Skinfaxi - 01.11.1954, Side 11

SKINFAXI
107
með söknuði. Hér höfum við átt góðar stundir. Af
hálfu staðarins og heimafólks hefur verið mjög vel
að okkur búið, vcðrið hefur verið indælt, félagsskap-
urinn hinn ákjósanlegasti og allt hefur gengið vel. En
|)að er líka horft með eftirvæntingu fram á við, þvi
að dagurinn í dag gefur fögur fyrirheit, — aðeins með
einu skilyrði: að veðrið verði hjart og hlýtt.
Það er súld á Þingvöllum. Við göngum samt á Lög-
herg, og á þessum fornlielga stað segir prófessor Einar
Ólafur Sveinsson sögu Þingvalla. Frá Þingvöllum er
ekið stanzlaust að Hreðavatni og snæddur hádegis-
verður hjá Vigfúsi, síðan er lialdið að Varmalandi
og þaðan til Reykholts, þar sem Ungmennasamband
Borgarfjarðar býður lil kaffidrykkju. Formaður þess,
Snorri Þorsteinsson, ávarpar gestina, og sr. Einar
Guðnason segir sögu staðarins. A alla þessa staði er
gott að koma, og kræsingar Borgfirðinga koma í góð-
ar þarfir. En eitt er nauðsvnlegt, og þetta eina er
ekki á valdi Borgarfjarðar — það er úrhellisrigning.
„Og flóðgáttir himinsins lukust upp, og steypiregn
dundi yfir jörðina.“ Einmitt svona lilýtur það að
hafa verið. En vonandi heldur j)að ekki áfram í 40
daga og 40 nætur eins og þá. — Leirugt vatnið foss-
ar yfir veginn og skvettist upp á rúðurnar, holurnar
stækka, skriður falla í Skagafirði, ryðja burt brúm og
grafa farartæki í aur og leðju. Svo ógurlegar eru ekki
hamfarir náttúrunnar hér, en það væri til of mikils
ætlazt, að ferðalangurinn skynjaði friðsæld og feg-
urð Borgarfjarðar gcgnum öskrandi óveðrið. Og
hvernig á að hatda uppi léttri lund á 15 stunda ferð
við þessi skilyrði? Þess er ekki að vænta, að til þess
nægi ein saman aðdáunin á bilstjóranum okkar, sem
ekkert lætur á sig fá, livorki óvegi né illviðri né stutt-
ar hvíldir og litinn svefn, en er ávallt jafn öruggur og
hressilegur við stýrið, jafnvígur á útilegumanna-
söngva og vögguljóð. Nei, undanfarnir dagar hafa ver-