Morgunblaðið - 18.07.2008, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Helga Krist-jánsdóttir kenn-
ari fæddist í Gerði
á Skildinganesi í
Seltjarnarnes-
hreppi, sem nú er
Reykjavíkurvegur
27 í Reykjavík, hinn
25. september 1929.
Hún andaðist að
Droplaugarstöðum
að kvöldi hins 10.
júlí síðastliðins.
Foreldrar Helgu
voru Kristján Helgi
Kristjánsson skip-
stjóri frá Meðaldal í Dýrafirði, f.
18. mars 1897, d. 22. október
1984, og Hlíf Magnúsdóttir hús-
móðir frá Flatey á Breiðafirði, f.
3. ágúst 1906, d. 24. ágúst 1967.
Foreldrar Kristjáns voru Krist-
ján Andrésson bóndi, skipstjóri
og kennari, f. 1851, d. 1941 og
Helga Bergsdóttir húsfreyja, f.
1866, d. 1932. Foreldrar Hlífar
voru Magnús Sæbjörnsson læknir
í Flatey, frá Hrafnkelsstöðum í
Fljótsdal, f. 1871, d. 1924 og
Anna Sæbjörnsson húsfreyja, f. á
Sjálandi í Danmörku 1869, d.
1921. Helga átti þrjú eftirlifandi
systkini, Ásu, Önnu sem gift er
Arnlaugi Guðmundssyni og Sæ-
björn sem kvæntur er Ágústu
Oddsdóttur. Helga varð gagn-
fræðingur frá Gagnfræðaskól-
anum í Reykjavík vorið 1947.
Hún vann á borgarskrifstofum
Reykjavíkur 1948–1960. Hún var
snemma mjög gefin fyrir handa-
vinnu og stundaði
nám í útsaumi og
kjólasaumi hér-
lendis sem og í
Danmörku og Sví-
þjóð á árunum 1943
til 1964. Handa-
vinnukennarprófi
lauk hún frá Kenn-
araskóla Íslands
vorið 1963.
Kennslustörf stund-
aði Helga við
Námsflokka
Reykjavíkur, Gagn-
fræðaskólann í
Flensborg og Hlíðaskóla, en
lengst af við Álftamýrarskóla og
Ölduselsskóla. Er hún lét af
störfum sem kennari hóf hún
störf við Þjóðminjasafn Íslands
og starfaði þar um árabil. Helga
var virk í starfi Dómkirkjusafn-
aðarins og víðar. Hún var mjög
ættfróð og lagði víða lið varð-
andi upplýsingar fyrir stofnanir
og söfn vegna yfirgripsmikillar
þekkingar sinnar, svo og elju og
vandvirkni í eftirgrennslan. Síð-
ustu árin átti Helga við veikindi
að stríða, en tókst á við þau af
dugnaði og lífskrafti. Síðasta ár-
ið dvaldi hún þó samfellt á
Landakotsspítala, en var nýflutt
á Droplaugarstaði er hún lést.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki
þessara stofnana innilega fyrir
auðsýnda umhyggju og alúð.
Jarðsungið verður frá Dómkirkj-
unni í dag og athöfnin klukkan
13.
Móðursystir mín, Helga Krist-
jánsdóttir, fæddist í Reykjavík árið
1929. Hún ólst upp í Skerjafirði,
elsta barn hjónanna Kristjáns
Kristjánssonar og Hlífar Magnús-
dóttur. Hún vann lengi við skrif-
stofustörf hjá Reykjavíkurborg, en
árið 1963 lauk hún námi sem
handavinnukennari og næstu ára-
tugi kenndi hún, lengst við Öldu-
sels- og Álftamýrarskóla. Helga
hafði afskaplega gaman af öllum
hannyrðum og var líka alveg ein-
staklega barngóð og því hentaði
kennslan henni vel.
Eftir að Helga hætti kennslu hóf
hún störf á Þjóðminjasafninu þar
sem hún var í hlutastarfi uns safn-
inu var lokað vegna endurbóta árið
1998. Helga hafði auk handavinn-
unnar ákaflega gaman af allri list,
gömlum munum og þjóðlegum
fróðleik og naut þess mjög að vinna
þar.
Helga var mjög virk í safnaðar-
starfi Dómkirkjunnar um langt
árabil. Hún tók þátt í fjölda við-
burða með félögum sínum í kirkju-
starfinu og hafði mikinn félagskap
af því. Á seinni árum sótti hún
mjög í félagsmiðstöð eldri borgara
á Aflagranda og hafði sérstaklega
gaman af bútasaumi. Eftir hana
liggja mörg listaverk og starfið þar
veitti henni mikla gleði.
Helga frænka mín var alla tíð
stór hluti af lífi mínu. Hún hélt
lengi heimili með afa Kristjáni,
fyrst í Skerjafirðinum og svo á
Brekkustíg og heimili hennar stóð
okkur systkinunum ávallt opið.
Hún var alltaf boðin og búin að
hjálpa okkur með hvað sem var.
Helga hélt einnig sambandi við
stórfjölskylduna og þekkti alla.
Hún bjó yfir gríðarlegri ættfræði-
þekkingu og miklum almennum
fróðleik. Helga hafði gaman af því
að fylgjast með börnum í fjölskyld-
unni og mundi alla afmælisdaga og
hátíðarstundir. Hún var mjög fé-
lagslynd og hafði gaman af því að
ræða um menn og málefni. Einnig
tók hún mikið af ljósmyndum.
Hvar sem hún fór var myndavélin
með í för. Hún var örlát á mynd-
irnar sínar og sjaldan kom hún í
heimsókn án þess að hafa með sér
nokkrar myndir til að gefa okkur.
Helga hafði alltaf gaman af því
að ferðast, bæði innan lands sem
utan. Hún þekkti landið vel en unni
sérstaklega æskustöðvum foreldra
sinna í Dýrafirði og í Flatey á
Breiðafirði. Hún átti góða vini víða,
einkum í Danmörku og Noregi,
enda hélt hún ávallt sambandi við
ættingja sína þar.
Þó að ég hafi alltaf þekkt Helgu
mjög vel kynntist ég henni á annan
hátt fyrir um 10 árum. Þá var ný-
lega búið að loka Þjóðminjasafninu
en Helga enn með fulla starfsorku.
Næstu ár hjálpaði hún okkur mikið
með að passa elsta son okkar, Ólaf
Baldvin. Á milli hennar og Óla
myndaðist mikil vinátta sem
gleymist aldrei.
Heilsu hennar fór að hraka fyrir
nokkrum árum og síðasta árið var
hún alfarið á Landakoti og svo á
Droplaugarstöðum þar sem hún
lést hinn 10. júlí. Fjölskyldan þakk-
ar fyrir mikla og góða umönnun
sem Helga fékk síðustu æviárin.
Við Hilmar þökkum Helgu fyrir
alla hjálpina og vináttuna í gegnum
árin. Hún var ógleymanleg öllum
sem henni kynntust. Guð blessi
minningu hennar.
Hlíf Thors Arnlaugsdóttir.
Helgu móðursystur okkar hrak-
aði skyndilega um mánaðamótin
síðustu og lést hún nokkrum dög-
um síðar. Það var okkur áfall, enda
er erfitt að ímynda sér heiminn án
Helgu frænku.
Margar minningar eru okkur of-
arlega í huga enda var hún okkur
bræðrunum afar góð frænka og ná-
komin. Í æsku gistum við oft á
Brekkustíg og þótti það ávallt mjög
skemmtilegt. Þótt Helga væri
barnlaus var heimili hennar nefni-
lega fullt af leikföngum. Þar var
allt frá bílum og legókubbum að
gömlu matadorspili, með einnar
krónu seðlum, sem vakti alltaf jafn-
mikla kátínu. Eftir á að hyggja var
þó merkilegast að um 50 ára ald-
ursmunur kom aldrei í veg fyrir að
hún léki við okkur, hvort heldur við
að kubba eða í spilum. Á Brekku-
stíg lásum við líka Andrés Önd,
fyrst á dönsku og svo á íslensku.
Þegar við gerðumst áskrifendur
varð það strax siður að góssið væri
geymt á Brekkustíg. Aldrei þótti
okkur þetta nema sjálfsagt mál, en
það segir þó mest um hve velkomn-
ir við vorum ávallt hjá Helgu.
Þegar við eltumst hætti leikur-
inn en samtölum okkar fjölgaði að
sama skapi.
Það var gaman að spjalla við
Helgu og gilti þá einu hvort hún
ræddi við okkur um lífið fyrir hálfri
öld eða lífið í dag. Hún var ættfróð
með eindæmum og fræddi okkur
mikið um frændfólk okkar, en
sýndi okkur og okkar starfi ávallt
mikinn áhuga sömuleiðis. Á síðustu
árum sýndi svo viðmót hennar við
systurbarnabörn sín að hún hefði
heldur engu gleymt í samskiptum
við börn.
Blessuð sé minning hennar.
Guðmundur og Skúli
Arnlaugssynir.
Tvær litlar stúlkur eru eitthvað
að snudda úti á götunni milli Garðs
og Gerðis í Skerjafirði haustið
1937. Þetta er fyrsti fundur okkar
Helgu Kristjánsdóttur en ég var þá
nýflutt til Reykjavíkur og þessi
fundur var upphaf að áratugavin-
áttu sem stendur óhögguð enn í
dag. Margt rifjast upp nú þegar
Helga er öll. Leiksvæði okkar
barnanna í Skerjafirðinum var
mikið og skemmtilegt, t.d. Skild-
inganeshólarnir og svo fjaran.
Þetta breyttist nokkuð þegar stríð-
ið kom með herinn og minnkaði þá
plássið og svo kom flugvöllurinn og
sleit sundur byggðina og skólinn
fluttist á Grímsstaðaholtið. Og í
þessu umhverfi ólumst við Helga
upp ásamt mörgum fleiri börnum.
Helga var hæglát og prúð stúlka og
mikill vinur vina sinna. Eftir að
hún lauk gagnfræðaprófi fór hún
fljótlega að vinna á skrifstofu
lengst af hjá bæjarskrifstofum
Reykjavíkur en það hétu borgar-
skrifstofurnar þá. Eftir að hafa
unnið þar um árabil dreif hún sig í
handavinnudeild Kennaraskóla Ís-
lands og kenndi síðan handavinnu í
tveimur grunnskólum Reykjavíkur
um árabil.
Helga var ákaflega mikil hann-
yrðakona og vildi að nemendur
hennar vönduðu sig í hvívetna. Ég
held að hún hafi stundum lagað til
það sem miður fór svo nemend-
urnir sæju hvernig allt ætti að
vera. Það er erfitt að skrifa um
manneskju sem hefur alltaf verið
þarna og tekið þátt í gleði og sorg-
um fjölskyldu minnar. Heilsu
Helgu hrakaði mjög á sl. ári og var
hún mest á spítölum í heilt ár, en
hún var alltaf jafnminnug og við
rifjuðum upp gamlar endurminn-
ingar og einnig voru henni hug-
leiknar sögur af eldri ættmennum
sínum og sögur að vestan en þang-
að átti hún ættir að rekja.
Þegar ég kom síðast til hennar
rúmri viku áður en hún dó talaði
hún um að við þyrftum að fara
saman til Flateyjar á Breiðafirði
svo hún gæti sýnt mér hvar ætt-
menn hennar þar bjuggu. Sú ferð
verður ekki farin hérna megin en
vonandi hittumst við aftur á Eilífð-
arlandinu og hver veit hvað þá ger-
ist. Ég kveð mína tryggu og góðu
vinkonu með söknuði en ég veit að
nú líður henni vel. Blessuð sé
minning Helgu Kristjánsdóttur.
Ásgerður Ingimarsdóttir.
Helga Kristjánsdóttir er kvödd í
dag síðustu kveðju, af vinum og
vandamönnum. Leiðir okkar Helgu
lágu saman í Ölduselsskóla þar
sem við báðar kenndum. Ég fann
fljótt að Helga bjó yfir ótæmandi
þekkingu á handverki liðins tíma,
nánast til upphafs Íslands byggðar
og hún fékk aldrei nóg af því að
kynna sér þau fræði enda réðst
hún til starfa í Þjóðminjasafninu
eftir að hún minnkaði við sig
kennslu. Að taka við nemendum
sem Helga hafði kennt var því
mjög ánægjulegt.
Fljótlega komumst við að því að
faðir hennar og móðir mín höfðu
verið við nám í Núpsskóla á sama
tíma, þau dýrkuðu þann brautryðj-
anda sem stofnaði skólann og þeg-
ar við Helga fórum að bera saman
bækur okkar, fundum við að þeirra
frásagnir höfðu haft mikil áhrif á
viðhorf okkar til kennslu og lífsins
yfirleitt. Helga var mjög ættfróð
og minnug og þar kom maður aldr-
ei að tómum kofanum. Já, það var
mikill menningarlegur ávinningur
fyrir mig að verða samferða Helgu
bæði í kennslu og einnig í Heimilis-
iðnaðarfélagi Íslands, fyrir það vil
ég þakka. Ég sendi systkinum
hennar og systkinabörnum innileg-
ar samúðarkveðjur.
Edda Jónsdóttir.
Helga Kristjánsdóttir
✝ Ása Guð-mundsdóttir
Degroot fæddist í
Reykjavík 25. febr-
úar 1918. Hún lést í
Oregon í Banda-
ríkjunum 30. nóv-
ember 2000 og fór
útför hennar fram
ytra.
Þórunn Guð-
mundsdóttir Jen-
sen fæddist í
Reykjavík 21.
ágúst 1920. Hún
lést á sjúkrahúsi í
Danmörku 27. mars síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá kirkj-
unni í Allerød í Danmörku 2. apríl.
Minningarathöfn um þær systur
verður í Fossvogskapellu í dag og
hefst hún klukkan 15.
Jarðsett verður í legstað for-
eldra þeirra, Ingibjargar Björns-
dóttur og Guðmundar Sveinssonar
skipstjóra.
Í dag verður jarðneskum leifum
systranna Ásu og Þórunnar komið
fyrir í íslenskri mold. Ungar konur
hleyptu þær heimdraganum og fóru
að hætti eyjabúans út í heim til náms
og starfs. Nær öll starfsævin var á er-
lendri grundu og áratugadvöl ytra
líklega lengri en upphaflega var ætl-
að. Þær náðu báðar háum aldri og að
leiðarlokum áttu systurnar þá ósk
sameiginlega að hvíldin yrði í föður-
landinu. Eftir minningarathöfn í
Fossvogskapellu síðdegis verða duft-
ker þeirra jarðsett í legstað foreldr-
anna, Ingibjargar Björnsdóttur og
Guðmundar Sveinssonar skipstjóra, í
Fossvogskirkjugarði. Lokast þá
hringurinn frá brottför til heimkomu.
Bernskuheimilið stóð á Bárugötu
17 í Reykjavík og þar ólust þær upp í
glöðum systkinahópi, var Ása elst en
Þórunn þriðja í röð sex systkina.
Æskuheimilið einkenndist af ein-
drægni og náinni fjölskyldusamveru
því ýmsir úr stórfjölskyldunni, eink-
um utan af landi, áttu þar víst athvarf
og dvalarstað.
Mágkonur mínar, Ása og Þórunn,
bjuggu erlendis og dagleg samvera
því ekki gerleg en ferðir milli landa
tíðkuðust og samskipti eftir færum
leiðum þess tíma.
Ég minnist er ég sá Ásu fyrst á
götu á Akureyri sumardag 1937 var
hún þá nýkomin norður til starfa á
lögfræðistofu Björns Halldórssonar
frænda síns. Hún var há og grönn,
ljós yfirlitum og ákveðin í fasi, líkt og
hún vissi gjörla hvert halda skyldi.
Árið 1943 fór Ása til Vesturheims
og nam bókhald og hraðritun við
Pachard-viðskiptaskólann í New
York-borg. Um skeið starfaði hún hjá
íslensku fyrirtæki ytra, um tíma hjá
íslenska sendiherranum í Wash-
ington DC en tvö seinustu styrjald-
arárin (1944-1945) á skrifstofu US
Censorship (ritskoðun pósts á stríðs-
tíma). Þar kynntist hún Johannes
DeGroot af hollenskum ættum. Þau
giftust 1946, fluttust til Oregon-ríkis
og starfræktu þar eigið fyrirtæki.
Varð þeim þriggja sona auðið. Frá
1966 og til starfsloka 1985 vann Ása
við bókhald hjá hótelkeðju á sömu
slóðum. Hún var virk í félagsmálum
og sinnti m.a. stuðningi við menn
heimkomna úr herþjónustu, vann
með sögufélagi og að náttúruvernd.
Árið 1990 var Ása valin „Kona ársins“
í sínu héraði, Glide, Oregon, fyrir
sjálfboðastörf.
Undirrituð minntist Þórunnar,
systur Ásu, hér í blaðinu á útfarar-
degi hennar 2. apríl sl. í Danmörku.
Þórunn var myndlistarmaður og
menntaðist hér heima og við Kun-
stakademíuna í Kaupmannahöfn. Var
hún alla ævi virk á sviði myndlistar.
Árið 1991 hélt hún sýningu hér og
áttu þá landar hennar kost á að eign-
ast listaverk eftir hana. Þórunn var
hinn næmi listamaður og voru sam-
vistir við hana þroskandi og eftir-
minnilegar. Rifja má upp að stærsta
olíumálverk sitt „Panorama“
ánafnaði Þórunn þjóð sinni með því að
afhenda það í Húsi Jóns Sigurðssonar
í Kaupmannahöfn og er myndin í
móttökusal þar.
Við hinstu kveðju systranna í dag
eru staddir synir Ásu og makar, eft-
irlifandi eiginmaður Þórunnar, sonur
þeirra og dóttir.
Megi þær systur vera velkomnar
til heimalandsins og í reit fjölskyld-
unnar.
Björg Einarsdóttir.
Ása Guðmundsdóttir
Degroot og Þórunn
Guðmundsdóttir Jensen
✝
Ástkær frænka mín,
HELGA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Brekkustíg 14,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, föstudaginn 18. júlí kl. 13.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hlíf Thors Arnlaugsdóttir.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
KNÚTUR HAFSTEINN MATTHÍASSON
frá Hólmavík,
lést á dvalarheimilinu Uppsölum, Fáskrúðsfirði,
miðvikudaginn 10. júlí.
Útförin fer fram frá Heydalakirkju laugardaginn
19. júlí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á dvalarheimilið
Uppsali.
Fyrir hönd systranna,
Þuríður Matthíasdóttir.