Morgunblaðið - 27.09.2008, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2008 33
✝ Bergþóra Þor-bergsdóttir
fæddist á Jaðri í
Gerðahreppi í Gull-
bringusýslu 1. maí
1925. Hún andaðist
á Heilbrigðisstofn-
un Suðurnesja 22.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þorbergur Guð-
mundsson útgerð-
armaður, f. 1888, og
Ingibjörg Katrín
Guðmundsdóttir, f.
1890. Þau voru ættuð úr Kjós-
arhreppi en fluttust ung suður í
Garð. Systkini Bergþóru voru
Geirmundur, f. 1910, Atli, f. 1911,
fyrir soninn Axel, f. 1950, með
Jónu Gísladóttur. Axel er kvæntur
Þórunni Halldórsdóttur og eru
börn þeirra Jón og Fanný Sigríð-
ur. Börn Jóns og Bergþóru eru: 1)
Vignir Ljósálfur, f. 1956, kvæntist
Kolbrúnu Baldursdóttur og er
dóttir þeirra Karen Áslaug. Þau
skildu. Eiginmaður Vignis er Mar-
teinn T. Tausen. 2) Þorsteinn, f.
1958, kvæntist Kristínu Sumar-
liðadóttur og eiga þau börnin
Bergþóru og Sumarliða. Þau
skildu. Eiginkona Þorsteins er
Katrín Hafsteinsdóttir. 3) Íris, f.
1963, gift Gylfa Kristinssyni, synir
þeirra eru Atli Már og Jón Þór.
Barnabarnabörn Bergþóru og
Jóns eru fimm.
Samhliða húsmóðurstörfum,
vann Bergþóra við hlið eigin-
manns síns í versluninni Nonni og
Bubbi og síðar hjá Sparisjóðnum í
Keflavík og Hitaveitu Suðurnesja.
Útför Bergþóru verður gerð frá
Útskálakirkju í Garði í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hulda, f. 1914, Krist-
inn, f. 1918, Bryndís
tvíburasystir Berg-
þóru, f. 1925, og upp-
eldisbróðir þeirra,
Þorsteinn Þórðarson,
f. 1912. Þau eru öll
látin.
13. júní 1953 giftist
Bergþóra Jóni Axels-
syni, kaupmanni í
Sandgerði, f. 14.6.
1922, d. 19.8. 2003.
Átti hún þá soninn
Guðmund, f. 1948
með Jóel Erni Ingi-
marssyni. Guðmundur er kvæntur
Önnu Margréti Gunnarsdóttur og
eru dætur þeirra Gunnhildur
Ásta, Erla Dögg og Aldís. Jón átti
Elsku móðir mín kær,
ætíð varst þú mér nær,
ég sakna þín, góða mamma mín.
Já, mild var þín hönd
er um vanga þú straukst,
ef eitthvað mér bjátaði á.
Við minning’ um þig geymum
og aldrei við gleymum,
hve trygg varst þú okkur og góð.
Við kveðjum þig mamma,
og geymum í ramma
í hjart’ okkar minning’ um þig.
(Gylfi Valberg)
Elsku mamma mín, hvíl þú í friði.
Þín elskandi dóttir,
Íris.
Elsku mamma, það er þungur
biti að kyngja að þurfa að kveðja
þig í hinsta sinn. Þig sem varst svo
stór þáttur í lífi okkar, allt fram til
síðasta dags. Þig sem við systkinin
sem og börn okkar og barnabörn
dáðum og elskuðum. Þig sem áttir
alltaf fulla skjóðu af hóli handa okk-
ur en enga af lasti. Þig sem gerðir
mig að þeim einstaklingi sem ég er
í dag. Fyrir þetta vil ég þakka þér
og fylla það tómarúm sem mynd-
aðist í hjarta mínu við fráfall þitt af
þeim mörgu yndislegu minningum
sem ég á um þig. Ég veit að þú ert
hamingjusöm við hlið pabba í dag,
ég sá það á ásjónu þinni er ég
kvaddi þig síðast.
Það er ekki auðvelt að velja úr
þeim yndislegu minningum sem ég
geymi um þig í hjarta mínu. Þær
eru einfaldlega of margar til að
koma fyrir í grein sem þessari. Ég
minnist þó best þess umburðar-
lyndis sem þú sýndir mér sem
barni þegar mér varð fótaskortur
og gerði einhver prakkarastrik. Þú
hafðir einstakt lag á að beina mér á
rétta braut án fúkyrða eða annars
sem sært gæti litlar sálir. Ég minn-
ist einnig allra þeirra ferðalaga sem
við fjölskyldan fórum í forðum
daga. Þú eldaðir kótilettur, pabbi
reddaði maltinu og namminu og svo
var lagt af stað. Gjarnan var stopp-
að við einhverja náttúruperluna þar
sem köldum kótilettum í raspi var
skolað niður með vænum sopa af
malti og Prins Póló í eftirrétt.
Ég minnist þess einnig er ég
tjáði þér að von væri á nýju barni í
fjölskylduna og að fæðing þess væri
áætluð hinn 24. apríl ’81. Þú sagðir
þá strax að það yrði stúlkubarn og
að þú vildir gjarnan fá hana í af-
mælisgjöf hinn 1. maí. Einnig bætt-
ir þú við, að ef svo færi myndir þú
sjá um að sauma á hana föt fram að
fermingu. Að sjálfsögðu fæddist
hún svo 1. maí og var skírð í höfuðið
á þér. Þú stóðst við þitt loforð og
gott betur og enn býr fjölskyldan
að þeim ófáu listmunum sem þú
skapaðir við saumavélina. Þú varst
einfaldlega snillingur á vélina og
við systkinin fengum svo sannar-
lega að njóta þess. Ég man t.d. eftir
bítlafötunum sem þú saumaðir á
okkur Vigga eftir mynd í Bravo og
hvað vinirnir öfunduðu okkur af
þeim. Ég man einnig eftir útvíðu
sjóliðabuxunum sem þú saumaðir á
okkur löngu áður en slíkar buxur
voru fáanlegar hér heima og flest
var þetta gert eftir myndum úr
Bravo.
Ég gleymi heldur aldrei hversu
hamingjusamur ég var þegar ég
fékk ykkur Beggurnar til að vera
mínir svaramenn þegar við Katý
giftum okkur og allri þeirri ást sem
þú umvafðir okkur með alla tíð. Já
elsku mamma mín, ég minnist þín
sem yndislegrar manneskju sem
stóðst ávallt sem klettur við hlið
pabba og settir þarfir fjölskyldunn-
ar ætíð í forgang á undan þínum
eigin. Að lokum langar mig að færa
þér að gjöf lítið ljóð sem ég setti
saman handa þér.
Af öllu því sem sáðir þú
og sálu mína nærir
mér reynist best sú barnatrú
sem af móður barnið lærir.
Ávallt mun ég minnast þín
mín hjartans kæra móðir.
Ó, hve sárt ég sakna þín
nú englar sitja hljóðir.
Þinn sonur,
Þorsteinn.
Ég talaði um hana í seinni tíð sem
ömmu Beggu en kallaði hana alltaf
Beggu enda kom hún frekar seint
inn í líf mitt því ég var alinn upp hjá
ömmu Tobbu og afa Axel á Borg í
Sandgerði. Fyrst man ég eftir
stjúpu minni í gegnum matinn auð-
vitað, en þá bjuggu þau pabbi í
Höfn í Sandgerði. Þetta var kannski
ekki beint matur heldur kaffimeð-
læti, þetta var hjónabandssæla, en
Begga var snillingur í bakstri henn-
ar að mínu mati. Hún meira að
segja fléttaði böndin ofan á og ég
var að benda Þórunni minni á þetta
ekki alls fyrir löngu en hún leggur
aðeins böndin hvert ofan á annað,
en það er eflaust gert til að spara
tíma nú til dags eins og annað. Líka
man ég eftir góða normalbrauðinu
með kæfunni og einnig snyrtilega
litla heimilinu í Höfn en Begga var
snyrtimenni og listamaður af Guðs
náð.
Það hefur eflaust verið mjög erf-
itt hlutverk hjá Beggu minni 21.
júní 1961 að þurfa að tilkynna mér
11 ára grislingi að amma mín og
uppeldissystir mín hún Gerða (Þor-
gerður) hefðu látist af slysförum en
það féll í hennar hlut að gera það
vegna þess að pabbi fór strax á
slysstað til afa að gæta hans. Þetta
situr að sjálfsögðu í mínum huga
alla tíð en ég get sagt nú þegar ég
er fullorðinn að ég gef henni 8 í ein-
kunn fyrir þetta. Auðvitað var sam-
anburðurinn við ömmu Tobbu von-
laus því ömmur eru ekki bara
ömmur, amma Tobba var á sérpalli
hjá öllum sem til þekktu.
Enn að matnum. Hvað Begga
mátti þola af hendi pabba, sem var
líka mjög góður maður. Stundum
kom fyrir að pabbi bauð fólki heim
án þess að láta stjúpu mína vita en
alltaf fann hún lausnir á þessum
vanda pabba að gleyma að láta hana
vita með fyrirvara. Svo það var
ótrúlegt að hún gat sem kona haft
sig til á 10 mínútum ef þau fóru út
að skemmta sér því pabbi kom oft
með litlum fyrirvara heim og sagði:
„Begga við erum að fara á Hótel
Sögu; hvar eru fötin mín?“ Þessu
var Begga vön og tók þessu yfirleitt
með jafnaðargeði og var tilbúin á 10
mínútum.
Ég ólst upp á þremum heimilum,
hjá ömmu Tobbu og afa Axel, pabba
og Beggu og mömmu og Sigga. Ég
ætla ekki að bera þessi heimili sam-
an en eitt get ég sagt að ég hef í
gegnum tíðina reynt að taka það
besta frá hverjum stað og gera að
mínu bæði varðandi andlega og ver-
aldlega hluti.
Að lokum langar mig að þakka
Beggu fyrir allt og allt en sér í lagi
þegar við vorum tvö heima hjá
henni eftir að pabbi dó þegar hún
sagði við mig: Axel, hvað er það sem
þig langar í eftir minn dag héðan úr
þessu heimili? Ég sagði að það
væru þrír hlutir og sagði henni frá
þeim og hún sagði þá: Axel, þú mátt
eiga þá núna. Fyrir þetta er ég
mjög þakklátur, og gaf mér mjög
mikið vegna míns æskuheimilis.
Elsku Begga, við Þórunn vonum
að þú megir í friði fara og vitum að
þú ert þakklát fyrir að vera komin
til Guðs og að þjáningum þínum
hefur nú linnt. Góður Guð geymi
þig.
Axel og Þórunn.
Elsku tengdamamma og sú eina
sanna. Mikið er nú sárt að missa
þig. Mér fannst óumræðilega sárt
að kveðja þig en á sama tíma veit ég
að þér líður vel þar sem þú ert núna
í faðmi Nonna. Þegar ég rifja upp
þær góðu stundir sem við áttum
saman en þær voru ófáar, sumarbú-
staðaferðir og margt fleira, hlýnar
mér um hjartaræturnar. Ég minn-
ist þess þegar ég var að vinna fyrir
norðan og þið komuð í heimsókn til
mín í Lundi í Öxarfirði frá Akur-
eyri, stuttu eftir að Nonni átti af-
mæli í júní ’97. Ég fór með ykkur í
Ásbyrgi og Hljóðakletta og sýndi
ykkur mína uppáhalds ævintýra-
staði, nýbúin að kynnast ykkur
hjónunum. Ég man hvað mér fannst
mikið til þess koma að þið skylduð
leggja á ykkur þetta ferðalag til að
heimsækja nýju kærustuna hans
Steina ykkar sem ég er innilega
þakklát fyrir að hafa kynnst, enda
gift honum í dag.
Ég bað þig, Begga mín, um hönd
hans fyrir rúmu ári og veittir þú
strax samþykki þitt fyrir því en lést
mig jafnframt vita að skilafrestur-
inn á honum væri útrunninn. Þið
Beggurnar voru síðan svaramenn
hans í brúðkaupi okkar, enda dugði
ekki minna en tveir. Takk fyrir að
gefa mér hann og er hann innilega
elskaður af öllu hjarta.
Ein er sú ferðin sem mig langar
einnig að minnast á en það er
óvissuferðin sem við Steini fórum
með ykkur mömmurnar á afmæli
ykkar en svo skemmtilega vill til að
aðeins er einn dagur á milli afmæla
ykkar. Í þeirri ferð upplifðum við
óvæntar og skemmtilegar uppá-
komur sem ekkert okkar átti von á,
ljóðalestur í Krísuvíkurkirkju,
göngutúr í Herdísarvík, heimsókn í
Strandarkirkju, humarveislu og
listasýningu á Stokkseyri og síðan
var endað með dekurkvöldi í bú-
staðnum hennar mömmu á Arnar-
hóli. Samanlagt það ár (2005) náð-
um við þrjár að fylla 200 ár. Þú
Begga mín 80 ára gömul, mamma
70 og ég á 50. aldursári. Það var
okkur Steina mikill heiður að fá að
hafa ykkur þessa helgi, alveg út af
fyrir okkur.
Árið 2001 hélt ég sýningu á fanta-
síumunum mínum í Ráðhúsi
Reykjavíkur en á þeim tíma höfðum
við Steini tímabundið slitið samvist-
um en það breytti því ekki að þið
hjónin voruð mætt fyrst allra við
opnun sýningar minnar og þótti
mér vænna um það en orð fá lýst.
Takk fyrir hversu vel þið Nonni
hafið alltaf tekið mér frá upphafi
kynna okkar. Elsku Begga, þið
munuð alltaf eiga stórt rúm í hjarta
mínu.
Ykkur og fjölskyldum ykkar,
elsku Íris, Vignir, Guðmundur, Axel
og þér, elsku Steini minn, votta ég
mína dýpstu samúð en munið að
minningin um góða móður lifir.
Þín tengdadóttir,
Katrín Jóna.
Elsku besta Begga mín.
Fáum hef ég kynnst í lífinu sem
eru eins ósérhlífnir, hógværir og
þolinmóðir og þú varst alla tíð. Þú
varst fastur punktur í tilveru svo
margra, máttir ávallt vera að því að
hlusta og spjalla.
Mig langar í fáum orðum að
þakka þér fyrir að hafa verið mér
sem móðir á unglingsárunum og
fyrir að hafa leyft mér að búa hjá
ykkur á menntaskólaárunum. Betra
heimili var ekki hægt að hugsa sér.
Þakka þér fyrir góða matinn, allar
flíkurnar sem þú saumaðir á mig og
á Karen Áslaugu. Þakka þér fyrir
að hafa verið yndisleg tengda-
mamma í áratug.
Við vitum elsku Begga að þú ert
alsæl núna, komin til Nonna, Binnu,
tvíburasystur þinnar og allra hinna
ástvinanna.
Hérna megin er þín sárt saknað.
Minning þín mun lengi lifa elsku
Begga.
Þreytt halla höfði,
þrái að sofna,
svefni sem hressir sál.
Griðastað ljáir,
lúnum beinum.
Þreyta úr líkama líður.
Kolbrún Baldursdóttir.
Elskuleg amma mín hefur kvatt
þennan heim og eftir sitjum við með
sáran söknuð og ljúfar minningar
um öðlinginn hana ömmu.
Það var alltaf yndislegt að heim-
sækja ömmu til Keflavíkur. Hún
var mikill húmoristi og átti hnyttin
svör við öllu. Umfram allt var hún
besta amma sem hægt var að hugsa
sér. Hún vildi allt fyrir alla gera og
var alltaf til taks. Við hlógum oft að
því að hafa lítinn áhuga á versl-
unarleiðöngrum. Hún var alveg
sannfærð um að ég hefði erft það
frá henni. Við vorum sammála um
að það væri best að ráða einhvern
til að gera fatakaupin fyrir okkur
svo við þyrftum ekki að býsnast
þetta í búðunum. Þá væri mun
gagnlegra að eiga gæðastund á
kaffihúsi.
Þegar hún og pabbi heimsóttu
okkur til Árósa um páskana árið
2004 áttum við frábærar stundir
sem mér þótti afar vænt um og að
sjálfsögðu var mikið spjallað á
helstu kaffihúsum borgarinnar og
lítið verslað.
Elsku amma, mikið á ég eftir að
sakna þín en ég veit jafnframt að afi
Nonni er búinn að bíða eftir þér og
hefur fagnað komu þinni. Einnig
veit ég að saman munuð þið vaka
yfir þessari samheldnu fjölskyldu
sem þið stofnuðuð til fyrir mörgum
áratugum.
Karen Áslaug.
Elsku amma Begga, komið er að
kveðjustund. Á stundum sem þess-
um leitar hugurinn aftur til liðinnar
tíðar og allra þeirra góðu stunda
sem við áttum saman. Í æsku dvaldi
ég stundum hjá ykkur afa Nonna í
Keflavíkinni og var það alltaf til-
hlökkunarefni þegar von var á
ferðalagi þangað. Frá þeim ferðum
eru einkum minnisstæðir bíltúrarn-
ir með þér og afa Nonna á hvíta
Vollanum og alltaf þegar ég settist
inn og horfði á skrípó komstu um
leið færandi hendi með appelsín og
gotterí. Einnig er mér sérstaklega
minnisstæð leikhúsferðin sem við
tvær fórum saman í – ég fékk að
fara með þér að sjá Jesus Christ
Superstar og það fannst mér æð-
islegt. Þessar minningar eru aðeins
brotabrot í þeim hafsjó sem ég á og
mun varðveita um alla tíð.
Elsku amma, ég vil þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar okkar
saman og það sem þú varst mér.
Ég veit að afi Nonni tekur á móti
þér – nú eruð þið saman á ný.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guð blessi minningu þína.
Þín
Aldís.
Elsku amma mín er farin. Hjarta
mitt er fullt af söknuði og sorg en
þrátt fyrir alla sorgina er einnig
gleði í hjarta mínu. Nú er amma
nefnilega komin til afa og þau sam-
einuð á ný. Það er sárt að kveðja
ömmu en á sama tíma gott að vita
til þess að nú líður henni vel. Ég á
svo margar minningar um þessa
yndislegu konu. Nónvarðan, þar
sem þau afi bjuggu, var sem mitt
annað heimili og fannst mér alltaf
jafnnotalegt að fá að gista hjá
ömmu og afa og láta dekra við mig.
Þar fékk ég að vaka lengi, horfa
með þeim á Derrick og háma í mig
sælgæti. Amma átti líka heimsins
besta kexskáp og það var alltaf til ís
í frystinum. Hjá ömmu varð maður
aldrei svangur og spurði hún á
fimm mínútna fresti hvort maður
vildi ekki eitthvað að borða. Hún
gerði góðan mat en einna helst
minnist ég grjónagrautsins hennar
með rúsínum. Amma var mikil
saumakona og saumaði á mig föt
fram á unglingsár. Ef maður mætti
til hennar í nýjum fötum var það
fyrsta sem hún spáði í efnisgerðin.
Annað áhugamál ömmu var að leysa
krossgátur og um átta ára aldur fór
ég að hafa áhuga á því líka. Við sát-
um oft löngum stundum við eldhús-
borðið í náttfötum, leystum gátur
og mauluðum kex. Yndislegir ömm-
umorgnar sem ég mun aldrei
gleyma. Minningar mínar um
ömmu eru svo margar og góðar að
skrifað gæti ég bók um þær. Nú
undir það síðasta var amma orðin
mjög veik og ekki alltaf sem hún
var með á nótunum. Ég er mjög
þakklát fyrir að hafa getað kvatt
hana áður en við fjölskyldan flugum
aftur til Osló nú í ágúst. Eva Lillý,
hálfs árs dóttir okkar, var með í för
og það sem hún heillaði langömmu
sína! Amma hélt í hönd hennar all-
an tímann og litla langömmubarnið
fékk hana til að brosa hvað eftir
annað, nokkuð sem að hún var mjög
sparsöm á undir það síðasta. Það
var afskaplega erfitt að kveðja hana
þennan dag vitandi það að við sæj-
umst eflaust ekki aftur, en það að
Eva Lillý skyldi gleðja hana svo
mikið þann daginn fær mig til að
brosa mínu blíðasta.
Elsku amma, nú ertu hjá afa og
ykkur líður vel. Ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið mér, alla þá
hlýju og ást og sérstaklega ógleym-
anlegar samverustundir. Ég elska
þig amma mín og kveð þig með sorg
og söknuð í hjarta.
Þín ömmustelpa,
Bergþóra Þorsteinsdóttir.
Bergþóra
Þorbergsdóttir