Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1942, Blaðsíða 59

„Eg veit áf'stáð Jiar sem kvcnfólkið er ekki í neinu
nema perlufesti".
„Holy Moses, hvar?“
„Um hálsinn, bjálfinn þinn“.
★
Jón gamli kemur heim úr Winnipeg-ferð, og hittir
nágranna sinn. Spyr nágranninn hann almœltra tíð-
inda. Hefir Jón frá mörgu furðulegu að segja og þar
á mcðal þvi, að nú hafi hann þó loksins getað séð
pólitíkina, sem hann hafi lengi þráð, þar eð hann liafi
svo oft heyrt margt og.merkilegt um hana talað, sér-
staklega um kosningar.
„Og hvernig leit hún nú út garmurinn?" mælti ná-
granninn.
„O-o — hún var heljarstór, grá á litinn, með stór,
uppspert eyru og dinglaði skottinu upp á mig, bless-
uð skepnan", svaraði Jón gamli í mesta sakleysi.
★
Lítil stúlka kom í enska kirkju í fyrsta sinni og sá
alla krjúpa. — „Hvað ætlar það að fara að gera,
mamma?" hvíslaði hún
»]?ey> það ætlar að fara að biðjast fyrir". svaraði
hún.
„Hvað, í öllum fötunum?“
★
„Heldur þú að þeír dauðu geti taiað við oss?“
„Ég vcit að þeir geta það ekki. Einu sinni tókst
mér að fá lánaðan dal hjá Skota. Viku seinna dó
hann. Ég hefi ekki heyrt eitt orð síðan.
★
Fyrsti ísfiskflutningur frá íslandi til Bretlands,
eftir því sem hægt er að finna í gömlum árbókum,
var árið 1884. JJann 20. marz það ár kom til Reykja-
víkur brezkt skip, að nafni „Glemvilliam", til að
kaupa nýjan fisk og flytja hann ísaðan til Bretlands.
Jiað keypti fisk við Faxaflóa fyrir 5000 krónur og
lagði af stað heim aftur 6. eða 7. apríl..
Hvað voru mörg ár þar til ísfiskflutningur liófst
aftur.
Forvitinn skútukarl.
★
Stundum þó í sinni sár
sé ég, lítt um ræði.
Fjörutíu og fimm hef ár
flækst við störf á græði.
Horfið er þrekið, höfuö þreytt,
lijartans flúinn dugur.
Af mér er orðið ekki neitt
eftir, nema hugur. H. J.
— Kirkjuklukku lét Paulinius biskup á Ítalíu
fyrst búa til árið 400.
lláftningar á gátununi í ÍO. tlil.
Nr. 1: Halli — Bára — Eyvindur — Margrét.
Nr. 2: Dalur.
Nr. 3: Hringur.
Nr. 4: Reiðsla.
Nr. 5: Litur og skuggi.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Útgefandi:
Farmanna- og fiskimannasamband íslands.
Ábyrgðarmaður:
Halldór Jónsson.
Ritnefnd:
Hallgrímur Jónsson, vélstjóri.
Þorvarður Björnsson, hafnsögumaður.
Henry Hálfdánsson, loftskeytamaður.
KonráS Gíslason, stýrimaður.
Blaðið kemur út einu sinni í mánuði, og
kostar árgangurinn 15 krónur.
Ritstjórn og afgreiðsla er » Bárugötu 2,
Reykjavík. Utanáskrift: „Víkingur“, Pósthólf
425, Reykjavík. Sími 5653.
í tilefni sjómannaverkfalls á ísafirði.
Jiið eruð hetjur hafsins,
og hræðist ei stormsins þrótt.
Hver hefir heyrt ykkur aiðrast
um heldimma skammdegisnótt.
A Sjómannadaginn er sungið,
og signt ykkar hetjufull.
Jtið eigið fangbrögð við Ægi,
og allt ykkar starf er guil.
Jiá er ykkur hælt, og hrópað
húrra, um vílv og fjörð.
Allt er gjört ykkur til heiðurs,
já, endalaus þakkargjörð.
Ef komið þið fram með kröfur,
er kveðið við annan tón.
þá eruð þið andsk.... gikkir,
og allstaðar mestu flón.
Svona er ástin til ykkar,
ísfirsk sjómannastétt.
Hálfgildings liræsnisþvaður,
ef heimtið þið vkkar rétt.
Jfið berjist við stríðsógn og storma,
og stundum er baráttan römm.
Sárt er við leiðarlokin,
ef laun ykkar verða „skömm‘.‘
Gamall sjómaður.
AUGLÝSING:
Vantar — mann, sem getur unnið í garðinum og
passað kú, sem syngur í kirkjunni og spilar á orgelið.
— Sþrengikúhir voru fyrst. gerðar á Hollandi 1495..
VIKTNGUR
59