Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 79

NÁTTÚRUFKÆÐINGURINN
187
iiliiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiimiiimmiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiimmiiiiii!iii
RITFREGNIR.
Geir Gígja: Sumardagur í Öskjuhlíð. Sólskin
1937. Reykjavík, 1937.
Barnavinafélagið Sumargjöf gefur út lítinn bækling, Sólskin,
á hverju vori. Að þessu sinni fjallar bókin (Sólskin 1937) um
náttúrufræðilegt efni. Höfundurinn hugsar sér kennslukonuna,
sem heitir Finna, stefna fjórum ungum nemendum sínum, á aldr-
inum 8—13 ára upp í Öskjuhlíð, þegar sól skín í heiði, og útsýn
er hin fegursta um fjöll og flóa. Litlu nemendurnir spyrja læri-
móður sína spjörunum úr um ýmislegt, sem fyrir augun ber. •—
Fyrst eru fjöllin bláu, sem takmarka sjóndeildarhringinn til
þriggja hliða. Hvað heita þau, og dalirnir, sem þau skýla, úr
hverju eru þau? o. s. frv. Því næst er athyglinni beint að sjón-
um. Finna verður að kunna nöfn á víkum, fjörðum, sundum, vog-
um, eyjum og nesjum, því margt má sjá úr Öskjuhlíð, og allt vilja
börnin vita. Og þá kemur röðin að blómunum, sem brekkurnar
skrýða. Hvað heita þau, og hvernig lifa þau? Hvernig berast þau
af á veturna, hvar eru þau þá? Þegar börnin hafa fengið að vita
nokkur skil á þessu, er farið að athuga, hvernig umhorfs er undir
steinunum, en þar er margt að sjá. Þar eru skordýr af ýmsum
gerðum, fjölfættlur og margt annað stórmenni saman komið. Og
um leið og þetta er athugað, fræðir Finna börnin um ýmislegt,
sem ekki er hægt að sjá í Öskjuhlíðinni. — Ritið er prýtt niörgum
góðum myndum. — Náttúrufræðingurinn vill mæla með þessari
litlu bók fyrir börnin.
Benjamín Sigvaldason: Æfintýri Afríkufar-
ans. Þættir úr æfisögu Jóns Magnússonar,
Fljótsdælings. Reykjavík, 1937.
Þótt nafnið á þessari bók sé dálítið „skrúfað", og virðist heizt
benda á fornbókmenntir, þá verður annað uppi á teningnum, þeg-
ar bókin er lesin. í henni er rakinn kafli úr lífsferli alþýðumanns,
sem ræðst til atvinnu í aðra heimsálfu. Lesandinn kynnist lífi
verkamanna á hvalveiðistöð suður í Afríku. Hann fylgist með
söguhetjunni gegnum þykkt og þunnt, gleði og sorg, vonir og
vonbrigði. Þarna er sagt frá orustum við slöngur og stórhveli,