Morgunblaðið - 27.09.2008, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. SEPTEMBER 2008 35
✝ Ingibjörg Guð-mundsdóttir
fæddist á Skáld-
stöðum í Reykhóla-
sveit 10. nóvember
1923. Hún lést á
dvalarheimilinu
Barmahlíð á Reyk-
hólum 14. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur Helgason
bóndi á Skáld-
stöðum, f. 9. nóv.
1880, d. 30. jan.
1958, og Jóhanna Magnúsdóttir, f.
15. maí 1891, d. 14. apríl 1973.
Systkini Ingibjargar voru Jens, f.
24. okt. 1914, d. 29. sept. 1998,
Magnús, f. 17. jan. 1919, d. 15.
nóv. 1992, Kristján, f. 3. okt. 1921,
d. 29. mars 2008, og Jón Kristinn,
f. 24. nóv. 1931, d.
27. apríl 2004.
Ingibjörg bjó á
Skáldstöðum alla
sína tíð, fyrst með
foreldrum sínum og
síðan með bræðr-
unum Magnúsi,
Kristjáni og Jóni.
Skólaganga hennar
var hefðbundin
barnaskólaganga
þess tíma auk þess
sem hún nam við
Húsmæðraskólann
á Staðarfelli vetur-
inn 1943-1944. Hún flutti sökum
heilsubrests á dvalarheimilið
Barmahlíð á Reykhólum haustið
2005.
Útför Ingibjargar verður gerð
frá Reykhólakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hún Inga á Skáldsstöðum var
merkileg kona. Ég kynntist henni og
þeim Manga, Kitta og Nonna þegar
ég kom fyrst sem sumarstrákur í
Skáldsstaði sumarið 1975, þá 10 ára.
Sumrin urðu fjögur og alltaf mætti
ég sömu hlýjunni og umhyggjusem-
inni hjá Ingu. Það var allt svo rólegt
og yfirvegað í fari hennar að manni
leið alltaf vel nálægt henni.
Verkaskiptingin var nokkuð skýr á
bænum. Inga sá um húsverkin, þrif
og þvotta, matseld og bakstur og
annað í þeim dúr. Bræðurnir komu
lítið að húsverkunum, en það kom sér
reyndar heldur illa þegar Inga brá
sér einhverju sinni í húsmæðraorlof í
nokkra daga. Þá var það Nonni sem
sá um eldamennskuna við litla hrifn-
ingu bræðra sinna. Þegar hafra-
grauturinn brann við var Kitta öllum
lokið og það hvein hátt í honum. Það
urðu allir dauðfegnir þegar Inga kom
aftur og ástandið í eldhúsinu færðist í
eðlilegt horf. Annars var eldhúsið
hennar Ingu í rauninni samkomu-
staður heimilisins; þar hófst dagur-
inn með morgunkaffinu og þar lauk
honum með kvöldkaffinu, þar var
hlustað á fréttir og veðurfregnir, þar
var skrafað, skeggrætt og skipulagt
og þangað var kunnugum boðið inn.
Inga og Nonni sáu um mjaltirnar
en á Skáldsstöðum var alltaf hand-
mjólkað þann tíma sem ég var þar og
kannski alla tíð. Kýrnar voru miklir
vinir Ingu og voru ánægðar og róleg-
ar þegar hún fór um þær höndum.
Hún sinnti auk þess hænsnunum og
heimaalningunum, og rösk var hún
með hrífuna þegar snúa þurfti heyi
þar sem vélarnar náðu ekki til.
Bræðurnir sinntu að öðru leyti öll-
um útiverkum. Kitti var berserkur til
vinnu og í heyskapnum voru þeir
Nonni á vélunum en Mangi sló eins
og herforingi með orfi og ljá. Aldrei
kom hann nálægt vélum og sagðist
hafa hætt að aka dráttarvél þegar
hann ók með heyvagninn ofan í
skurð. Mér tókst einu sinni að fá
hann til að aka Farmalnum út heim-
reiðina, en það gekk ekki betur en
svo að hann keyrði á hliðið og neitaði
að taka þátt í frekari aksturstilraun-
um eftir það.
Að koma til Skáldsstaða var eins
og að koma í annan heim. Ólíkt borg-
arysnum var þar alltaf ró og friður
þótt mörg væru handtökin. Í raun-
inni var það ótrúlegt ævintýri fyrir
strákpjakk úr Reykjavík að koma í
þessa sveitaparadís og taka þátt í
daglegum verkum. Á kveðjustund-
inni rifjast allt upp; að mjólka kýrnar
með Ingu og Nonna, skilja mjólk og
strokka smjör í búrinu, steikja klein-
ur með Ingu, stússa í vélunum með
Kitta og Nonna, hjálpa til í sauð-
burði, hamast í heyskapnum, ganga
með yxna kýr yfir að Hofsstöðum,
spila marjas við Manga, og síðast en
ekki síst að koma inn í hlýja eldhúsið
hennar Ingu seint á kvöldin og fá
volga mjólk og kökur eftir langan
vinnudag.
Nú er hún Inga á Skáldsstöðum
farin að hitta bræður sína. Þar verð-
ur fagnaðarfundur. Eftir situr falleg
minning um vandað og gott fólk í
yndislegri sveit. Ég þakka kærlega
fyrir mig.
Fjölskyldunni votta ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Ólafur Halldórsson.
Ingibjörg
Guðmundsdóttir
Amma mín kenndi
mér margt. Sumt smá-
legt en annað stórkostlegt. Á Kópa-
vogsbrautinni kenndi hún mér að
best væri að byrja á matnum utar-
lega á diskinum því hann væri kald-
astur þar, auk þess sem best væri að
drekka mjólkina eftir matinn til að
eyðileggja ekki matarlystina. Í Sundi
fyrir norðan kenndi hún mér það sem
enginn hafði nokkurn tímann getað,
að borða kjötsúpu og steiktan lauk.
Hið stórkostlega sem hún kenndi
mér var að gefast aldrei upp og að
elska stórt. Ég ætla að gera mitt
besta til að fara eftir því.
Ég man vel eftir sumrunum hjá
ömmu og Árna í Sundi í Höfðahverfi
rétt hjá Grenivík. Frábær staður fyr-
ir alla, gamall sveitabær með gamalli
hlöðu, bæjarrústir á túninu, skurðir,
lækur og nóg af hundasúrum. Þegar
ég var 10 ára fannst mér túnið verið
heimsins stærsti fótboltavöllur, alla
vega þegar búið var að slá. Einhvern
veginn finnst mér að amma hafi alltaf
annaðhvort verið í eldhúsinu eða úti á
tröppum við húsið. Það var alltaf
hægt að fá sér kleinur eða flatkökur
með hangikjöti. Ekki skrýtið að mað-
ur væri alltaf svangur í sveitinni hjá
ömmu. Ég gleymi aldrei þessum
tíma.
Ég man líka eftir dótinu í skápnum
inni í sjónvarpsherberginu á Kópa-
vogsbrautinni. Þangað hljóp ég þeg-
ar ég var búinn að kyssa og knúsa
ömmu. Þar tók við smíði stærstu
húsa heimsins með legókubbunum.
Ég man líka eftir búrinu inn af eld-
Sigríður Helga
Stefánsdóttir
✝ Sigríður HelgaStefánsdóttir
fæddist á Sjöunda-
stöðum í Flókadal í
Skagafirði 25. ágúst
1917. Hún lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 10. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Kópavogs-
kirkju 24. sept-
ember.
húsinu, þar sem ýmis-
legt skemmtilegt var
að finna, oftast eitt-
hvert góðgæti.
Skemmtilegast fannst
mér samt að fikta í
prjónavélunum hennar
ömmu inni í prjóna-
herberginu, það var
bara svo margt á þeim
til að ýta á eða færa til
að ómögulegt var fyrir
litla fingur að láta það
vera. Þar inni prjónaði
amma hinar ýmsu flík-
ur sem gefnar voru á
afmælum, jólum eða bara hvenær
sem henni þótti kominn tími til. Og
það var oft.
Amma var elskuleg, hjartahlý,
ákveðin og traust manneskja. Ég
vildi að hún væri hérna ennþá. En
svona er víst lífið. Í staðinn mun ég
geyma minningu hennar í hjarta
mínu og miðla henni til barna minna
og, ef ég verð mjög lánsamur, til
barnabarna minna. Guð geymi þig
elsku amma mín. Við sjáumst síðar.
Ólafur Lúther Einarsson.
Það eru 36 ár síðan ég og dóttir
mín kynntumst Sigríði ömmu eins og
hún er kölluð á mínu heimili. Hún var
þá dagmamma í Laugarneshverfi en
við bjuggum á Seltjarnarnesi. Í þá
daga þótti langt að fara með barn frá
Seltjarnarnesi inn í Laugarnes og til
baka í vinnu niður í miðbæ. Sigríður
amma var þá einstæð móðir í lítilli
íbúð. Strax við fyrstu kynni dáðist ég
að þessari lágvöxnu konu sem tók á
móti okkur með hóp af litlum börnum
sem hún tók alltaf á móti með útrétta
arma og fagnaðarbrosi. Þegar maður
kom á matmálstíma sátu börnin hlið
við hlið á meðan hún mataði þau á
hollum íslenskum mat og opnuðu þau
munninn hvert á eftir öðru. Ekki
fékk maður að taka barnið heim fyrr
en það hefði fengið að borða.
Ekki leið á löngu þar til Sigríður
amma fann stóru ástina í sínu lífi,
hann Árna, hann fékk að sjálfsögðu
nafnið Árni afi um leið. Það var gam-
an að sjá hvað Sigríður amma varð
hamingjusöm með Árna sínum. Sig-
ríður amma og Árni afi fluttu í stærri
íbúð ásamt yngstu dætrum sínum en
alltaf hélt hún áfram að vera dag-
mamma um skeið. Sigríður amma
var ekki einungis dagmamman mín
heldur vinkona líka, við ræddum
mikið saman um lífið og tilveruna.
Eftir að hún hætti sem dagmamma
slitnaði aldrei vinskapur okkar, þau
hjónin tóku tvær dætur mínar, Hildi
og Erlu, í pössun yfir helgi eða viku á
meðan foreldrarnir fóru utan, fyrir
það er ég þeim ævinlega þakklát.
Þær minnast skemmtilegrar ferðar í
Landmannalaugar með þeim og fjöl-
skyldu þeirra.
Eftir að Sigríður amma og Árni afi
fluttu í Kópavoginn fór ég og dætur
mínar í heimsókn og alltaf voru klein-
ur og kökur á borðum, engu hafði
hún gleymt. Þó svo að samskipti okk-
ar hafi ekki verið mikil undanfarinn
áratug er hún oft nefnd á okkar
heimili. Sigríður amma er hetja í
okkar augum, falleg, góð og
skemmtileg. Hún var ekki hávaxin en
fyrir okkur var hún stór, við munum
sakna hennar.
Elsku Árni afi og fjölskylda, við
vottum ykkur samúð og biðjum góð-
an Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Guðbjörg Jóhannesdóttir,
Hildur Ýr og Erla Hrund
Gísladætur.


  
   

 

   

 
 

 
   

✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför
GUÐNA SIGURJÓNSSONAR,
Rauðagerði 28,
Reykjavík.
Elinborg Kristinsdóttir,
Hildur Guðnadóttir,
Arnar Guðnason, Hafdís Hafsteinsdóttir,
Sigurjón Guðnason, Inga Hildur Þórðardóttir,
Ragnheiður, Þórhildur, Ágúst, Magnús Bjarki,
Arndís Ósk, Guðni Freyr, Viktor Hrannar og Kristinn Snær.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SVAVA GUÐJÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis að Bakkahlíð 45,
Akureyri,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð föstudaginn
12. september.
Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju mánudaginn
29. september kl. 13.30.
Ingveldur Steindórsdóttir,
Jón Steindórsson, Þorgerður Guðmundsdóttir,
Birgir Steindórsson, Ásta Kröyer,
Guðjón Steindórsson, Ásta Björgvinsdóttir,
Hulda Magnúsdóttir, Friðrik Gunnarsson
og öll ömmubörnin.
✝
Elskuleg móðir okkar, dóttir og systir,
STELLA AUÐUR AUÐUNSDÓTTIR,
Tjarnarbóli 2,
Seltjarnarnesi,
sem lést á heimili sínu miðvikudaginn
17. september, verður jarðsungin frá Neskirkju
þriðjudaginn 30. september kl. 13.00.
Auðun Gilsson,
Fjóla Stefánsdóttir,
Stella Eyjólfsdóttir,
Sæmundur Auðunsson,
Björn Eyjólfur Auðunsson,
Steinunn Auðunsdóttir,
Ásdís Auðunsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HJÖRDÍS ÓLADÓTTIR,
áður til heimilis í
Engimýri 12,
Akureyri,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Hlíð,
Akureyri, laugardaginn 20. september.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju, mánudaginn
29. september kl. 13.30.
Óli G. Jóhannsson, Lilja Sigurðardóttir,
Edda Jóhannsdóttir, Þórhallur Bjarnason,
Örn Jóhannsson, Þórunn Haraldsdóttir,
Emilía Jóhannsdóttir, Eiður Guðmundsson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Hugheilar þakkir til allra sem heiðruðu minningu,
sýndu vináttu og veittu styrk á sorgarstundu vegna
andláts og útfarar móður minnar, tengdamóður,
systur, mágkonu, ömmu og langömmu,
BRYNDÍSAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hrísmóum 4,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks á deild B-2
Landspítala Fossvogi fyrir framúrskarandi umönnun á erfiðum tíma
svo og á deild K-2, Landakoti undir lokin.
Ástríður H. Þ., Bjarni E. Thoroddsen,
Hrafnhildur Guðjónsdóttir, Betúel Betúelsson,
ömmubörn, langömmubörn
og fjölskyldur.