Skinfaxi - 01.11.1949, Blaðsíða 14

78
SKINFAXI
Það er kraftur kærleikans, sem er mestur í himni
og heimi, móðir hverrar kynslóðar, kjarni alls lífs
og allrar tilveru, ljómi dýrðar Guðs. Eitt orð hans
getur komið mannsævi á réttan kjöl, já, orðið sólar-
birta i lífi þúsunda og milljóna. Kærleiksboðskapur
kristindómsins hefur ummyndað mannlífið alls staðar
þar, ^m honum hefur verið viðtaka veitt. Ungmenna-
félagshreyfingm lýsti því yfir þegar í upphafi, að
hún vildi byggja starf sitt á kristilegum grundvelh,
þ. e. að kærleikurinn skyldi verða fyrst og fremst lífs-
afl hennar. Nú er íslenzk þjóð, líka íslenzk æska, klof-
in i andstæða flokka, og óvild og úlfúð í milli. Bar-
áttan um stefnur og skoðanir getur orðið holl og góð,
sé hún i kærleika háð. Annars ekki. Lífsstraumur þjóð-
aripnar verður að vera þrunginn samúð og skilningi,
ef vel á að fara. Hér er verk að vinna fyrir ungmenna-
félögin: Island verður fyrir kraft kærleikans að eiga
eina sál.
Þekkið þið ævintýrið um Paradísarbrunninn ? Mað-
ur, sem ætlaði að sækja vatn, missti skjólu sína i
brunn og seig niður til að ná henni upp. En þá var
allt í einu vatnið horfið, og einkennilega Ijósskímu
lagði á móti honum. Niðri í jörðinni kom hann í garð
mjög fagran, en öskugráan, því að þar skein hvorki
tungl né sól. Allt var eins og í svefni, grösin, blómin
og trén. Hann beygði sig, tók upp lítinn kvist og
hafði hann aftur upp með sér. En þegar hann kom
fram í tært loftið og bjart sólskinið, þá lifnaði kvistur-
inn allur við, sprakk út og ljúfa angan lagði frá hon-
um. Og maðurinn skildi, að hann kom frá hinni huldu
Paradís, og þannig myndi hún um síðir birtast á
jörðu.
Það er þessu skylt, sem ég hefi verið að reyna að
sýna fram á. Þegar kraftur jarðar sameinast krafti
himins, þegar hugsjón og staðreynd verða eitt, þegar
meir er kostgæft að gera sem bezt en segja sem flest,