Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Side 30

Einkennilegt svar
skipaskoðunarstjóra
Þegar ég í viðtali við Sjómannabl.
Víking í sl. tbl. lýsti óhug mínum yfir
því livað ískyggilega oft ný og traust
skip færust á rúmsjó, án þess, að
beinlínis væri hægt að konna þar um
veðri eða öðrum óviðráðanlegum or-
sökum, og jafnframt lét í ljós þá
skoðun, aS um sérstaka ósjóhæfni
hlyti að hafa veriS aS ræða í ýmsum
tilfellum, mátti ég auðvitað búast við
einhverjum athugasemdum frá skipa-
skoðunarstjóra, þar sem ég taldi, aS
skipaskoSuninni bæri að láta þetta mál
til sín taka því ef til vill gæti hún
reist skorSur við endurtekningu á
slíkum atbúrðum, enda bæri henni
að sýna þá viðleitni lögum samkvæmt.
LeyfSi. ég mér að benda á þær máls-
greinar í lögum sem undirstrikuðu
þessa staShæfingu mína.
Hin sorglega reynsla sem við höfum
hlotiS varðandi skipaskaða að undan-
fömu hefur fyllt alla þjóðina ugg og
hrópar á aSgerðir til frekari öiyggis.
fig var svo bjartsýnn, aS búast við
svari sem tæki þessum ábendingum
vel, jafnframt einhverri viðleitni til
að sýna fram á að skipaskoSunin væri
þarna vel á verði. En viti menn, svariS
sem ég fæ er ekkert annað en hártog-
anir og útúrsnúningur á því sem ég hélt
fram og stórkostlegur skætingur á mig
persónulega. Þessi skætingur gerir mig
orðlausan og hefi ég litla löngun til aS
svara honum því þetta er svo ofstækis-
lega rætið aS þaS kastar rýrS, ekki
einungis á þkipaskoðunarstjórann
sjálfann, heldur einnig á sjálfa stofn-
unina.
Ummæli hans, þar sem hann segir:
„tilgang minn sannarlega ekki vera
til að auka öryggi íslenzkra isjófar-
enda, eins og ég reyni aS láta í veSri
vaka, heldur að reyna að sverta og ó-
frægja störf þeirra manna sem mest
vinna að öryggismálum," tel ég svo
freklega móSgandi í minn garð að ég
finn mig knúinn til að láta hann
svara fyrir þau á öSrum vettvangi.
ÞaS er þó mjög fjarri mér, að eiga
við hann persónulegar illdeilur, sem
ekki snerta málefnið sjálft. Það er
enginn vandi að fylla hvaSa blað sem
er meS porsónulegum skætingi. Hjálm-
ar R. Bárðarson gefur þar mjög liögg-
230
stað á sér, eins illa og sjálfbyrgings-
lega sem hann tekur réttmætum ábend-
ingum um öryggismál, sem hann á þó
að láta sig einlæglega varða.
Hitt er svo annað mál að hvorki
ég né SjómannablaSið Víkingur, höf-
um áhuga fyrir öSru í sambandi við
skipaskoSunarstjóra, en að fá hann
til' að vinna að bættu öryggi sjó-
manna. Því mun áreiðanlega verða
haldið áfram hvort sem Hjálmari lík-
ar betur eða ver.
ÞaS litla sem skipaskoðunarstjóri
kemur inn á málefniS sjálft í þessari
löngu grein sinni, er réttur útdráttur
úr bréfum sem hann hefur skrifað
stjóm F.P.S.Í. um þessi mál, ég teldi
því æskilegt að blaðið birti um leiS
svörin við þessum bréfum, svo að sjá
megi svart á hvítu, álit og viShorf
sambandsins og sjómanna til skipa-
skoSunarinnar um þessi mál,
Skipaskoðunarstjóri telur aS ávalt
hafi verið leitað álits sjómanna varð-
andi reglur um skipaeftirlit og skal
ég ekki mótmæla því, enda eru um
það ákvæði í lögum.
En hefur þá verið tekið tillit til óska
sjómanna varðandi breytingum hans
á reglugerðinni ? Er Hjálmar R.
Bárðarson búinn að gleyma bréfi sjó-
mannasamtakanna dags. 9. nóv. 1959,
undirskrifaS af Alþýðusambandi fs-
lands, Earmanna- og Eiskimannasam-
bandi Islands, Sjómannasambandi fs- >
lands og Sjómannafélagi Reykjavíkur.
Þar sem þessi samtök segjast ekki
geta fallist á tillögur SkipaskoSunar-
stjóra um þær breytingar eSa viðbæt-
ur er hann leggur til að gerðar verði
á IV., V. og VI. lið reglugerSar
sinnar og samtökin fara fram á aS
VIII. liður verSi umorðaður til meira
öryggis fyrir sjómenn. — Hvað kom
sldpaskoSunarstjóra til að beita sér
fyrir minnkuSum öryggisbúnaði skipa
að áliti allra sjómannasamtakanna1? —
Skýrir þetta ekki nokkuð viðhorf sjó-
manna til hans og viðhorf hans til
þeirra. Það er ólán Iíjálmars og
þeirra sem skipaskoSunarinnar eiga
að njóta, aS hann skuli ekki hafa
þurft að sækja sjó í misjöfnum veðr-
um, að því leiti eru allir meðstarfs-
menn hans honum langtum fremri.
Hjálmar segir, að ég hafi aldrei
rætt við sig um nein öryggismál og
gleymir hann þá þeirri viðloytni minni
að fá hann til aS gera nauðsynlegar
umbætur á umbúnaði gúmbáta, þa®
er öryggisgjörS með teygju fyrir
festilínuna, en sjálfur taldi hann nóg
aS línan yrði höfÖ sterkari, þótt aug-
ljóst sé, að bátarnir þola ekki sterk-
ari línu nema sett sé á þá öryggis-
gjörð og átakateygja um leiS.
Aftur hefur skipaskoSunarstjón
sýnt áhuga fyrir að kenna sjómönn-
um meðferS gúmbáta og talið þörf á
að kenna þeim stöSugleikaútreikninga
og lætur þannig liggja að öll mistök
séu vankunnáttu sjómanna aS kenna.
Ég er á gagnstæðri skoðun, og veit
fá dæmi því til sönunnar, því til viS-
bótar námi sínu hafa þeir lærdóm dýr-
mætrar reynslu og ábyrgSartilfinningw
í starfi.
ÞaS verður aldrei hægt að kenna
skipstjórnarmönnum eSa öðrum af
áhöfn skipanna um það ef gúmmbát-
ur revnist ónothæfur tekinn ósnertur
úr umbúSum öryggiseftirlitsins, eða
að skip hvolfi í góðviðri vegna
vöntunar á stöðugleika sem skipstjóri
tæpast getur varaS sig á fyrr en
hann hefur rekist á það og þá því
miður oft um seinann.
Sjómenn geta heldur ekld varaS sig
á því ef „flangsar" á skipsbotnum
eSa borð detta úr, því þessu eiga
menn aS geta treyst. Að bera sigsaman
við bifreiSaeftirlit-ið varðandi öryggis-
skoðun getur veriS gott, en er alveg
út í hött í því sambandi sem skipa-
skoöunarstjóri vill vera láta.
SkipaslcoSunarstjóri flíkar mjög
skyldum skipstjórnarmanna og birtir
lagabókstaf því viðvíkjandi, en hann
gleymir, að það er skylda skipaskoð-
unarinnar aS hjálpa þeim til aS
rækja þessar skyldur.
Hinn mikli kostnaður viS stöðug-
leika prófanir sldpa, virðist skipaskoð"
unarstjóri setja fram til að hræ'Sa
stjórnarvöldin frá aS hefjast handa
um að fyrirskipa stöðugleika prófun
skipa. Hinir flóknu útreikningar
stöðugleika er Hjálmari R. Báröar-
syni verður svo tíSrætt um, virðist
mest snerta byggingu skipa en kostn-
aöur viö mistök skipaverkfræðinga eða
skipasmíðastöSva, ÚBtti að vcra
skipaskoSuninni óviSkomandi, en henn-
ar aS dæma með hallaprófun eða
öðru, livort útreikningarnir og bygg"
ingalagið fái staðist sjóhæfnis próf-
VÍKINGUR