Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1962, Síða 35

veðrinu slotaSi var farið að toga og
ekki kom neinn leki að Kóp við 811
ósköpin sem á höfðu gengið. Sýndi
Slg þá sem endranær, að „Ými“ hafði
ekki verið krækt saman, enda hafði
hann verið smíðaður úr þýzku her-
skipastáli. Lukum við svo við vertíð-
lna án þess að fleira sögulegt kæmi
fyrir.
Veturinn 1934 var ég aftur háseti
^eð Gruðmundi á Kóp. Skipshöfn var
aÓ mestu leyti sú sama og árið áður.
Daglegt líf á sjónum var nokkuð
kerfisbundið. Það var lagt út á ver-
^íð um svipað leyti ár eftir ár og
Verið ætíð á sömu miðum um sama
leyti vertíðarinnar. Togararnir voru
Þá nýbyrjaðir að fiska á Eldeyjar-
hanka, þegar tregðast tók á Selvogs-
Srunni. Var það djúpt suðvestur af
Eldey. Þama hafði verið mikið stund-
nð veiði af línuveiðurum áður.
fslenzka línuveiðaraútgerðin mátti
bá heita úr sögunni. En Norðmenn
stunduðu þá enn línuveiðar við fs-
land, og um þetta leyti einmitt á svip-
uðum slóðum og togaramir vora fam-
lr að toga á. Guðmundur á Kóp hélt
uú á Eldeyjarbanka og gerði þar túr.
Ýar þar nægur fiskur og gott að
toga.
Við vorum búnir að enda túrinn
°g komnir á heimleið. höfðum stímað
1 eina klukkustund eða svo. Þetta var
Urn miðnættið og á dekkinu var bjart
því unnið var að því að gera að.
Ýeður var stillt og gott í sjó. Skip-
stjóri var genginn niður til svefns,
Sigfús stýrimaður var á verði á
sijómpalli, Sigvaldi kvæðamaður var
VÍKINGUK
við stýrið. Eg gaf þessu engan sér-
stakan gaum, hélt að hljóðið hefði
komið ofan úr brú. En örstuttu síðar
varð árekstur. Skip hafði orðið þvert
fyrir á leið okkar. Kópur hafði siglt
á. Skipið sem varð fyrir ásiglingunni
hafði verið sama sem ljóslaust. Lá
það þarna yfir línu sinni og hafði
ekki vél í gangi. Sigfús stýrimaður
sló strax af, og Guðmundur skipstjóri
kom á stjómpall. Skipið, sem varð
fyrir ásiglingunni, tók nú að sökkva.
Kópur hafði sig í námunda við það.
Áliöfnin kom nú á björgunarbát sín-
um róandi yfir til okkar. Vora þeir
fáklæddir og höfðu sama og ekkert
meðferðis. Allir höfðu þeir verið í
kojum nema einn maður á verði, þeg-
ar áreksturinn varð. Skipið sökk
þama á nokkram mínútum. Þetta var
norskur línuveiðari frá Álasundi og
hét „Fausstína", timburskip byggt um
aldamótin. Átti skipstjóri það hálft,
en áhöfnin hinn helminginn. Norð-
mennimir vora nærri búnir að fylla
skipið og ætluðu að halda heim ein-
hvem næstu daga. Við ásiglinguna
missti Kópur annað akkerið stjórn-
borðsmegin og rifnaði út úr klussinu.
Forpikkurinn fylltist af sjó og var
Kópur all framhlaðinn er hann kom
til Hafnarfjarðar. Þar skildum við
við Korðmennina, sem voru 17 að
tölu. Sjópróf voru haldin inni í
Reykjavík. Vissi ég ekki run niður-
stöður þeirra. Eg tel víst að Kópur
hafi sloppið, þar eð „Fausstina" var
sama og ljóslaus.
Bót var sett fyrir klussið á Kóp,
og forpikkurinn tæmdur. Var svo
haldið á veiðar á ný. Vertíðinni luk-
um við án frekari tíðinda.
Síðustu vertíðina var ég með Gúð-
mundi á togaranum Kóp 1935. Sögu-
legt við þá vertíð var það, að nærri
var búið að taka okkur í landhelgi
vestur undir Jökli, út af Lóndröngum.
Brezkur togari var þar einnig að
veiðum um daginn, í einu holinu tog-
ar sá brezki yfir hjá okkur og flækt-
ust trollin saman. Guðmundur lét hala
inn vírana eins og spilið komst, hann
vildi verða á undan Bretanum með
trollið upp að borði, sem og tókst.
Gekk nú skipshöfnin á Kóp í það
með hörðum höndum að greiða hin
óklára troll, og var Guðmundur skip-
stjóri þar í lífið og sálin. Vindur var
suðvestan stæður og rak okkur að
landi. Þegar verið var að enda við að
skilja trollin, kom danska varðskipið
„Hvidbjömen" allt í einu að vestan.
Skipti engum togum að hann skaut að
okkur þremur lausum skotum. Komu
svo menn af „Hvidbjömen“ um borð
til okkar að skoða og hafa tal af
skipstjóra.
Guðmundur viðurkenndi að hann
væri kominn inn í landhelgi vegna
reka, og bar sá brezki það sama. Létu
þeir dönsku það gott heita, en skip-
uðu þeim að hafa sig strax á brott,
er þeir mættu hreyfa skrúfu. Brezki
togarinn hét „Lord Beaconsfield".
Þegar trollin vora orðin klár var
strax keyrt frá landi. Mörg orð voru
sögð á Kóp tun þetta hafarí þama
við jökulinn.
Eftir þetta úthald leystist Kóps-út-
gerðin upp. Þeir munu sennilega lítið
hafa grætt Guðmundur og Páll,
fremur en aðrir útgerðarmenn á þeim
árum.
En Ýmir gamli átti eftir að lenda
í öðrum höndum og hlaut þá nafnið
„Þorfinnur". Síðast var hann seldur
til Færeyja, þetta góða skip, sem
upphaflega var eign Hjalta Jónssonar
og Ágústs Flygenring, smíðað úr
þýzku herskipastáli í heimsstyrjöld-
inni fyrri.
*
Vísur sendar Víkingnum
frá ísafirði
Vegleg oss er virðing gjörð
þó vont sé fjárhagsástandið
gáfuð þeysir glamurhjörð
á gandreið yfir landið.
Ei skal kvíða í ótíma
en með huga skýrum
Æðrulaus að útrýma
öllum sníkjudýrum.
Lífsins stríð þótt lami þrótt
líka þrengist hagur
rennur eftir næðingsnótt
nýr og bjartur dagur.
H. B.
&
Enginn eiginmaður getur orðið rík-
ur nema konan hans leyfi honum það.
i 235