Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 34

2. tafla. Staðlar Evrópusambandsins fyrir styrk ýmissa efna í neysluvatni. Styrkur efna er
gefinn í millígrömmum í lítra (mg/l). Þessari styrkeiningu má breyta í millimól í lítra með
því að deila með mólmassa (aftasti dálkur töflunnar) í tölurnar í 3. og 4. dálki.
Elhi Efnatákn leiðbeiningar- mörk leyfilegur hámarksstyrkur mólmassi
pH 6,5-8,5 9,5
Færibreytur
kísill SiO, engin engin 60,08
natríum Na 20 150 2,99
kalíum K 10 12 39,10
kalsíum Ca 100 40,08
magnesium Mg 30 50 24,31
ál A1 0,05 0,2 26,98
klórfð C1 25 35,45
óbundin kolsýra CO, 44,01
súlfat so4 25 250 96,08
Færibreytur fyrir efni sem óæskileg eru í of miklu magni “
bór B 1,0 10,81
súlfíð h2s ekki skilgr. 34,08
flúor F 1,5 19,00
fosfór P°4 0,4 5,0 94,97
nítrat NO, 25 50 62,01
nítrít NO, 0,1 46,01
ammóníum nh4 0,05 0,5 18,4
járn Fe 0,05 0,2 55,85
mangan Mn 0,02 0,05 54,64
kopar Cu 0,1 63,54
sink Zn 0,1 66,37
silfur Ag 0,01 107,87
Eiturefnabreytur
nikkel Ni 0,05 58,71
blý Pb 0,05 207,19
kadmíum Cd 0,005 112,40
kvikasilfur Hg 0,001 200,59
arsen As 0,05 74,92
aSum þessara efna eru jafnvel eitruð ef þau finnast í miklu magni.
undir hraunum. Sá er galli á gjöf Njarðar að
vatnið í berggrunninum, sérstaklega þar
sem hann er úr móbergi eða ungum og
ferskum hraunum, verður of basískt til að
uppfylla gæðakröfur um bragð og böðun.
Það þarf meiri kunnáttu en margir virðast
átta sig á til að afla góðs vatns til neyslu og
iðnaðar.
■ SÝRUR OG BASAR
Ein mikilvægustu efnahvörfin sem verða í
vatni eru hvörf milli sýru og basa. Sam-
kvæmt skýrgreiningu er sýra ef'ni sem hefur
tilhneigingu til að gefafrá sér vetnisjónir, en
efni sem eyða vetnisjónum nefnast basar.
Almennt má rita efnahvörf fyrir sýru þannig:
80