Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1942, Blaðsíða 45

húsið yrði ódýrara. Þurrkarí þarf aðeins mjog
litla lofthæð, og var þetta því miklu ódýrara
fyrirkomulag, en að hafa allar vélarnar undir
sama risi.
Það er ekki rétt að verksmiðjan á Raufar-
höfn sé ruglingslega byggð, Hinsvegar er mikil
umferðahindrun af því, að ekki hefir ennþá
verið hægt að koma fyrir mjölblæstri í verk-
smiðjunni. Það, sem H. H. segir um flutnings-
bandið er rétt, en galli þess kom ekki í ljós
fyrr en í sumar, þegar tvö stór mælitæki voru
tekin í notkun samtímis. Verður ráðin bót á
því með því að breyta bandinu lítilsháttar.
Raufarhafnarverksmiðjan var byggð vorið
1940, og byrjaði bræðslu 7. júlí sama ár. Á
síldarvertíðinni 1940 bræddi nýja verksmiðjan
á Raufarhöfn 211.581 mál síldar, og verksmiðj-
an mundi hafa brætt all miklu meira en hún
Frá vinstri: Annar lýsisgeymirinn. Húsið með háa
reykháfnum er verksmiðjuhúsið. Á miðri myndinni
sést mjölgeymsluhúsið.
gerði, ef lýsis- og mjölgeymslur hennar hefðu
ekki verið orðnar fullar áður en sildarvertíð
lauk. Raufarhafnarverksmiðjan bræddi sumar-
ið 1940 meira en nokkur önnur verksmiðja hér
á landi hefir brætt á fyrsta starfsári sínu.
Gerði því verksmiðjan fullt gagn á fyrsta
starfsári sínu, þar sem hún fyllti bæði mjöl-
og lýsisgeymslur, en vegna stríðsins var ekki
hægt að flytja þessar vörur í burtu, meðan
á vertíð stóð.
í sumar hurfu frá Raufarhafnarverksmiðj-
unni og leituðu sér atvinnu annarsstaðar meira
en helmingur starfsmanna þeirra, sem unnið
höfðu þar undangengin tvö ár, og voru því
farnir að venjast verkunum. 1 sumar hafði
verksmiðjan því að mestu leyti óvönu starfs-
fólki á að skipa. Kemur þetta greinilega í ljós
á meðal-vikuafköstum verksmiðjunnar, er voru,
sem hér segir:
13/7 til 19/7 meðalafköst 3280 mál síldar á sólarhring
20/7 til 26/7 meðalafköst 3850 mál síldar á sólarhring
27/7 til 2/8 meðalafköst 4500 mál síldar á sólarhring
3/8 til 9/8 meðalafköst 4770 mál síldar á sólarhring
Af þessu sést, að afköst verksmiðjunnar auk-
ast, þegar starfsmennirnir venjast störfum, og
þau aukast, þrátt fyrir það, að þegar líður á
sumarið, er síldin orðin feit og erfið til vinnslu.
S. 1. síldarvertíð voru meðalafköst Raufarhafn-
arverksmiðjunnar 4040 mál á sólarhring. Að
þau urðu ekki hærri en þetta stafaði af því,
hve bræðslan gekk erfiðlega fyrstu tvær vik-
urnar. Samt voru meðalafköstin ekki nema 120
málum lægri á sólarhring en meðalafköst
D júpavíkurverksmið j unnar.
Fyrirkomulag Raufarhafnarverksmiðj unnar
er að mörgu leyti til fyrirmyndar. Mun það
vera fyrsta verksmiðjan hér á landi, þar sem
öllum aðalvélunum er komið fyrir á neðsta
gólffleti verksmiðjuhússins, og verksmiðjuhús-
in aðeins ein hæð. Þróin, sem rúmar 32.000
mál, er tvímælalaust bezta síldarþró, sem byggð
hefir verið hér á landi. Mjölhúsið rúmar um
5000 tonn síldarmjöls, og er líklega stærsta og
um leið tiltölulega ódýrasta mjölgeymsluhús
hér á landi. Hinir steyptu lýsisgeymar eru
áreiðanlega vönduðustu lýsisgeymar úr stein-
steypu, sem hér hafa verið gerðir, og á húsa-
smíðameistarinn, hr. Magnús Vigfússon, mikl-
ar þakkir skilið fyrir byggingu þeirra.
Það liðu 63 klukkustundir frá því að Magnús
byrjaði að steypa bolinn á 2120 tonna lýsis-
geymi, þar til geymirinn var fullsteyptur, og
hafði hann þá um leið slegið upp mótum fyrir
geyminum og bundið járn í hann.
Ég veit, að hr. H. H. hefir ekki fundið upp
slúður það, sem fram kemur í grein hans um
Raufarhafnarverksmiðjuna og er honum þakk-
látur fyrir að hafa komið fram með það opin-
berlega, svo að mér gæfist tækifæri til þess að
kveða það niður, sem áður hefir gengið manna
á milli. Jón Gunnarsson.
V í K I N G U R
45