alla síðustu öld í samskiptum kristinna manna, súnníta og sjíta í Líbanon og enginn hefur viljað ljá máls á því að stigin yrðu skref sem túlka mætti á þann veg að meiningin væri að Pal- estínumenn yrðu fullgildir þegnar í sam- félaginu. Hér skiptir m.a. máli að flestir Pal- estínumenn eru súnnítar og frekari þjóðfélagsþátttaka þeirra myndi trufla það ógnarjafnvægi sem ríkir milli þjóðarbrot- anna. Þá ber að geta þess að margir Líbanar kenna Palestínumönnum um borgarastríðið sem geisaði í landinu frá 1975-1990. Upphaf þess má rekja til árásar sem róttækir Pal- estínumenn með aðsetur í Líbanon voru taldir hafa staðið fyrir. Ýmis vopnuð samtök þeirra, m.a. Frelsissamtök Palestínumanna (PLO) með Yasser Arafat í broddi fylk- ingar, léku stóra rullu í borgarastríðinu. Ódæðisverk voru framin á báða bóga, sem olli langvarandi andúð og vantrausti í sam- skiptum Palestínumanna og Líbana. Von um betra líf Þó að myndirnar á Lahza-ljósmyndasýn- ingunni varpi ljósi á heldur ömurlegt hlut- skipti palestínskra barna í Líbanon má þó sums staðar greina vonarneista og gleði yfir litlu þar sem þau reyna eftir megni að leika sér á götunum innan um rusl, úrgang og opnar klóakleiðslur. Nú í júní minntust Palestínumenn hörm- unganna, Nakba, með formlegum hætti hér í Beirút. Hátíðahöldin fólust m.a. í sýningu á ljósmyndum sem teknar voru á þriðja og fjórða áratug síðustu aldar með textum skrifuðum af þeim sem enn muna lífið eins og það var í Palestínu. Saman gáfu ljós- myndirnar og textarnir sýn á hamingjuríkt líf fólks sem sannarlega ann landi sínu afar heitt. Jafnframt var haldin um þriggja klukku- stunda löng dagskrá með ræðuhöldum þar sem andrúmsloftið einkenndist af reiði yfir óréttlætinu og því að eftir 60 ár hafi Palest- ínumenn enn ekki getað snúið heim. Dans- sýning þar sem konur, karlar og börn sýndu þjóðdansa leiddi síðan áhorfendur í gegnum söguna – allt frá lífinu í Palestínu, gegnum flóttann og fram til dagsins í dag. Þessi glæsilega sýning lýsti þrátt fyrir allt þraut- seigju mannsandans andspænis miklum hörmungum og þeirri von sem býr í brjósti fólks um að palestínska þjóðin fái einhvern tíma í nánustu framtíð tækifæri til að lifa lífi sínu með reisn. Ljósmynd/ Abdallah Nazir Al-Kayyim, 8 ára. 12 ára. Ljósmynd/Fatimah Ahmed Al-Amine, 12 ára. Vonleysi Hver kynslóðin tekur við af annarri í flóttamannabúðunum. MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 2008 31 Í eina tíð voru flóttamannabúðir Palestínumanna í Líbanon sex-tán talsins en nú eru þær tólf, hinar fyrri voru lagðar í rúst íborgarastríðinu í landinu og aldrei endurbyggðar. Óhjákvæmi- lega leiddi það til enn frekari þrengsla í búðum sem eftir stóðu og skildi eftir opið sár í samskiptum Palestínumanna og Líbana. Sumarið 2007 réðst líbanski herinn til atlögu við öfgahóp, Fatah al-Islam, sem hreiðrað hafði um sig í Nahr el-Bared, flótta- mannabúðum í norðurhluta Líbanons, og leiddu átökin til þess að 169 hermenn týndu lífi, 287 liðsmenn Fatah al-Islam og 47 óbreytt- ir borgarar. Allir íbúar búðanna, 27.000, lentu jafnframt á ver- gangi og hafast nú við í bráðabirgðaskýlum, í ófullnægjandi hús- næði eða inni á ættingjum annars staðar. Til að ráða niðurlögum öfgamannanna – sem tengsl höfðu við al-Qaeda-hryðjuverkanetið – sá líbanski herinn sig svo á endanum nauðbeygðan til að leggja búðirnar í rúst. Palestínumenn óska einskis heitar en fá að snúa aftur til Nahr el-Bared en þeir hafa miklar efasemdir um að búðirnar verði nokk- urn tímann endurbyggðar, og vísa þar til fyrri reynslu flóttafólks- ins í Líbanon. Ríkisstjórn Fouads Siniora hefur hins vegar lýst því yfir að búðirnar verði endurreistar og er sá ásetningur til marks um mannlegri afstöðu stjórnvalda til Palestínumanna í landinu. Á ráðstefnu sem haldin var í Vínarborg sl. mánudag söfnuðust um 122 milljónir Bandaríkjadala til verksins og þess er vænst að olíu- ríkin við Persaflóa muni síðan leggja til um tvöfalda þá upphæð. Endurreisn Nahr el-Bared er hins vegar risavaxið verkefni, enda eyðileggingin gífurleg, og er talið að þrjú ár muni líða þar til síð- ustu Palestínumennirnir geta snúið aftur heim. Óska einskis heitar en að snúa aftur Ljósmynd/Rasha Ali Abdallah, 12 ára. Heim? Endurreisn Nahr el-Bared búðanna er risavaxið verkefni. Shatila-flóttamannabúðirnar eru þær frægustu í Líbanon en þæreru staðsettar í miðborg Beirút. Þar frömdu vopnaðar sveitirkristinna manna, falangistar, fjöldamorð á Palestínumönnum þegar líbanska borgarastyrjöldin stóð sem hæst árið 1982 – með vitneskju og vilja ísraelskra hermanna, að því er fullyrt er, en Ísr- aelsher hafði gert innrás í Líbanon þetta vor og hafði þegar þarna var komið sögu umkringt búðirnar. Um átta þúsund manns búa í Shatila og heimsókn þangað er býsna lærdómsrík. Yfirfullar búðirnar standa enn á þeim landskika sem þeim var upphaflega úthlutaður og voru reistar sem skamm- tímalausn fyrir um fjórðung þess fjölda sem þar býr nú. Fólkið hefur neyðst til þess að reisa nýjar hæðir ofan á þau hús sem fyrir eru úr því efni sem hendi er næst og veggir og gólf eru víða á mörkum þess að haldast uppi. Beirút stendur á virku jarðskjálftasvæði og ætla má að skjálfti upp á rúmlega fimm á Richters-kvarðanum hefði hér skelfilegar afleiðingar. Þrengslin eru gríðarleg, göngustígar á milli húsanna varla meira en tveggja metra breiðir og liggja eins og völundarhús um búðirnar. Tilfinningunni mætti helst líkja við það að vera stödd í djúpum helli – byggingarnar gnæfa yfir allt um kring og stundum hefur einfald- lega verið byggð brú á milli húsanna, í um þriggja metra hæð. Raf- magnslínur og vatnsleiðslur liggja í stórum flækjum alls staðar, yf- irleitt rétt yfir höfði fólks en ekki þarf að hafa mörg orð um hættuna sem af slíku getur skapast. Auk þrengslanna er loftræsting og birta inni í húsunum lítil eða engin og þegar kvölda tekur skellur á algjört myrkur á þröngum strætunum. Vatns- og klóakleiðslur eru einnig algerlega ófullnægj- andi og á veturna þegar rignir sem mest flæðir vatn í stríðum straumum inn í híbýli fólks. Ljósmynd/Rami Ahmed Al-Ali, 12 ára. Hættur Í Shatila-búðunum búa átta þúsund manns á svæði sem ætlað var fjórðungi þess fjölda. Byggingar, raf- og vatnsleiðslur skapa hættur. Þröngir stígar og rafmagnslínur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.