Morgunblaðið - 26.10.2008, Síða 8

8 FréttirVIKUSPEGILL
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 2008
Eins og börn í sælgætisbúð
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
Þ
eir fiska sem róa, sagði vís maður um
árið. Sjaldan hefur það átt betur við en
um sægarpana frá Kingston upon Hull.
Frá fornu fari hafa þeir sótt sjóinn með
góðum árangri enda þótt okkur mör-
lendingum hafi á köflum þótt þeir heldur sókndjarf-
ir á vorum miðum í þorskastríðunum. Þá var gott
að eiga vírklippur. Nú skrýðast garpar þessir híal-
íni í stað sjóstakka og leggja net sín fyrir laxa í
ensku úrvalsdeildinni í knattspyrnu. Og það enga
smálaxa, Arsenal, Tottenham Hotspur, West Ham
United. Það er mokveiði.
Hull City hefur ekki í annan tíma átt sæti í efstu
deild í ensku knattspyrnunni. Fyrir fimm árum lék
liðið í neðstu deild og aðeins eru tvö dæmi um að lið
hafi flutt sig hraðar upp í þá efstu frá upphafi vega.
Þegar gamla brýnið Dean Windass tryggði Hull
sæti í úrvalsdeildinni á Wembley síðastliðið
vor töluðu líka margir um að hann hefði
gert liðinu bjarnargreiða. Aðra eins
hræfuglafæðu hefðu menn ekki
séð í hæstu hæðum – Derby
County meðtalið.
En hvað var a’tarna?
Hull reykspólaði af stað í
haust og er ennþá boð-
flenna í einkasamkvæmi
risanna eftir átta umferð-
ir. Vermir þriðja sætið,
sem gefur rétt til þátttöku í
Meistaradeild Evrópu, og
horfir niður á bæði Arsenal og
Evrópumeistara Manchester
United. Enginn nýliði hefur
byrjað betur í efstu deild í
fjórtán ár. Nottingham Forest hafði
20 stig eftir átta leiki 1994, þremur
meira en Hull nú. Forest lauk keppni
í þriðja sæti um vorið.
Spekingar segja árangurinn helg-
ast af útsjónarsemi Pauls Duffens
stjórnarformanns og Phils Browns
knattspyrnustjóra. Þeir séu engar mannleysur.
Tvíeykið neitaði að leggjast niður og deyja í sumar
heldur brá sér í innkaupaleiðangur. Sneri aftur
þrettán leikmönnum ríkara. Ekki voru það þó æv-
intýralegar upphæðir sem skiptu um hendur. Dýr-
astur var Anthony Gardner sem kom fyrir metfé frá
Tottenham, hálfa þriðju milljón punda. Er það ekki
upphæðin sem Dimitar Berbatov ver í vindlinga í
viku hverri?
Það er þó annar nýliði sem stolið hefur senunni í
haust, brasilíski miðvellingurinn Geovanni. Hann
skráði nafn sitt í sögubækurnar strax í upphafi móts
með fyrsta marki Hull í efstu deild og lagði um leið
grunninn að fyrsta sigrinum, gegn Fulham. Í kjöl-
farið komu fleygar gegn Arsenal og Tottenham í
Norður-Lundúnum. Svo sá á möskvum. Hver segir
að eldingu ljósti ekki niður tvisvar?
Geovanni er 28 ára. Þótti á sínum tíma afbragð
annarra ungmenna í Brasilíu, þar sem sparkundrin
vaxa á trjánum. Af einhverjum ástæðum hefur hann
samt ekki sprungið út ennþá, reyndi sig m.a. hjá
Barcelona um árið og hjá Manchester City á liðinni
leiktíð. Er hans tími loksins kominn?
Annar nýliði sem Phil Brown bindur miklar vonir
við í vetur er gabonski framherjinn Daniel Cousin
sem kom frá Rangers. Hann opnaði markareikning
sinn á Emirates-leikvanginum um daginn með vöru-
merki sínu, glæsilegum skalla. Cousin er ætlað að
leiða framlínuna enda margreyndur, 31 árs. Hann
hefur gert 28 mörk í 37 landsleikjum fyrir Gabon.
En það eru ekki eingöngu nýliðar sem draga
vagninn hjá Hull í vetur. Leikmaður ársins í fyrra,
miðvörðurinn Michael Turner, hefur bundið vörnina
saman og þegar gert tvö mörk, þ. á m. sigurmarkið
gegn West Ham um liðna helgi. Spratt upp eins og
stálfjöður í teignum eftir hornspyrnu og hamraði
knöttinn í netið með kollinum. Turner, sem er að
verða 25 ára, er spáð björtum frama og frammistaða
hans að undanförnu hefur að sumra dómi skilað
honum inn að dyrum hjá Fabio Capello.
Phil Brown sá heldur ekki ástæðu til að skipta um
markvörð í sumar. Boaz Myhill, sem verður 26 ára í
næsta mánuði, hefur nú varið heiður Hull City í öll-
um deildum og hefur síður en svo virkað utangátta í
úrvalsdeildinni. Hann er bandarískur ríkisborgari
en hefur búið í Englandi frá eins árs aldri. Vegsauki
hans hefur ekki farið framhjá sparkbændum vestra
því í haust var Myhill í fyrsta skipti valinn í banda-
ríska landsliðið.
Gamall ÍR-ingur fer fyrir liðinu
Annar leikmaður sem risið hefur úr öskustónni
með Hull er miðvellingurinn og fyrirliðinn Ian Ash-
bee, 32 ára, sem nú hefur farið fyrir liðinu í öllum
deildum. Ashbee er vígamaður sem menn ýmist
elska eða hata. Ekkert þar á milli. Hann hefur geng-
ið gegnum súrt og sætt með stuðningsmönnum Hull
en í dag er hann í guða tölu.
Ashbee hefur komið víða við á ferlinum og er ÍR-
ingum líklega kær því hann lék átta leiki með Breið-
hyltingum sumarið 1996 og skoraði í þeim þrjú
mörk. Tveir aðrir leikmenn hafa fylgt Hull gegnum
allar deildir, Andy Dawson og Ryan France.
Það vekur áhangendum liðsins aftur á móti ugg
að þrír drjúgir leikmenn eru lánsmenn frá öðrum
liðum, miðvörðurinn Kamil Zayatte (Young Boys),
bakvörðurinn Paul McShane (Sunderland) og fram-
herjinn Marlon King (Wigan). Hvað verður um þá?
En það er seinni tíma mál. Stuðningsmenn Hull
njóta lífsins í núinu. Þá dreymir vel og vilja ekki
vakna. Lái þeim hver sem vill.
Reuters
Þeir fiska sem róa
 Örspyrnirinn Hull City hefur tekið sér stöðu á milli stórveldanna í ensku úrvalsdeildinni á
sínu fyrsta tímabili þar efra en sparkskýrendur bíða í ofvæni eftir því að blaðran springi
Sleggja Geovanni hinn bras-
ilíski býr sig undir að flengja
knettinum í markvinkilinn hjá
Tottenham. Andy Dawson og
Kamil Zayatte standa þar hjá.
Hörkutól Michael Turner er ekkert lamb að leika
við eins og William Gallas, Arsenal, komst að.
Phil Brown, hinn litríki knatt-spyrnustjóri Hull City, er að von-
um gagntekinn af gleði vegna gengis
liðsins til þessa. Því fer þó fjarri að
hann sé fullsaddur. „Það ilmar
kannski af óraunsæi að knatt-
spyrnustjóri, sem er að þreyta frum-
raun sína í efstu deild, biðji um meira
þegar lið hans er rétt búið að leggja
Arsenal og Tottenham. En svo er
ekki. Við eigum meira inni,“ fullyrðir
Brown sem valinn var knatt-
spyrnustjóri septembermánaðar í úr-
valsdeildinni. „Hugarfar leikmanna
er frábært án
bolta en við
þurfum að
bæta leik okkar
þegar við erum
með boltann.“
Ekki er þó
þar með sagt
að hann vilji að
Hull-liðið sé
„opið og æð-
isgengið á að
horfa“. „Það á
að vera erfitt að spila gegn okkur. En
ég hef verið að hvetja strákana til að
færa sig upp á skaftið í sókninni. Ég
er m.ö.o. ekki að biðja þá að leika
eins og þeir hafa gert að undanförnu,
ég er að biðja þá að leika enn betur.“
Brown telur eigi að síður brýnt aðleikmenn hans haldi sig við jörð-
ina. „Menn leika knattspyrnu með
bros á vör um þessar mundir. Við er-
um fullir sjálfstrausts en samt ekki
hrokafullir. Við munum gæta þess að
ofmetnast ekki,“ segir hann. Brown
veit líka að ekkert er sjálfgefið í úr-
valsdeildinni, líkt og 5:0-skellur gegn
Wigan á heimavelli í lok ágúst stað-
festir. Það er eina tap Hull í deildinni
en liðið laut líka í gras fyrir Swansea
í deildabikarnum.
Phil Brown er 49 ára að aldri. Hannlék sem bakvörður með ýmsum
liðum í Englandi, lengst af Bolton
Wanderers (1988-94). Hann var að-
stoðarmaður Sams Allardyce hjá
Blackpool og síðar Colins Todds hjá
Bolton. Þegar Todd yfirgaf Bolton
1999 tók Brown tímabundið við lið-
inu uns Allardyce var ráðinn knatt-
spyrnustjóri og stýrði því til sigurs í
fjórum leikjum af fimm. Hann var að-
stoðarmaður Allardyce hjá Bolton í
sex ár.
Að þeim tíma loknum þótti Brown
tímabært að stíga skrefið til fulls og
spreyta sig sem knattspyrnustjóri.
Ekki fórst honum þó
fyrsta starfið vel úr
hendi því Derby
County lét hann
róa eftir sjö mán-
uði.
Leið Browns láþá til Hull,
fyrir réttum
tveimur árum.
Fyrst gegndi
hann starfi
þjálfara en var
síðan ráðinn
bráðabirgðastjóri
ásamt Colin
Murphy. Þá var liðið í
22. sæti í næstefstu
deild. Brown var fljótur
að snúa taflinu við og í
janúar 2007 var hann
vígður inn sem full-
gildur knatt-
spyrnustjóri. Það tók
hann aðeins rúmt ár
að stýra Hull upp í úr-
valsdeildina og hefur
hann lýst sigrinum á
Bristol City í um-
spilinu síðastliðið
vor sem besta degi
lífs síns.
Þann dag hefur
hann þegar topp-
að í haust –
nokkrum sinnum.
SVIPMIKILL STJÓRI
Einn sigldasti leikmaður Hull City er mið-
vellingurinn George Boateng sem kom frá
Middlesbrough í sumar. Hann segir menn
hoppandi káta yfir genginu til þessa en
enginn sé að tapa áttum. „Margir í liðinu
eru annaðhvort að þreyta frumraun sína í
efstu deild eða hafa ekki leikið þar um
langt skeið. Fyrir vikið eru menn eins og
börn í sælgætisbúð, gríðarlega spenntir en
einbeittir. Grípi andvara-
leysi um sig er aftur á móti úti um okkur.
Enda þótt liðsheildin sé sterk erum við ekki
með neinar stjörnur innanborðs. Hafi lið
fimm til sex slíkar í sínum röðum fara þau
að gera sér vonir við þessar aðstæður. Ekki
við. Við erum Hull City!“
Dauðaraunsæi frá manni sem hefur
marga fjöruna sopið í úrvalsdeildinni. Hann
segir gengi liðsins þó ekki hafa komið sér í
opna skjöldu. „Ég ætla ekki að halda því
fram að ég hafi gert ráð fyrir þessari stöðu
en ég hef mikla trú á þessu liði. Fólk virðist
sannfært um að við höldum þetta ekki út.
Það sjónarmið er farið að fara í taugarnar á
mér. Við erum ekki að vinna neina heppn-
issigra. Sigrarnir eru bein afleiðing mikillar
vinnu, samstöðu og góðs undirbúnings fyrir
leiki. Þetta er engin tilviljun. Ég kvarta hins
vegar ekki, því það hvetur mig til dáða þeg-
ar fólk heldur að eitthvað sé mér ofviða.“
Hressir Hull City
hefur haft ríka ástæðu
til að fagna í haust.
Ástríðufullur
Phil Brown
í ham.