Morgunblaðið - 14.10.2008, Blaðsíða 29

✝ Emil Auðunssonfæddist í Austur-
Eyjafjallasýslu 9.
mars 1954. Hann lést
á heimili sínu í Toftl-
und í Danmörku 7.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru hjónin Auðunn
Bragi Sveinsson
skólastjóri, f. 26.
desember 1923 og
Guðlaug Arnórs-
dóttir húsmóðir, f.
21. mars 1928, d. 22.
júní 1968.
Systkini Emils eru
Sveinn, f. 29.11.
1949, Kristín, f.
13.11. 1950, Arnór, f.
7.2. 1952, d. 16.3.
1975, og Ólafur Þór-
ir, f. 22.9. 1960.
Útför Emils fer
fram frá Fossvogs-
kapellu í dag og
hefst athöfnin
klukkan 13.
Emil Auðunsson var bróðir minn.
Hann fæddist 9. mars 1954 og naut
þess að vera litla barnið í systkina-
hópnum í sex ár þangað til ég fæddist
og tók það hlutverk.
Þá vorum við börn Auðuns Braga
Sveinssonar og Guðlaugar Arnórs-
dóttur orðin fimm að tölu.
Samheldinn hópur sem móðirin
hélt saman af miklum dugnaði og ást-
úð.
„Emil var oft erfiður“ hefur pabbi
oft sagt en Emmi var jú líka sá okkar
systkinanna sem fann upp á ótrúleg-
ustu uppátækjunum á æskuárum í
Þykkvabæ.
Fann bambusstangir í fjörunni og
hóf umsvifalaust að æfa stangar-
stökk
Hann þurfti stöðugt að vera að
framkvæma eitthvað og aðhafast,
spila fótbolta en fótbolti var alltaf eitt
hans stærsta áhugamál.
Á sjötta áratugnum var orðið „of-
virkni“ ekki til en það hefði átt ágæt-
lega við Emma þó svo flestir töluðu
um svakalegan dugnað í stráknum.
Emmi var eftirsóttur til vinnu alla
tíð, sérstaklega ef taka þurfti á því
líkamlega. Mér er mjög minnisstætt
þegar hann fékk fyrsta Bullworker-
æfingatækið þá líklega ellefu ára og
svo voru vöðvarnir æfðir í mörg ár.
Um tíma áttu lyftingar hug hans all-
an og keppti hann meðal annars á Ís-
landsmeistaramóti í kraftlyftingum
1971 og lenti þá í fjórða sæti. Oft fór
ég í Jakaból og horfði á Emma æfa
með Skúla Óskars og Óskari Sigur-
páls og fleirum.
Hann hefði eflaust getað náð mjög
langt í hvaða íþróttagrein sem var ef
hann hefði einbeitt sér. Skák var
einnig stórt áhugamál en við vorum
svo heppnir bræðurnir í kringum
1966 að Geir Sigurðsson var farkenn-
ari og bjó heima í Gerði í Þykkvabæ
og var hann óþreytandi við að kenna
okkur skák og tefla við okkur. Emil
gat spilað ágætlega á orgel, sjálf-
lærður í því eins og flestu.
Ég leit mikið upp til Emils eins og
eldri bræðra minna á þessum árum í
Þykkvabæ en við vorum ólíkir og oft
kviknaði í eldfimu púðrinu á milli
okkar og margar sprengingar urðu
Emil Auðunsson og vinslit, en bara stutt.Árin í Þykkvabænum á sjötta ára-
tugnum liðu áhyggjulaus svo að segja
fyrir okkur systkinin. Minningar frá
þeim árum eru bjartar og fagrar.
Þykkvabær þá var eins og eitt heim-
ili.
Enn svo 1968 dró ský fyrir sólu og
átti það eftir að móta Emma meira
enn okkur hin síðar á ævinni.
Þá dó móðir okkar, Guðlaug Arn-
órsdóttir, langt um aldur fram, ein-
ungis 40 ára.
Emil var 14 ára og engin var
„áfallahjálpin“. Orðið ekki til.
Hver og einn bar harm sinn í hljóði
og einhvern veginn var haldið áfram
að lifa og látið sem ekkert hefði gerst.
Fjölskyldan flutti til Reykjavíkur og
eftir venjubundið nám í grunnskóla
fór Emmi til náms í lýðháskólanum í
Lögumkloster á Jótlandi og átti svo
heima í Danmörku og leið betur þar
að ég held en hér á landi.
Hann reyndi að setjast að hér á
landi milli áranna 1978 og 1982 en
það gekk illa.
Þann tíma bjó hann hér og þar og
var farandverkamaður. Bjó við hinar
og þessar mismunandi slæmar að-
stæður í verbúðum. Margar svo
slæmar að vart var dýrum bjóðandi.
Eftir að Emil flutti til Danmerkur í
seinna skiptið urðu samskipti hans
við Ísland lítil sem engin en minn-
ingin lifir.
Ólafur.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. OKTÓBER 2008 29
Siggi hafði fallega söngrödd og í
hartnær 30 ár söng hann með
Strætókórnum. Kórfélagar voru allir
vinir hans og er óhætt að segja að
kórstarfið hafi verið snar þáttur í lífi
hans og reyndar Gróu líka. Hann
söng meðal annars við margar jarð-
arfarir og daginn sem hann lést hafði
hann sungið við jarðarför kórfélaga
síns og fylgt honum til grafar.
Siggi og Gróa áttu stóra og góða
fjölskyldu og nutu sín best í faðmi
barna og barnabarna. Mikill harmur
er nú kveðinn að öllu þessu góða fólki,
en það er þeim mikil huggun að
standa þétt saman og styrkja hvert
annað.
Mikill vinskapur var á milli okkar
Ingibjargar og Gróu og Sigga. Við
hittumst oft, enda stutt á milli heim-
ila okkar. Daginn áður en hann lést
sátum við í stofunni þeirra og rædd-
um lífsins gagn og nauðsynjar. Siggi
var eins og hann átti vanda til og allra
síst hefði nokkurn mann grunað að
daginn eftir væri lífi hans lokið. Við
fórum í utanlandsferðir saman og
ferðalög innanlands. Síðast í sumar
áttum við eftirminnilega daga í Þjórs-
árdal, Ásbyrgi og víðar. Við eigum öll
margs að minnast og margt að þakka
– og það er heiðríkja yfir minning-
unni um Sigga.
Elsku Gróa systir, Anton og Valný,
Anna Hulda og Reynir, Friðjón og
Hólmfríður, Tinna og Eyþór. Við
Ingibjörg sendum ykkur og börnum
ykkar innilegar samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan dreng
veita ykkur styrk.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Þinn mágur,
Þórarinn Friðjónsson.
Kveðja frá Strætó bs.
Strætó bs. veitir fjölda fólks góða
þjónustu á degi hverjum. Að baki því
verkefni er fjöldi starfsmanna, sem
kappkosta að sinna starfi sínu af
kostgæfni. Þar gegnir hver sínu
starfi, margir eru í framlínu og aðrir
baka til. Úr þessum hópi hafa fallið
frá óvenjumargir starfsmenn eða
fyrrverandi starfsmenn á skömmum
tíma. Einn þeirra er Sigðurður
Sveinsson. Hann lést síðdegis, mánu-
daginn 6. okt. sl., og kom lát hans öll-
um í opna skjöldu.
Segja má að Sigurður hafi verið
strætómaður. Hann vann við þá þjón-
ustu frá 1974, samfellt frá 1976 til
dánardægurs. Sigurður ók um árabil
leið 3, sem fór um Vesturbæinn, vest-
an frá Seltjarnarnesi, um miðbæinn
og inn í Hlíðar, en svo auðvitað einnig
um allan bæ, eins og strætó gerir.
Þau hjónin, Gróa og Sigurður, fóru til
námsdvalar í Noregi á árunum 1999-
2001 og vann Sigurður þar við
strætóþjónustu meðan Gróa aflaði
sér aukinna starfsréttinda. Við heim-
komuna var sjálfgert að hann hæfi
störf að nýju hjá Strætó og honum
var vel fagnað af starfsfélögum.
Hann hafði frá mörgu að segja varð-
andi starfsvettvanginn í Noregi, bæði
um þjónustu við notendur og starfs-
skilyrði starfsfólks. Sumt fannst hon-
um athyglivert þar, en einnig mörg
tilefni til að vera ánægður með það
sem er hér. Hann ræddi þessi mál við
samstarfsmenn sína og var för þeirra
hjóna til Noregs því einnig náms- og
kynnisferð fyrir hann og okkur hin.
Sigurður starfaði lengst af sem
vagnstjóri, en hann var fjölhæfur
maður og góður félagi og valdist því
af sjálfu sér einnig til annarra starfa.
Hann var við afleysingar á stjórnstöð
um árabil, bæði stjórnstöð þjónustu
og stjórnstöð vagnareksturs og fyrr á
þessu ári valdist hann sem starfs-
maður á varahlutalager akstursdeild-
ar. Þar leið honum vel, eins og við
fyrri störf og tókst af gleði á við ný
verkefni.
Og nú er Sigurður fallinn frá á góð-
um aldri, í miðjum leik. Það er gott að
hafa fengið að kynnast honum, mann-
kostum hans og notið samferðar með
honum. Hans er sárt saknað af vinnu-
félögum, en mestur er harmur eig-
inkonu og barnanna.
Gróu, börnunum og barnabörnun-
um eru sendar hlýjar samúðarkveðj-
ur. Góð minning um Sigurð mun
fylgja okkur og varðveitast fram á
veginn.
Hörður Gíslason.
Fyrir rúmum 30 árum lágu leiðir
okkar Sigurðar fyrst saman, þá vor-
um við báðir nýlega byrjaðir að vinna
hjá SVR . Með okkur tókst strax
mjög góður vinskapur, auk þess
höfðu konur okkar verið skólasystur.
Áhugamál okkar voru svipuð, það
voru spilakvöld þar sem séð var til
þess að börnin gætu spilað með. Far-
ið var í gönguferðir og leiki, svo voru
það tjaldferðalögin sem lengdust allt-
af eftir því sem þau urðu fleiri, enda
virtist sól og blíða alltaf elta okkur í
þessum ferðalögum bæði á himni sem
í hjarta. Seinna fengum við okkur
húsbíla og ferðuðumst um hálendið,
meðal annars ógleymanlega ferð til
Loðmundarfjarðar. Einnig fóru fjöl-
skyldurnar tvívegis til útlanda sam-
an.
Börnin okkar beggja eru enn þann
dag í dag að rifja upp skemmtileg at-
vik úr þessum ferðalögum. Síðar
minnkaði samgangur fjölskyldnanna,
en vinskapur okkar Sigga dvínaði
aldrei. Við hjónin hittum Sigga fyrir
um mánuði síðan og ræddum við þá
um heima og geima. Meðal annars
ræddum við um veikindi í minni fjöl-
skyldu og var þá slegið fram þessu
máltæki „Enginn veit hver annan
grefur“ sem og sannaðist nú þegar
Siggi hafði nýlokið við að bera starfs-
félaga okkar til grafar, er hann sjálf-
ur burt kallaður. Ég og mín fjöl-
skylda sendum öllum aðstandendum
dýpstu samúðarkveðjur.
Kristinn Hraunfjörð.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urð Sveinsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUNNAR REYNIR BÆRINGSSON,
Laugarásvegi 55,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 9. október.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
17. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Guðrún Arnfinnsdóttir,
Elín Arndís Gunnarsdóttir, Einar Helgason,
Gunnar Már Gunnarsson, Helga I. Sigurbjarnadóttir,
Kolbrún Ýr Gunnarsdóttir, Daníel Þorsteinsson
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnarfirði
föstudaginn 19. september.
Útförin hefur farið fram.
Við viljum færa starfsfólki Hrafnistu innilegar þakkir
fyrir frábæra umönnun og alúð.
Guðmundur Pétursson, Hólmfríður Gísladóttir,
Guðrún Olsen, Rocco Patisso,
Teitur Guðmundsson, Lilja Guðmundsdóttir,
Katrín Ragna Guðmundsdóttir,
Claudia, Ginzia, Carmina Patisso
og barnabarnabörnin.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐLAUG PÉTURSDÓTTIR KJERÚLF,
Laugarnesvegi 80,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
11. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Þórunn Kjerulf Ivey, David P. Ivey,
Vilborg J. Kjerulf, Jens Nielsen,
Ásta Haraldsdóttir, Hjálmar Sveinsson,
Hafdís Ágústsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR PÁLSDÓTTUR,
Ægisgötu 17,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar
Landspítalans fyrir frábæra umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Páll Baldursson, Erla Hrund Friðfinnsdóttir,
Erla Baldursdóttir, Steindór Sigursteinsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
eiginkonu minnar, móður og ömmu,
ÓLAFÍU GUÐRÚNAR OTTÓSDÓTTUR,
Klapparbergi 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 11–G
Landspítalanum og starfsfólki líknardeildar
Kópavogs fyrir auðsýnda alúð, umönnun og hlýju.
Hreinn Ómar Sigtryggsson,
Ottó Bergvin Hreinsson,
Ásdís Hreinsdóttir Snoots, Kevin Brian Snoots Sr.,
Svandís Hreinsdóttir Danzer, Jeffrey Charles Danzer,
Kevin Jr., Ómar Andrés, Krista Sóley, Kristófer Óli
og aðrir aðstandendur.
✝
Okkar yndislega, trausta og ástkæra
MATTHILDUR ÁRNADÓTTIR
frá Bolungarvík,
Höfðagrund 3,
Akranesi,
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness að kvöldi fimmtu-
dagsins 9. október, verður jarðsungin frá Akranes-
kirkju föstudaginn 17. október kl. 14.00.
Jarðsett verður í Akraneskirkjugarði.
Pálmi Pálmason, Helga Ólöf Oliversdóttir,
Oliver Pálmason, Nanna Guðbergsdóttir,
Pálmi Sveinn Pálmason, Ana Maria Chacon Pálmason,
Matthildur Vala Pálmadóttir, Ingólfur Bjarni Sveinsson,
Eva, Eggert, Nadja, Sonja, Helena Kristín og Pálmi Sveinn.