Náttúrufræðingurinn - 1940, Qupperneq 63

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
55
2. mynd. Mælifellshnjúkur frá norðaustri, séðui frá veginum neðan við
Nautabú. (Jakob H. Líndal.)
að ekki sé ýkjamikið sorfið ofan af hinni algengu fjallahæð, en
hins vegar hafi þarna hlaðizt alveg sérstaklega upp vegna end-
urtekinna eldgosa, sem þá samkvæmt útliti hnjúksins hefðu átt
að vera annars eðlis en þau, er hafa gengið frá efnilögum basalt-
fjallanna. En ég hafði hvergi séð Mælifellshnjúk við eldstöðv-
ar kenndan og vísaði því þessari hugmynd á bug sem ólíkleg-
astri allra.
Ókunnugum er Mælifellshnjúkur allóárennilegur til upp-
göngu. Hlíðarnar eru snarbrattar og tilsýndar virðast þær huld-
ar skríðandi urðum á alla vegu. Ég lagði því leið mína upp úr
Tröllaskarði, því að þaðan er skemmsta leið upp á sjálfan hnjúk-
inn. En það vakti skjótt undrun mína, að hér var allt greiðara
yfirferðar en ég hafði búizt við. I stað urða og eggjagrjóts hitti
ég hér í skriðunum eintóma örsmáa og létta stuðlabergsstubba
úr eygðu grágrýti. Innan um þetta höfðu svo víða blandazt
hnullungar úr bleikrauðleitu móbergi, er við fyrstu sýn minnti
mjög á vissa tegund móbergs, sem ég hafði kynnzt langt inni á
heiðahálendinu.
Mig fór nú að gruna, að hnjúkurinn væri ekki allur þar sem
hann væri séður frá jarðfræðilegu sjónarmiði og herti gönguna
upp eftir nýpunni. Er upp á hnjúkinn kom, varð ég enn meira