Sjómannablaðið Víkingur

Årgang

Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Side 15

Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Side 15
Carpathia leggur af stað eftir ao hafa bjargað 700 mönnum. Vissulega var hægt að setja út a flest í sambandi við slysið. En þa,r var líka margt að læra. Skipaverkfræðingar sáu nú, að nauðsynlegt var að hafa skilj- Urnar milli vatnsþéttu rúmanna asegilega háar. Stjórnarvöld og skipaeigendur sáu einnig nauð- synina á því að láta sérhvert skip hafa björgunarbáta fyrir allan Þann mannfjölda sem á skipi hverju er. Einnig með tilliti til ^ftskeytaþjónustunnar lærðu munn að brynja sig gegn því að Uaarstödd skip kæmust hjá að heyra neyðarkallið SOS. Stuttu eftir Titanicslysið skrif- aði enskt dagblað á eftirfarandi ieið: »>Margar lýsingar eru á hetju- afrekum farþega og skipverja. ®ugar sérstakar hetjufrásagnir eru af vélafólkinu. Ekki einn vélstjóri bjargaðist og við vitum dælur og ljósavélar voru í gangi allan tímann. Þessir menn v°ru á verði sínum allt til dauð- ans. Ekki uppi á þilfari undir kerum himni með möguleika á björgun, heldur niðri í vélarúm- inu og kyndirúmunum við sín skyld'ustörf. Þessir menn sýndu alveg sérstaklega mikinn sálar- styrk, þar sem þeir mættu ekki einungis sömu hættu og allir aðr- ir, heldur og til viðbótar alls- konar sprengingarhættu, sem gat orsakað bruna og miklar kvalir. Engan þessara manna finnum við meðal þeirra, sem björguðust, og enginn varð þeirra var á þil- farinu". Samkvæmt skýrslum kemur einnig í ljós að skipstjóri, loft- skeytamenn og allir stýrimenn voru á sínum stað allt fram á síðustu stund. En enska þjóðin skyldi vel bar- áttu mannanna undir þiljum og framlag þeirra til björgunarinn- ar. 1 tilefni þessa var sérstakt minnismerki reist í Southampton til minningar um þá 32 vélstjóra, er létu lífið um borð í Titarúc. Það liggur ekkert á drengir tlndir þessari fyrirsögn langar mig 11 að skrifa nokkur orð um atvik St!rn henti mig og félaga minn á sjón- Vtn fyrir 45 árum. En félaginn heit- lr Þórður Maríasson á Suðureyri við ^úgandafjörð. hað var í byrjun síldveiða sumariS 1917. Yi5 vorum á bát sem Ingvi hét ísafirði, og vorum við sendir n°rður a<5 Hesteyri til þess að sækja ^fldartunnur, sumar saltfullar og aðr- ar tómar. Viö vorum með tvo stóra llPpskipunarbáta í togi. Nú er komið Hosteyrar, byrjað að Iesta alla ^tana fullar tunnur látnar í lestina á þilfarið, og bátamir einnig fyllt- ir af fullum tunnum að því búnu er látið háfermi af tómum tunnum á öll sl;iPÍn. Nú er lagt af stað heimleiðis. að var töluverð vindbára á móti inn Hesteyrarfjörð. Við Þórður vorrnn í aftari bátnrnn, einnig vora tveir menn 1 beim fremri og enn tveir í stýris- VÍKINGUB húsinu á Ingva, sem því miður litu aldrei aftur. Við Þórður stýrðum og dældum til skiptis því að alltaf gaf á. Eg er nýkominn að dælunni og stend með bakið við tunnuhlaðann. Þá finn ég að það kemur hreyfing á tunnuhlaðann og sé að báturinn er fullur af sjó. Eg held í dæluna en tunnumar hendast allar aftur af bátn- um en Þórður er horfinn. Mér varð það, að ég svamlaði fram eftir bátn- um sem ekki hvolfdi úr sér, og fer að draga hann að hinum bátnum og þeg- ar ég á eftir h. u. b. hálfa bátslengd, þá skellur önnur bára á hann og kippir mér fram af en ég missti ekki af festinni sem betur fór, en komst upp í hinn bátinn. Þá voru strákam- ir sem sáu hvað okkur leið, komnir langleiðina heim að Ingva og þegar við vomm orðnir þrír þá gekk það nú betur. Þegar báturinn rak stefnið upp undir skutinn, þá litu drengir aftur og stöðvuðu vélina og við komumst upp í Ingva. En nú var ekki hægt vegna háfermis að renna lífbátnum í sjó, svo við urðum að skera hann niður. Svo fórum við þrír í bátinn til þess að huga að Þórði, sem við hugðum dauðan, því hann var ósynd- ur með öllu, og var þá helzt að leita innan um tunnumar sem flutu um allan sjó. Þá heyrum við allt í einu þessi eftirminnilegu orð, sem frásögn- in byrjar á, „það liggur ekkert á, drengir". Hann bjargaði sér með þeim undursamlega hætti ásamt snar- ræði, að um leið og tunnumar hent- ust aftur af, þá greip hann eina þeirra sinn hvorri hendi í laggimar, þannig að hann hélt henni þvert yf- ir brjóstið, höfuðið stóð upp undan tunnunni annars vegar en stígvéla- tærnar hins vegar. Nú er sagan ekki lengri og vona ég ef Þórður á eftir að lesa þessa grein, að þá muni hann gamlan félaga. Guðjón E. Sveinsson. 215

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.