Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Qupperneq 27

usta fyrir einstaklinga, félög eða aðr-
ar stofnanir".
Hér hefir hann fellt niður á eftir
„eftirlit“ orðin „skipum eða vélum",
síðan bætt inn orðunum „eða þjón-
ustu“ og bætt inn orðinu „aðrar“
framan við opinberar stofnanir.
Ef lögin væru eins og Henry seg-
ir þau vera, þá mætti ráðuneytið eða
ríkisstjóm alls ekki fela skipaskoðun-
arstjóra ýmsa þá þjónustu, sem
reynsla síðari ára hefir sýnt sig að
nauðsynleg er, t. d. ýmsar umsagnir
varðandi skipakaup, samningagerð og
niargt fleira.
Henry heldur því fram að við
samningu reglugerðar samkvæmt lög-
unum hafi ekki verið leitað álits F.-
E.S.I. Þetta er ekki sannleikanum
samkvæmt.
Eulltrúi frá F.P.S.Í. við samninga
reglna um eftirlit með skipum og ör-
yggi þeirra sat einmitt í þeirri skipa-
öryggismálanefnd, sem undir for-
monnsku Bárðar G. Tómassonar
vann að samningu reglnanna. Þetta
veit ég mæta vel, því ég sat sjálfur
í þcssari sömu nefnd, eins og að
framan getur. Þessi 'reglugerð var
undirrituð af ráðherra 20. janúar
1953.
Mestur hluti þessara reglna er enn
óbreyttur. Þó hefir einstökum atriðum
verið breytt, aðallega 28. febrúar
1962. Þá var staðfestur nýr V., VI.
og VII. kafli reglnanna og viðbót
gerð við nokkur önnur atriði. Megin-
atriði þau, sem breytt vóru, sendi
ráðuneytið í maí 1961 til F.F.S.f. til
umsagnar, en auk þess til þeirra ann-
arra aðila er vun getur í lögunum.
Við samningu þessara breyttu reglna
var einmitt reynt að sameina sjónar-
mið þau, er fram komu í umsögnun-
um. Það er því hart að fá það nú í
grein eftir mann, sem á að vera mál-
um þessum kunnugur, að ekld hafi
verið leitað álits F.F.S.f. Ekki verð-
ur öðru trúað en að hér sé ritað gegn
hetri vitund.
Henry segir að í lögunum standi,
að skipaskoðunarstjóri skuli hafa sér
við hlið (m. a.) mann er sé „ — —
sérfróður um öryggisútbúnað skipa“.
I lögunum stendur hins vegar „------
með þekkingu á öryggisútbúnaði
skipa“. í framhaldi þessa segir
Henry: „Slíkur mun þó aldrei hafa
VÍKINGUR
starfað hjá eftirlitinu nema nokkra
mánuði, vegna þess að honum fannst
öryggisviðleitni hans ekki nægur
gaumur gefinn“.
Eg hefi grennslast eftir því hjá
eldri starfsmönnum skipaskoðunar-
innar, við hvem hér geti verið átt,
og virðist Henry hér eiga við Lárus
Eggertsson, sem var við stofnunina
stuttan tíma líklega árið 1947, sem
er alllöngu fyrir mína tíð sem skipa-
skoðunarstjóri.
Mér er ekki kunnugt um nánari á-
stæður fyrir brottför Lárusar Egg-
ertssonar, en hitt veit ég, að við
Skipaskoðun ríkisins hefir starfað um
árabil samhentur og samrýmdur
starfshópur, og hefir víst víðar verið
meira um mannaskipti en við þá
stofnun. Hversu margir hafa t. d.
komið og farið sem samstarfsmenn
Henry A. Hálfdánarsonar á skrif-
stofu S.V.F.Í. á undanfömum ámm,
og hvers vegna bauðst ekki Lámsi
Eggertssyni starf við S.V.F.f. þegar
hann hætti störfum við skipaskoðun
Ríkisins ?
Annars finnst mér hart að Henry
skuli halda því fram, að aldrei hafi
starfað við skipaskoðunina maður
með þekkingu á öryggisútbúnaði
skipa. Slík þekking hlýtur óhjákvæmi-
lega að aukast fljótlega hjá hverj-
um þeim manni, sem í fyrsta lagi hef-
ir skipstjóra-réttindi, hefir verið í
siglingum, og þvínasst haft það verk-
ofni í tugi ára að fylgjast með og yf-
irfara öryggisútbúnað skipa við bún-
aðarskoðun. Ég veit ekki til að nein
afmörkuð sérmenntun sé til á þessum
málum, en það hlyti að vera einkenni-
leg manngerð, sem gæti komizt hjá
því að fá þekkingu á þessum hlutum
með þessu lagi.
Mér er líka spurn hvaðan Henry
A. Hálfdánarsyni kemur sú þekking
að hann sé fær um að slá því föstu,
að þeir menn sem um árabil hafa
starfað sem skipstjómarmenn og síð-
ar sem skipacftirlitsmenn, séu þekk-
ingarsnauðir á þessu sviði.
Það er rétt að í 18. gr. laganna
stendur m. a.:
„Eftirlitsmönnmn ber hverjum í
sínu umdæmi að gæta þess, að full-
nægt sé fyrirmælum um öryggi skipa.
í því skyni ber þeim m. a. að athuga
skip í umdæmi sínu, hleðslu þeirra og
haffæri fyrirvaralaust, þegar hentugt
þykir eða ástæða virðist til, einkum
er skip kemur til hafnar eða fer úr
höfn. Komi fram, að vafi leiki
á því hvort skip sé haffært samkvæmt
lögum þessum, skal það stöðvað til
bráðabirgða samkvæmt 43. gr.“
Hinsvegar er rétt að geta þess, að
umræddir eftirlitsmenn eru alls 4 á
landinu utan Reykjavíkur. Þeir eru
búsettir á ísafirði, Akureyri, Norð-
firði og Vestmannaeyjum.
Þessir menn geta því að sjálfsögðu
ekki haft neitt stöðugt eftirlit í um-
dæmi sínu öllu með hleðslu skipa og
haffæri, enda er aðeins gert ráð fyrir
að slík skoðun fari fram „þegar hent-
ugt þykir eða ástæða virðist vera til
__ ___ __U
Hinsvegar er ekki úr vegi að geta
hér um 31. gr. Siglingarlaganna, en
þar segir m.a.:
„Skipstjóri annast um áður en ferð
cr byrjuð, að skip sé haffært og sér
umþað í tæka tíð, að það sé vel út-
búið, nægilega vel mennt og birgt
að vistum, hafi vatn og læknislyf, kol
og aðrar vélanauðsynjar, ef það er
gufuskip. Skylt er honum og að ann-
ast um, að lögboðin bendingaáhöld og
björgunartæki, sæbréf og siglinga-
verkfæri séu á skipi. — Skylt er
honum að annast lun, að skip sé ekki
offermt og farmur vel búlkaður, og
til að tryggja liann sé séð fyrir nægu
refti, undirbreiðum, hlerum, skorðum
o.s.frv., og að lestarop séu tryggilega
lukt og fleyguð. Sé farmur fluttur á
þilfari, skal trj'ggilega um hann búið,
og svo settur, að hann hindri ekki að
mun athafnir skipverja. Fari skipið
með seglfestu, annast skipstjóri um,
að hún sé sæmileg að gnægð og gæð-
um og svo tryggilega um hana búið,
að ekki byltist á leið. —“
í grein sinni segir Henry varðandi
skoðun smábáta:
„Undir skoðunina heyrir áreyðan-
lega öryggisútbúnaður allra báta,“
Þessi fullyrðing er ekki sannleikan-
um samkvæmt, því í 2. gr. laganna
segir svo m.a.:
„þar, sem ekki er annars getið, taka
ákvæði laga þessara til allra íslenzkra
skipa og báta, sem eru 6 metrar eða
lengri, mælt milli stafna, og gerðir
eru út hér á landi, hvort heldur er
227