Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1984, Qupperneq 56

GALDRI
... Galdri keyröist
niöurígólf, hófst
síöan á loftþegar
báturinn stakk sér
ofan íöldudalinn,
sveifum tíma ílausu
lofti og small síöan á
magann ígólfiö...
... kom þá íljós aö
hann fylgdi engum
skýringum, heldur
skellti oröum, sem
honum duttu íhug
hingaö og þangaö í
bókina, aöeins aö
þau pössuöu íreitina
56 Víkingur
„Hvar er hann? Blessaöir
bendið okkur á hann.“
„Hann er þarna upp á biln-
um. Okkur vantaði nokkur
stiuborð og báðum hann að
töfra þau upp úr málinu. Þið
sjáiðárangurinn."
Strákarnir störðu dolfallnir á
Galdra, sem var rétt i þvi aö
kippa einu borði upp úr málinu.
Siðan kom annaö og þriðja —
fimm í allt.
„Þetta er meiri galdramað-
urinn,“ tuldraði einn strák-
anna. „Það er ekki ónýtt að
hafa svona kall á skipi. Ég segi
núbaraekkiannaö.'1
Svo flýttu þeir sér um borð i
sinn bát af þvi að þeir áttu eftir
að landa og höföu ekki tima til
að fylgjast með meiri göldrum
þá stundina.
Það kom að þvi að töfra-
þrögðin urðu Galdra ekki næg
andleg næring. Þá sneri hann
sér aö annarri listgrein og hóf
að skrifa bók. Hann hafði
keypt sér stilakompu undir rit-
verkiö og meðan siglt var í
nokkrar minútur milli trossa
hljóp hann niður í lúkar, henti
sér á magann upp i koju og
bætti nokkrum setningum við
skáldsöguna. Til grundvallar
sagnageröinni voru höfð ásta-
mál vélstjórans. Siðan las
Galdri úr verkum sinum á
landstimum. Mönnum bar
saman um að aldrei hefði ann-
að eins bull á blað komist, en
Galdri taldi sig á hraðri leið til
frægðar. Vélstjóri lét sér vel
lika söguna og glotti stundum
út i annað munnvikið, þegar
lýsingar urðu krassandi.
Skyndilega missti Galdri
áhuga á skáldsagnagerð i
miðri sögu. Þá labbaöi hann
sig i land og keypti krossgátu-
bókina. Krossgátu hafði hann
ekki ráðiö fyrr á ævinni og
vissi ekkert um lögmál þeirrar
kúnstar. En þaö varð eins meö
það og hin fyrri atriði, að nú
heillaðist Galdri svo af kross-
gátubókinni, að annað eins
visindarit hafði hann ekki
komist i áður. Nú hljóp hann
niður milli trossa og bætti einu
og einu orði i krossgátubók-
ina. Einhver var sendur á
njósnir, að finna út hve slung-
inn hann væri í þessari þraut
og kom þá í Ijós, að hann fylgdi
engum skýringum, heldur
skellti orðum, sem honum
duttu í hug hingað og þangað i
bókina, aðeins að þau pöss-
uðu i reitina. Ekki vildi hann
þiggja lærdóm i kúnstinni.
Hann kvaðst hafa þetta allt á
valdi sinu, aðeins fara nýjar
leiðir.
Galdri mætti alltaf siðastur
til skips, kom seinasturá dekk
og var yfirleitt alls staðar of
seinn. Einn morgun, er leggja
átti af stað i róður voru allir
komnir til skips nema Galdri.
Skipstjóri fylgdist með úr stýr-
ishúsglugganum hvort nokkuð
sæist til feröa hans og eftir
drykklanga stund kom hann
röltandi í rólegheitum niður
bryggjuna. Hann átti skammt
eftir ófarið þegar hann snar-
stansaði, snerist siðan á hæli
og rölti til baka. Hann virtist
hafa gleymt einhverju, sem
hann taldi sig ekki geta án
verið i róðrinum.
„Hverju skyldi Galdri hafa
gleymt," tuldraði skipstjóri.
„Helviti að biða svona."
Það kom i Ijós eftir dágóða
stund þegar Galdri birtist á ný
— meö krossgátubókina.
Næst fékk hann þá flugu i
höfuðið, að i matargeröarlist
væri hann meiri kúnstner en
flestir aðrir og væri þar sama,
eins og hann orðaði það á fínu
máli, hvort um væri að ræða
löns eða dinner. Hann falaði
leyfi hjá kokknum að fá að sjá
um kvöldmatinn á landstiminu.
Skipverjar skriöu í kojur sin-
ar og fylgdust með Galdra i
laumi þar sem hann opnaði
koppa og kirnur og leit ofan i
spádómsaugum. Að lokum tók
hann nokkrar rjómahyrnur,
hellti i stórar plastdollur og hóf
að þeyta. Um það leyti að
rjóminn var að verða fullþeytt-
ur reið alda undir bátinn með
SKJALAÞÝÐINGAR
ÞÓRARINN JÓNSSON
löggilturdómtúlkurog
skjalaþýðandi i ensku
Sími 12966 — heima 36688
KIRKJUHVOLI -101REYKJAVÍK
Skoöun
og viögeröir
gúmmíbáta
allt árió.
Teppi og dreglar
til skipa ávallt
fyrirlyggjandi.
GÚMMÍBÁTAÞJÓNUSTAN
Eyjargötu 9 Örfirisey
Simi: 14010