Skinfaxi - 01.07.1956, Qupperneq 6

54
SKINFAXI
íþjóðai’ vorrar fyrir nokkru, menningarfrömuði og
stjórnmálaleiðtoga. Hann er um sjötugt. „Ég bragð-
aði fyrst vín fyrir tveim árum,“ sagði hann. Ef til vill
Jiefur það verið í einhverri „fínni“ veizlu.
Er nú leiðtogar þjóðanna falla fyrir víntízkunni á
gamals aldri, mundi þá eltki mörgum unglingnum
liætt, sem leiður er á einhæfu námi og liefur elíki
fengið fullnægt heilhrigðri félags- og skemmtanaþörf.
Þegar ég var 9 ára gekk ég í ungmennafélag. Þar
var ég látinn vinna Iieit, að neyta ekki áfengis né
verða þess valdandi, að það yrði veitl öðrum.
Sem þegn islenzlva ríldsins, er r,ekur vínsölu, lief ég
hrugðizt þessu lieiti. Min eigin samvizka ákærir mig
því um Jdutdeild í því tjóni, er áfengið gerir ungum
mönnum, er það eyðileggur heimilin og skemmtanir
fólks.
Ég lilustaði á erindi yðar í útvarpinu með mikilli
athygli. Öll þjóðin lilustar, er þér talið, vér eigum nú
vart nokkurn annan eins málsnilldarmann og þér er-
uð, mjúk, rík og Jivöss er lungan i munni yðar.
Þér eruð einnig aðsópsmikil persóna i andlegu lífi
íslendinga og þjóðarleiðtogi með áratuga starfi í út-
varpinu. Er þér gangið fram á völlinn og glíman liefst
við þá þar eystra og mig, lilýtur þungi sóknarinnar
að verða mikill og þar getur auðvetdlega orðið liæp-
ið orðalag á tillögum, sem ef til vill eru afgreiddar i
fundarlok með „öðriun málum“. Stundum er starfað
fram undir morgun á Skarphéðinsþingum.
Skemmtun í sveit liefur farið út um þúfur. Ég viður-
kenni misfellur á skemmtanalífi ungmennafélaga.
Slcort liefur aðstöðu og dug til þess að ljæta þar um
sem skyldi. Á ég þar fyrst og fremst við lieildarsam-
tölcin, U.M.F.Í. En um leið og ég viðurkenni þetta,
lief ég viljað m,eð þessum línuin mínum l)enda á djúp-
ar og víðtækar rætur þessa meins, og finnst mér, að
þeirra gæti eklci nægilega i málflutningi yðar.