Náttúrufræðingurinn - 1997, Qupperneq 24

2. mynd. Ankaramíthamrar vestan í Stór-
höfða. Ljósm. Jón Jónsson.
Á þessum staðreyndum hvílir sú niður-
staða að hér hafi þetta dökka berg í formi
hraunkviku þrengt sér upp í gegnum mó-
bergið sem ummyndaðist af hitanum en
stuðlarnir stóru hafa orðið til þar sem kvik-
an storknaði hægt neðanjarðar í sjálfri gos-
rásinni.
Yfirbyggingunni, gígnum sjálfum, hafa
jökulsvörfun og veðrun grandað í tímans
rás. Frá þessum hæsta stað höfðans hallar
landinu nokkuð jafnt til suðurs og myndar
um 1 km breiða bungu sem endar í þver-
hníptum hömrum á brúninni beint upp af
bænum Fit. (3. og 4. mynd).
Leifar af eldvarpi
Niðurstaðan af þessu verður sú að Stór-
höfði sé leifar eldvarps sem trúlegt þykir að
verið hafi virkt á hlýskeiðinu næst fyrir
síðasta jökulskeið og gæti því verið um
115-130 þúsund ára. Frá eldvarpinu hefur
hraun runnið suður eftir fjallinu og þar
endar það nú eins og áður segir. Verður
3. mynd. Hér endar ankaramíthraunið frá Stórhöfða í brúninni fyrir ofan Fit. Punktalínan
sýnir nokkurn veginn mót hraunsins við eldra berg. Ljósm. Jón Jónsson.
70