Náttúrufræðingurinn - 1940, Síða 83

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
75
Lyfjagras (Ping-uicula vulg.) HE4 .................... 2
Móasef (Juncus trifidus) H A 2 ....................... 2
Mosajafni (Selaginella selag.) Ch A 1 ................ 2
Ljónslappi (Alchemilla alp.) Ch A 2 .................. 2
Blásveifgras (Poa glauca) Ch A 3 ..................... 2
Grávíðir (Salix glauca) Ch A 3 ....................... 2
Mýrsóley (Parnassia palustris) HE2 ................... 2
Hvítmaðra (Galium silvestre) HEl ..................... 2
Gulmaðra (Galium verum) HEl .......................... 1
Sauðvingull (Festuca ovina) H E 4 .................... 1
Vegarfi (Cerastium cæspitosum) Ch E 3 ................ 1
Eski (Equisetum hiemale) HE3.......................... 1
Hrossanál (Juncus balticus) GAl ...................... 1
Barnarót (Hahenaria viridis) GAl ..................... 1
Geldingahnappur (Armeria vulg.) Ch A 3 ............... 1
Hnúskakrækill (Sagina nodosa) H E 3 .................. 1
Blóðberg (Thymus serpyllum) Ch E 4 ................... 1
Augnfró (Euphrasia latifolia) Th A 2 ................. 1
Jakobsfífill (Erigeron borealis) H A 1 ............... 1
Langmest ber á f jalldrapanum. Vex hann einkum í hliSum þúfn-
anna og gefur gróðrinum svip. Undir og á milli hríslanna er mikið
af bláberjalyngi og talsvert af beitilyngi. Uppi á þúfnakollunum
eru Jcrækilyng og þursaskegg aðaljurtirnar, en í lægðunum milli
þúfnanna er mest um ilmreyr og vallhæru. Er hér í rauninni um
þrjú gróðurfélög að ræða. Fjalldrapa-bláberjalyngfélagið (Betula
nana — Vaccinium uliginosum), sem mest ber á, krækilyng-þursa-
skeggsgróðurinn (Empetrum — Kobrezia) og ilmreyrs- og vall-
hærufélagið (Anthoxanthum — Luzula multiflora). Á öðrum teg-
undum ber mun minna og ýmsar þeirra vaxa mjög strjált eins og
sést í gróðurskránni hér að ofan.
Af 36 tegundum, sem fundust við talninguna, teljast 19 til A
eða norrænna plantna, en 17 til suðlægari flokksins E. 19 eru jarð-
skorpuplöntur = H, 12 yfirborðsplöntur = Ch, 4 jarðplöntur =
G og ein einær jurt = Th.
Áþekkir hrísmóar eru sunnan Þorvaldsdalsár í landi Stærra-
Árskógar og víðar á Árskógsströnd. Lyngmóar eru einnig víða.
Eru bláberjalyng og krækilyng ríkjandi plöntur í þeim flestum.
Á láglendinu ber oftast meira á bláberjalynginu, en í fjallahlíð-
unum og á veðurbörðum sjávarbökkum verður krækilyngið ríkj-
andi, vex jafnvel nær einrátt á allstórum blettum. Minna ber á
beitilynginu, en samt er það einnig ríkjandi á smáblettum hér og
þar. Aðalbláberjalyng myndaæ allvíða aðalgróðurinn í brekkum