Morgunblaðið - 26.10.2008, Qupperneq 31

Allir um borð höfðu hlutverki að gegna.
Handtökin voru bæði fumlaus og hröð og var
greinilegt að hér voru vanir menn á ferð. Vel
gallaðir og útbúnir verkuðu skipverjar fisk-
inn og settu í kör. Skipstjórinn undirbjó svo
næsta kast og stýrði spilinu.
Á sjöunda tímanum var voðinni kastað út í
síðasta sinn og í framhaldinu var ákveðið að
halda heim. Að lokinni 14 tíma veiðiferð var
aflanum loks landað á áttunda tímanum.
Framleiðslu- og útflutningsfyrirtækið
Fiskval í Keflavík kaupir kolann af útgerð-
inni og hann er svo fluttur úr landi. Útgerðin
sjálf tekur þorskinn og setur í salt.
Þrátt fyrir að aflinn hafi ekki verið mikill
þá sannast hið fornkveðna að „þeir fiska sem
róa.“ Pétur háseti orðaði það ef til vill best
þegar hann sagði að menn lifi fyrir stóra
kastið. Enginn veit hvenær það verði, en
þegar það komi sé biðin vel þess virði.
Fiskað
á Faxaflóa
Tekið á því
rsson vélstjóri fylgist með Pétri Ólafssyni
80% aflans var koli en eitthvað slæddist þó af
egundum í voðina. M.a. vænir þorskar.
Í blíðskaparveðri héldu fimm vaskir
sjómenn á Aðalbjörgu RE-5 á dragnótaveiðar á
Faxaflóa. Tveir landkrabbar fengu að fljóta
með og gerðust sjóveikar flugur á vegg.
Ljósmyndir Árni Sæberg
Eftir Jón Pétur Jónsson
Þ
rátt fyrir að veðrið hafi verið
með allra besta móti á
Faxaflóanum miðað við árs-
tíma þá var veiðin í samræmi
við það sem gengur og gerist í
október, með minna móti. Skipverjar um
borð í Aðalbjörgu RE-5 létu það ekkert á sig
fá enda fegnir að hafa vinnu og fá að komast
út á sjó eftir að hafa verið fjóra daga í landi.
„Þetta er svona á haustin,“ sögðu skip-
verjarnir spurðir út í veiðina en bentu á að
aflabrögð í september hafi hins vegar verið
góð. Afli dagsins hjá dragnótabátnum Aðal-
björgu RE-5, sem er í eigu samnefndrar út-
gerðar, var fimm tonn í átta köstum, þar af
um 80% koli.
Opið lengur í Kringlunni og Smáralind
Skipverjarnir taka daginn snemma. Aðal-
björg, sem er 68 brúttótonn að stærð, er
gerð út frá Reykjavík og kl. 5 var siglt af stað
út í flóann á 20 faðma dýpi. Voðinni sem er
um 1.200 faðmar var fyrst kastað kl. 7 þegar
flóinn opnar fyrir veiði dragnótabáta, en
hann er opinn frá 7 til 19 virka daga frá byrj-
un september til 20. desember. Um helgar
mega slíkir bátar hins vegar ekki veiða í fló-
anum. Var gantast með það um borð að það
væri opið lengur í Kringlunni og Smáralind.
Eftir áramót heldur Aðalbjörgin til Þorláks-
hafnar á önnur mið.
Fimm vaskir sjómenn eru í áhöfn skipsins,
en þeim fækkaði um einn við síðustu kvóta-
skerðingu. Sigtryggur Albertsson er skip-
stjóri og stýrir hann skipinu af mikilli rögg-
semi. Auk hans voru um borð þeir Eiríkur
Þorleifsson stýrimaður, Davíð Einarsson
vélstjóri, Pétur Ólafsson háseti og Albert
Sigtryggsson kokkur, sem jafnframt er faðir
skipstjórans. Menn á besta aldri.
Já, sjóveikin er ekkert grín
Það var ekki langt liðið á ferðina, tæp
klukkustund, þegar blaðamaður fór að svitna
ótæpilega og vanlíðan tók öll völd. Talsverð
undiralda var þegar siglt var af stað úr
Reykjavíkurhöfn og fundu menn vel fyrir
hverri þeirra. Fyrsti kaffisopi dagsins í eld-
húsinu, sem er undir þilfari skipsins, var svo
neistinn sem kveikti bálið. Stýrimaðurinn
var spurður kurteisislega hvar salernið væri
að finna og það var í framhaldinu hertekið í
drykklanga stund. Svo tók kojan við þar sem
lítið annað var hægt en að liggja eins og fisk-
ur á þurru landi. Líðanin skánaði ögn þegar
ljósmyndarinn greindi frá því um níuleytið
að hann hefði einnig fundið fyrir ógleði, en
hann hafði stungið höfðinu út um einn
glugga skipsins og spúlað dekkið.
„Það verða allir sjóveikir um borð,“ sögðu
skipverjarnir og blaðamanni, sem hefur
varla migið í saltan sjó, létti enn meira við
þessi tíðindi.
Um kl. 10 tók Eyjólfur að hressast og fátt
var jafn frískandi og að komast upp á dekk
og anda að sér ferskri sjávargolunni. Blaða-
maður og ljósmyndari voru þá orðnir færir í
flestan sjó og höfðu lært að stíga ölduna.
Haldið heim
 Þrátt fyrir að veiðin
hafi verið dræm þá var
ekki hægt að kvarta
undan veðrinu. Það sem
veiddist var talið, flokk-
að og sett í kör.
Hröð handtök
 Einbeitingin skein
úr augum þeirra
Alberts Sigtryggssonar
kokks og Eiríks
Þorleifssonar stýri-
manns er þeir drógu
inn voðina og und-
irbjuggu næsta kast.
31
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 2008
„Ég held að flestir séu bara ánægðir hérna, allavega á þessum
bátum. Menn þakka fyrir að hafa vinnu hérna og vera á sjó,“ seg-
ir Sigtryggur Albertsson, skipstjóri Aðalbjargar RE-5, og bætir við
að það þýði ekkert annað en að vera ánægður með það sem mað-
ur hafi. Hvað varðar stemninguna um borð og móralinn segir
skipstjórinn: „Við erum búnir að vera saman í töluverðan tíma.
Toppstrákar hérna um borð og ekkert vesen.“
Það er erfitt að komast hjá því að spyrja út í það hvernig fjár-
málakreppan komi við sjómenn í dag. „Eins og er þá er pen-
ingaflæðið ekkert að koma til landsins fyrir fiskinn sem er seldur
út. Með því áframhaldi þá stöðvast þetta af sjálfu sér. Þá verður
enginn til að kaupa fisk,“ segir hann.
Skipstjórinn liggur ekki á skoðunum sínum þegar hann er
spurður út í kvótann. Það á að auka hann. „Við erum búnir að
vera að veiða þorsk núna í haust sem á eiginlega ekki að vera til. Tíu til fimmtán kílóa
fiskur. Við höfum varla fengið öðruvísi þorsk í voðina,“ segir hann. „Það er enginn að
tala um að bæta við einhver ósköp. Það er bara vitleysa eins og þetta er núna – með
þorskinn allavega.“
Núverandi kvóti Aðalbjargar RE-5 er 295.000 þorskígildi.
Fiskurinn sem er ekki til
Sigtryggur Albertsson
Þeir fiska sem róa
mbl.is | Sjónvarp