Náttúrufræðingurinn - 1983, Qupperneq 227

Leiðbeiningar til höfunda
EFNISVAL
Náttúrufræðingurinn birtir greinar um öll
svið náttúrufræða, bæði alþýðlegar yfirlits-
greinar um ákveðin viðfangsefni og greinar
um niðurstöður rannsókna og athugana. Auk
þess eru birtar styttri greinar og greinakorn.
Athugasemdir, smærri tilkynningar og þess-
háttar er flokkað undir „Bréf til Nátt-
úrufræðingsins". „Ritfregnir" fjalla um út-
gáfu bóka og rita um náttúrufræðileg efni.
HANDRIT
Frágangur
Handrit af greinum skulu vélrituð með
góðu línubili og spássíum, og eru höfundar
beðnir að vanda frágang handrita sinna. Með
aukinni þróun í tölvum er nú unnt að taka á
móti greinum á tölvuformi, þ. e. a. s. á disk-
lingum (diskettum) eða á annan hátt. Þar
sem þetta veldur því að setningarvinna, próf-
arkalestur og kostnaður verða miklu minni,
er þess óskað að allir þeir sem því geta við
komið skili handritum sínum á tölvuformi.
Þeim sem skila handritum sínum á þennan
hátt er bent á að hafa samband við ritstjóra
áður en efni er slegið endanlega inn á tölvu-
form.
Óskað er eftir því að þeir, sem geta komið
því við, skili ljósriti af texta og myndum
ásamt frumhandriti. Orð sem eiga að koma
skáletruð skulu vera undirstrikuð í handriti,
s. s. millifyrirsagnir, vísindaheiti eða orð sem
sérstök áhersla skal lögð á. Texti á íslensku
og erlendum málum sem tekinn er beint upp
úr heimild er að jafnaði smáletraður sé um
langan texta að ræða, annars skáletraður.
Fullbúið handrit gæti samanstaðið af eftirfar-
andi efnishlutum: höfundur/ar, heiti greinar,
meginefni með millifyrirsögnum eftir því sem
við á, niðurstöðum, þakkarorðum, heim-
ildum, myndum, myndatextum og töflum.
Myndir, myndatextar og töflur eiga að vera á
sér blöðum.
Fyrirsagnir
a. Aðalfyrirsögn. Aðalfyrirsögn skal vera í
sem fæstum orðum, en þó nægilega löng til
þess að lýsa efni greinar.
b. Millifyrirsagnir. Skipta má greinum í
meginkafla með kaflaheitum í upphafsstöf-
um. Köflum má síðan skipta í undirkafla með
skáletruðum fyrirsögnum (undirstrikað í
handriti) og loks má skipta undirköflum með
skáletruðum fyrirsögnum í upphafi máls-
greina og greina sundur með bókstöfum, eins
og sjá má dæmi um í þessum leiðbeiningum.
Sé aðeins notuð ein tegund millifyrirsagna í
grein, er hún rituð með upphafsstöfum.
Vísindaheiti
Vísindaheiti á tegundum og ættkvíslum
jurta og dýra eru skáletruð (nema í skáletruð-
um texta) og skulu þau undirstrikuð í hand-
riti. Rita skal vísindaheiti jurtar eða dýrs,
þegar tegund kentur fyrst fyrir í grein. Sé
notað erlent orð í texta skal það vera innan
gæsalappa eða skáletrað, og nýyrði eða þýð-
ingar erlendra orða er æskilegt að skýra t. d.
steind (stein-eind, mineral; um kristalla sem
mynda storkuberg; stundum nefnt steinteg-
und eða frumsteinn).
Ljósmyndir, teikningar
og myndatextar
Ljósmyndir skulu vera skýrar og á sléttum
pappír. Skila skal frumteikningum en ekki
ljósritum. Myndum skulu fylgja textar á ís-
lensku. Ef enskt ágrip fylgir grein, skulu
einnig fylgja myndatextar á ensku. Eru þeir
þá skáletraðir og koma á eftir íslenska textan-
um með bandstriki á milli. Myndir og mynda-
textar skulu vera á sér blöðum.
Dæmi:
1. mynd. Fundarstaðir stranddoppu Hydrobia
ventrosa (Montagu) við ísland - The known
distribution o/Hydrobia ventrosa (Montagu)
in Iceland.
Litmyndir
Vegna mikils kostnaðar við litprentun er
prentun litmynda stillt í hóf. Höfundar sem
æskja þess að myndefni sé prentað í litum,
skulu því að öðru jöfnu afla sjálfir fjár til að
standa straum af þeim aukakostnaði.
Töflúr
Töflur skal tölusetja með rómverskum töl-
um, þ. e. Tafla I, Tafla II o. s. frv. Töflur
eru jafnan smáletraðar. Höfundar skulu hafa
Náttúrufræöingurinn 52 (1—4), bls. 207—208, 1983
207