Náttúrufræðingurinn - 1981, Side 45

3. mynd. Pseudevernia furfuracea, eintök frá Austurskógum. — Pseudevernia furfuracea,
samples from Austurskógar.
breidd í skógum frá Lóni suður í Suður-
sveit. Hún hefur nú fundist í Tungu-
fellsskógi við Hoífell í Nesjum (leg. Sig-
ríður Baldursdóttir 1979), í Austur-
skógum í Lóni og Viðborðsdal á Mýr-
um (lcg. Hálfdán Björnsson 1979, 1980
og 1981), alls staðar á greinum birki-
trjáa. Hálfdán sendi eintak frá Steina-
dal til nafngreiningar um veturinn á
meðan verið var að vinna úr þeim sýn-
um, sem safnað var 1979, og er sá
fundur því algjörlega óháður hinum
fyrri.
Sum eintökin eru ekki nægilega
þroskuð til að hægt sé að greina þau
óyggjandi ein sér, en önnur, einkum frá
Steinadal, eru dæmigerð fyrir teg-
undina. Að svo stöddu er þó engin
ástæða til að ætla annað, en öll eintökin
heyri til sömu tegund.
UMRÆÐA
Þessi óvænti fundur svona margra
nýrra og sjaldgæfra fléttutegunda á
birki í Austur-Skaftafellssýslu, svo og
óvenju mikið magn ýmissa annarra teg-
unda, bendir eindregið til þess, að þar
séu betri skilyrði fyrir ásætugróður á
birki, en annars staðar á landinu. Skýr-
ingin á þessu gæti verið sú, að þarna fer
það saman, að svæðið hefur rakt úthafs-
loftslag, og einnig að þarna eru dalir
umluktir háum íjöllum, sem veita nægj-
anlegt skjól fyrir vindþurrkun.
Rakt úthafsloftslag er að jafnaði hag-
stætt fyrir ásætugróður, en víða á ís-
landi virðast vindhraði og/eða vind-
tíðni draga mjög úr hinum hagstæðu
áhrifum úthafsloftslagsins. Vindþurrk-
un er hér eflaust einhver versti óvinur
187