Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Page 11

FLOTVÖRPUMÆLA-TILRA UNIR
Mississippi Queen fór frá
Memphis 17. apríl 1873, og var
kvödd með lúðrablæstri, flöggum
og húrrahrópum. Sjálf þeytti
hún eimpípur, til þess að minna
á, að það væri til þess ætlast að
aðrir vikju úr vegi fyrir hennar
hátign.
Allan daginn urðu menn varir
ferða hennar niður ána, hljóm-
listin ómaði frá þiljum hennar
og hinir tveir háu reykháfar,
sem stóðu hlið við hlið á háþilj-
um, spúðu svörtum reyk blönd-
uðum neistaflugi, frá furu-elds-
neytinu.
Hún tók allra mildilegast und-
ir kveðju annarra farartækja,
sem urðu á vegi hennar. En hún
skilaði sér aldrei á ákvörðunar-
stað. Þegar hún var orðin hálf-
um sólarhring á eftir áætlun,
var augljóst að eitthvað alvar-
legt var skeð, eigandinn spurðist
fyrir um skipið á öllum möguleg-
um og ómögulegum stöðum við
fljótið, í þeirri veiku von að það
hefði orðið fyrir einhverjum ó-
væntum töfum. Það upplýstist
aðeins að Mississippi Queen
hafði siglt niður ána allan dag-
inn, síðast hafði fréttst til henn-
ar, á réttum stað og tíma, um
miðnætti, eftir það hafði ekkert
til hennar spurzt. Áin var slædd
með sverum keðjum og árbakk-
arnir beggja vegna grandkann-
aðir, en leitarflokkarnir komu
jafnær. Eins og fljótabáturinn
Iron Montain hvarf ellefu mán-
uðum áður, svo fannst ekki tang-
ur né tetur af hinni stóru fljót-
andi höll, frekar en hún hefði
siglt til tunglsins.... Og kann-
ske gerði hún það. Þ. H.
ATH.: Hér er sleppt frásögn-
inni af Maríu Celeste, um hana
hefir þegar verið fullritað og þá
í ýmsu ruglað saman við James
Chester. Þó er gaman að geta
bess að frásögn áhafnarinnar,
som bjargaði Maríu Celeste,
þótti svo ótrúleg að þeir urðu
að sitja um tíma í fangelsi í
Portúgal, grunaðir um sjórán.
ÞýS.
Allir, sem reynt hafa að veiða
með flotvörpu vita hversu erf-
itt er að átta sig á hve djúpt
varpan liggur í sjónum. Það er
ekki aðeins komið undir lengd
togvíranna og dráttarkrafti
skipsins, heldur og straumum,
vindi og sjólagi.
Margar uppástungur hafa
komið fram til að ákveða dýpið
og margar reyndar með góðum
árangri.
Nú, eftir að transistortæknin
komst í gagnið, auðveldast nýir
möguleikar stórlega.
Sérstakur sendir búinn til úr
transistorum hefur verið festur
framan til við vörpuna. Sendir-
inn verður fyrir þrýstikrafti
sjávarins, en krafturinn eykst
með meira dýpi. Þetta hefur á-
hrif á merkin. sem sendirinn
sendir.
Móttakaranum er komið fyrir
með ýmsu móti. Ein aðferðin er
sýnd hér á meðfylgjandi mynd.
Móttakarinn er hengdur í vel
sterka og einangraða snúru,
sem nær aftur fyrir kjölvatnið.
Ultra hljóð eiga erfitt með að
þrengja sér leið gegnum loft-
bólur, en í kjölvatni er mikið
af loftbólum, þess vegna er
betra að láta móttakarann ná
aftur fyrir skrúfuvatnið.
Tilraunir hafa einnig verið
gerðar með ekolod. Þar er send-
irinn festur í op flotvörpunnar.
En sá galli er á, að ekolodið
truflast af fiskinum, sem kem-
ur í vörpuna og fjarlægðinni til
yfirborðs sjávar. Þá er mikið
vandamál í sambandi við eko-
lodið að hafa verður sterkan og
tiltölulega sveran leiðara frá
flotvörpunni upp í skipið. Þegar
togvírinn er orðinn 600 faðma
langur og dýpi vörpunnar 200
faðmar, fer verð leiðarans að
verða allhátt. Þar við bætist
vinnan að út- og innbyrða leið-
arann og varna við hnjaski.
Einnig hefur verið reynt að
hafa sendileiðarann inni í tog-
vírnum, en það hefur geysileg-
an stofn- og viðhaldskostnað í
för með sér.
Eins og að framan er skýrt,
eru erfiðleikamir margir, en
með stöðugum tilraunum og
vaxandi tækni líður ekki á
löngu þar til ódýrt, öruggt tæki
kemur á markaðinn, sem auð-
veldar mönnum að ákveða ná-
kvæmlega dýpt flotvörpunnar.
(Úr Svenska Vestkustfiskaren)'.
*
TÍMIMW
Tíminn bak viff tjöldin hljótt,
Taumaslakur rennur.
Lífs kvöldvaka líður skjótt.
Ljós við stjaka brennur.
Manndóms fleyið mestir töf,
margt í ferðum bagar.
Eru þrátt um auðnu höf,
ásteytingarslcagar.
*
ViS andlát hins aldna heifiurs-
manns og bókasafnara, Þorsteins Þor-
steinssonar sýslumanns, fæddist þessi
vísa:
Fallega Þorsteinn flugið tók,
fór um liimirm kliður.
Lykla-Pétur Lífsins bók
læsti í skyndi niður.
VÍKINGUR
211