Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Blaðsíða 22
staða átSumefndra fiskverkunarað-
feríSa, og er því hlutur togaranna í
fyrr nefndu F.O.B. útflutningsverði
sem hér segir miðatS við meðaltölu af
þorski slægðum með haus, og útreikn-
að með yðar aðferö:
Freöfiskur kr. 7.89
Brasilíuþurrkaður saltfiskur — 10.99
Óverkaöur saltfiskur — 6.21
Skreiðarfiskur — 15.47
í staö kr. 2.30 sem þér segið í grein
yðar, svo auðvelt er að sjá þær blekk-
ingar sem hafSar eru í frammi, sem
ekki virðast stuSla að neinu öðru en
ala óvild fiskimanna viS verkafólk í
landi.
Nú er það ekki svo að allur mis-
munurinn gangi til verkafólks í landi,
heldur þarf að draga frá því mikinn
fastakostnaS svo sem umbúðakostnað,
frystikostnaS, vexti, útflutningsgjöld,
salt þegar um saltfisk er að ræSa o.
s. frv.
Hvað við kemur óverkuðum salt-
fiski, sem saltaður er úr ís, þá hefir
hann ekki verið viSurkenndur hér sem
hæfur til aS metast upp úr salti,
vegna útlitsgalla, svo sem gul þunn-
ildi o. fl., og hefir því þurft aS verka
hann fyrir Suður Ameríku markað,
og verður því að vera harðþurrkaS-
ur, og þarf þá 4.180 kgr. af slægöum
þorski meS haus til aS fá 1 kgr. af
fullþurrkuðum fiski sem hefir verið
megin útflutningur af þurrkuSum
fiski á árinu 1960, og er því megin
regla að snltaður togarafiskur upp
úr ís sé þannig verkaður.
Ef notuð er aöferö yðar, virðist
meöalverð til togara vera kr. 10.14 pr.
kgr. E.O.B. í stað kr. 2.30, og finnst
mér alveg ófært að ritstjóri að jafn
ábyrgu og víðlesnu blaöi læSi inn hjá
lesendum sínum slílcum hugarórnm,
sem aðeins gctur komið af staö mis-
klíð milli fiskimanna og verkafólks
við fiskvinnslu í landi, en þetta eru
megin stoðir undir fiskframleiöslunni,
og nauSsynlegt að gagnkvæmur skiln-
ingur haldist milli þessara meginstoSa
aðal-útflutningsframleiðslu okkar.
Þar sem þér hafið gefið tilefni til
þessara skrifa minna, þá fer ég þess
á leit aS þér birtið þessar leiðrét.ting-
ar mínar í blaði yðar, svo ég ekki
þurfi að leita til dagblaðanna.
Virðingarfyllst.
Vernhartfur Bjarnason
Mannanna vöggur, sem mæðumar yfir vöktu
misstu hvílendur brátt.
Hljómþilin miklu heimavistina slökktu
og hreimunum stökktu
á hjörtun, — úr norðurátt.
Rekkjuhiminn með rósunum gullintypptu
rann út í marartjöld,
grænbláar óminnisvoðir, sem vögguðu og sviftu
værðinni, — og lyftu
til átaks við Unnar völd.
Fóstrunnar bí bí varð bergmál þróttugra
hljóma
frá báruhörpunnar gný
strengleikar hafsins stilltir á dýpstu óma
stöfuðu ljóma
í brjóstin, höfug og hlý.
Labbakút fylgdu langsýnir mömmudraumar
í lyfting á fríðum knör,
stýrt var að fótum gyðju, er gjaman laumar
í gjafir ei naumar
sáttum við feigð og fjör.
Synir vatnanna söltu 1 hverja glufu
sem í hríðina varð
beitunni sökktu, botnsins innsigli rufu
brimvegginn klufu
til hafnar 'með hafsins arð.
Velkomnir sveinar, við höfum beðið yðar
-með vonir í sál
Þær hafa rætzt í þetta sinn, báran kliðar,
úthafið niðar,
ástar og friðar skál. G. H. E.
<>oooooooooooooooooooooooooooooooooo<x>
Skipatæknin
Framhald af bls. 221.
eftir olíu, og geta kafbátar ann-
a*st flutninga undir ísbreiðunni
á öllum árstíðum.
Sigling bandarísku kafbát-
anna undir norðuríshafsísinn
hefur sannfært umheiminn um
það, að auðvelt er að sigla und-
ir ísbreiðunni.
Sennilega mun framtíðarsigl-
ingaleiðin liggja þar, því að sú
leið er skemmst milli stærstu
verzlunarstaða Evrópu og Am-
eríku.
Frá tæknilegu sjónarmiði eru
lítil vandkvæði á því að hefja
nú þegar vöruflutninga með
neðan sjávar skipum. Spurning-
in er aðeins sú, hvort skipshafn-
ir fást til vinnu á skipunum,
sem að mestu leyti starfa undir
yfirborði sjávar. Ö. S. þýddi.
VÍKINGUR
222