Skinfaxi - 01.11.1954, Qupperneq 12

108
SKINFAXI
ið erfiðir og livíldartíminn stuttur, og nú segir þetta
óhjákvæmilega til sín. Augnalokin þyngjast smám
saman, og það verður aldrei almenn þátttaka i söngn-
um. Allar tilraunir til gamansemi missa marks og
verða hjákátlegar, og loks er ekki um annað að gera
en bíða, — bíða þess að tíminn líði og ferðin taki
enda.
Mótsslit og kveðjur.
Hér með átti mótinu að vera lokið. En það er ekki
liægt að slciljast með þessum hætti, Geysir sá fyrir
því, að við gátum ekki haldið kveðjusamkomu á
Laugarvatni, og svo líða nokkrir dagar áður en ferð
fellur til Norðurlanda, svo að við ákveðum að halda
hóp enn um sinn. Einn dagurinn er notaður til að
skoða listasafií Einars Jónssonar, Háskólann og
Landakotskirkju, annan dag er farið til Krýsuvíkur.
En aldrei er veðrið nógu bjart til þess að ráðlegt sé
að leggja undir sig loftin blá og leita á vit þeirrar
tignar, sem Island á mesta, þótt ráðstafanir væru að
öðru leyti til þess gerðar — og meira að segja komið
vel á veg með að magna eldgos inni á mesta jökul-
fláka álfunnar lil sérlegrar tilbreytingar!
Föstudagskvöld 9. júlí er skilnaðarhóf i Góðtempl-
arahúsinu, og um hádegi næsta dag leggur Gullfoss
frá landi og með honum flestir gestanna. Þessi nor-
ræna æskulýðsvika er liðin. Var nokkuð til hennar
að sækja? Þess spurðir þú áður ■— og réðst af að
reyna, eða e. t. v. lézlu aðeins berast að Laugarvatni
fyrir straumi örlaganna. Nú eru sumir ríkari að fróð-
leik, aðrir að reynslu og áreiðanlega allir auðugri
að gleði. Allir mótsgestir að Laugarvatni hafa styrkzt
i þeirri von og trú, að vinátta og góðvild megi ríkja
milli þjóða og einstaklinga, að kærleikurinn muni að
lokum bræða ís hjartnanna og eyða vonzkunni úr
heiminum. Ef þú efast samt um, hvort þér var ávinn-