Náttúrufræðingurinn - 1937, Síða 13

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 12Í
llllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHlllllllllllilllilllllllHIIIIIIIII
síld og fer, líkt og hún, í torfum og flakkar víða, á vetrum út á
haf, en á sumrin upp að löndum og lifir á ýmsum smáfiskum og
síldarátu. í Norðursjó gýtur hún í júní—ágúst, á 10—15 m dýpi.
Eggin eru svifegg og seiðin eru um hríð undir brennihveljum,
líkt og seiði þorskfiska.
Brynstirtlan er veidd nokkuð í Norðursjó, eins og við Slés-
vík, og lengra suður, en er í litlum metum sem matfiskur. Hún er
mjög litfögur og í vexti lík makríl, en auðþekkt frá honum, með-
al annars á því, að eftir rákinni endilangri er þétt röð af bein-
plötum, með hvössum broddi á miðju og ber einna mest á þessari
rákarbrynju á stirtlunni, og vegna hennar nefndi Jónas fiskinn
brynstirtlu. Annars sýnir myndin svip hans og í Fiskabókinni er
honum lýst ítarlega.
Fiskarnir, sem veiddust í Hafnarfirði, voru allir smáir, 12—
15 cm (á 2. ári?); nokkurir fleiri sáust samtímis, því að hinir
veiddust, en hurfu brátt og varð fisksins ekki frekara vart. Má
nú búast við að hans verði oftar vart hér og væri gott, að menn
vildu veita honum eftirtekt og koma honum til Náttúrugripa-
safnsins, ef hann næðist. B. Sæm.
Álftaveiðar á íslandi.
1 gömlum ritum um Island er sumstaðar getið um mjög ein-
kennilega aðferð við svanaveiðar, og fylgir það með, að henni
hafi einungis verið beitt við unga svani. Veiðimennirnir földu
sig á ákveðnum stöðum, og þegar álftirnar komu fljúgandi, ráku
þeir upp óhemju org. Við þetta urðu álftirnar svo hræddar, að
þær féllu til jarðar, og var þar hægt að ná þeim áður en þær átt-
uðu sig.
Gaman væri að vita, hvort nokkur af lesendum Náttúrufræð-
ingsins skyldi hafa heyrt getið um þessa veiðiaðferð. Ef svo
reyndist, væri Náttúrufræðingurinn þakklátur fyrir upplýsingar.
Á. F.