Náttúrufræðingurinn - 1938, Qupperneq 41

NÁTTURUFRÆÐIHGURÍNlSÍ 85
..................iiiii.......iiiiiii........
Við félagar fórum svo hvor sína leið, og smöluðum tii
kvölds. En þenna sama dag náði félagi minn tveimur álftar-
ungum með fyrrnefndri veiðiaðferð. Hefir það eflaust orðið
honum nokkur uppbót á, hversu hafði tekizt um morguninn.
Haustið eftir, að mig minnir, var ég í göngum á sömu
slóðum. Kom mér þá í hug brask okkar félaga frá haustinu
áður. Vildi ég nú reyna, hvort mér yrði ekki unnt að ná ein-
hverjum árangri með fyrrnefndri veiðiaðferð. Með mér var
hundur, stór og duglegur, og átti ég hann vísan til liðsinnis,
ef til atlögu kæmi. Loks sá ég álftahóp, sem mér sýndist lík-
legur til þess að láta að orgi mínu. Ég byrjaði þegar að beita
rödd minni og gera hana svo tröllslega, sem mér var frekast
unnt. Og — ein álftin settist. Kolur, en svo hét hundurinn, var
þá ekki lengi á sér og rauk til álftarinnar og hófst þegar með
þeim hinn grimmasti bardagi. Og þegar ég kom að þeim, var
álftin yfirbuguð og var í dauðateygjunum. Síðan hefi ég ekki
reynt þessa veiðiaðferð, og raunar ekki heldur aðrar, því að
viðureign hundsins og álftarinnar og dauðakvalir hennar varð
mér eftirminnilegri og átakanlegri en svo, að mér, með mitt
litla veiðimannshjarta, væri ekki nóg boðið. Auk þess sem ég
mun þá ekki hafa hugsað út í, að með þessu var ég einnig að
gerast lögbrjótur.
Ég veit ekki um fleiri dæmi þess, að álftir hafi verið veidd-
ar með þessari veiðiaðferð. Að sjálfsögðu eru það aðeins ung-
arnir, sem láta þannig að orgi mannsins. Því að hvorttveggja
er, að lífsreynsla þeirra er minni og auk þess má eflaust gera
ráð fyrir, að vanmáttarkennd byrjandans í flugi eigi hér nokk-
urn þátt í: hann treystir sér ekki til að forðast org þetta, sem
gerir hann þó hræddan. Og gera má ráð fyrir, að hræðslan
trufli ungann svo mikið, að flugtök hans verði óvissai’i, hann
missir vald yfir fluginu og fellur til jarðar. Og þegar hann sér
óvininn koma, hefur hræðslan gripið hann þeim heljai'tökum,
að hann hefur ekki þrótt til þess að hefja sig til flugs aftur.
En hann beitir þá vængjunum á óvininn og gefur með þeim
þung högg.
Ég vil nota tækifærið til þess að þakka yður fyrir Náttúru-
fræðinginn. Hann flytur margt fróðlegt og skemmtilegt, og er
hið ágætasta rit, sem á skilið mikla útbreiðslu.
Virðingai’fyllst,
Aðalsteinn Teitsson, frá Víðidalstungu.
3*