Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1979, Qupperneq 57

r
Asgeir Þórhallsson:
Jóna gamla og jólatréð
Óskar, Bjarki og Tralli sátu í
kjallaraherbergi klukkan tíu á
Þorláksmessu og drukku vodka í
kók. Fyrir utan var snjókoma og
bílljós á þönum. Á veggjum var
veggfóður með rauðum lóðrétum
röndum, í loftinu nakin ljósapera.
Raggi Bjarna var að
syngja í útvarpinu
Rauðar gardínur voru fyrir glugg-
anum og gluggakistan rýkug.
Óskar sat við skrifborð á stól sem
brakaði í og þurfti að slá saman
öðru hvoru. Á skrifborðinu var
ritsafn Halldórs Laxness, sundur-
skrúfuð talstöð, fullur öskubakki,
grár sími, rafhlöðuútvarp. Óskar
var rauðhærður með uppgreitt hár
og yfirvaraskegg, klæddur frá-
hnepptri peysu, axlamjór og hafði
þann kæk að strekkja á nefvöðv-
anum. í herberginu voru tveir
gamlir stólar, sófaborð hlaðið
tómum gosglerjum og tímaritum;
Satt og Penthouse. Einnig var á
borðinu Smirnoff vodka og hálf
risakók. Upp við vegg var óum-
búið rúm. Loftið var mettað
reykjarsvælu og Raggi Bjarna var
að syngja í útvarpinu.
„Hvort eigum við að fara á ball
eða niður í bæ og gera allt vit-
laust?“ sagði Bjarki, sem var í
holdum, klæddur leirljósum
jakkafötum og oddmjóum
kúrekastígvélum. Nefbroddurinn
vísaði upp á við svo það strekktist
á efri vörinni. Hann var rauð-
eygður og lét glasbotninn strjúkast
við handabakið á stólnum.
„Böllin eru bara til tólf, er það
ekki?“
„Jú.“
VÍKINGUR
„Eruð þið búnir að kaupa allar
jólagjafirnar?“ sagði Óskar.
„Þú talar eins og litla dóttir mín
sem ég átti að kaupa pissudúkku
fyrir í Ameríku,“ sagði Tralli sem
var í nýrri úlpu utan yfir krumpuð
jakkaföt og hafði beyglað nef.
„Og keyptirðu hana ekki?“
„Blessaður, ég steingleymdi því,
maður var fullur allan tímann."
„Hvað voruð þið lengi í New
York?“
„Það var bara einn dagur.“
„Og hvað gerðuð þið?“
„Við rúntuðum um í leigubíl.
Fórum í dýragarð og á life show.
Vorum með sama bílinn allan
tímann. Blessaður leigubílstjórinn
var eitthvað að reyna að sýna
okkur þetta.“
„Fenguð þið hass?“
„Leigubílstjórinn gaf okkur að
smakka.“
„Maður ætti að kynnast ýmsu
ef maður er í svona siglingum. Var
ekkert jólalegt í New York?“
„Nei. Ég sá ekkert jólaskraut.
Þetta var um hábjartan dag.“
„Ætlarðu þá ekki að fara niður í
bæ að kaupa pissudúkku handa
dóttur þinni núna?“
„Nei, nú förum við á ball og
dettum í það. Farðu að skipta um
föt,“ sagði Tralli.
Hver var það sem fór
alltaf með þig í Tívolí?
Óskar tók svört jakkaföt út úr
fataskáp og byrjaði að hneppa frá
sér skyrtunni. Á hvítri bringu hans
voru nokkur rauð hár. Síminn
hringdi.
„Halló,“ sagði Óskar.
Konurödd í símanum sagði:
„Ætlarðu ekki að setja seríuna á
tréð fyrir Jónu gömlu Hansen?"
„Ég get það ekki núna mamma,
ég er að gera annað.“
„Þú veist að gamla konan
treystir sér ekki til þess. Þú hefur
nú gert þetta fyrir hana frá því þú
varst smástrákur.“
„Nú er ég orðinn fullorðinn.
Hvað, heldurðu að hún geti ekki
gert þetta sjálf!“
„Hún treystir engum öðrum til
þess en þér. Þú getur nú gert svona
lítið fyrir hana, hún er nú einu
sinni frænka þín. Hver var það
sem fór alltaf með þig í Tívolí og
hver hélt afmælisveisiurnar þínar?
Þá var hún nógu góð.“
„Af hverju þarf endilega að
gera þetta alltaf á Þorláksmessu?“
„Þetta er fastur liður í jólahald-
inu hjá henni. Það yrðu engin jól
fyrir hana ef hún þyrfti að fá ein-
hvern annan. Systurnar eiga þetta
inni hjá þér. Gerðu það nú Óskar
minn.“
„Ég er upptekinn og er að fara
að gera annað. Bless.“
Hann skellti á.
„Hvað var þetta?“
„Æ, það var ekkert. Hún
mamma með jólahaldið sitt.“
Við fundum ekkert partí
en á einum ganginum
var litasjónvarp á hjól-
um.
„Hvernig er það strákar, eruð
þið ekkert komnir í jólaskap,“
sagði Bjarki.
„Nei,“ sagði Óskar og batt
bindi á sig fyrir framan spegilinn.
„Ég kemst alltaf í jólaskapið,
57