Náttúrufræðingurinn - 1940, Síða 102

94
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
norðan við Goðdali og á austara gilhorni Jökulsár, þar sem hún
fellur í skörpum krók upp í hálsinn skammt norðan við Bakka-
kot í Vesturdal. Alls staðar þar sem ég varð var við bláhveitið,
voru stráin fá saman eða á dreifingi, nema á árbakkanum norð-
an við Bakkakot, þar var punturinn talsvert þétt settur um dá-
lítið svæði af sand- og leirkenndri móajörð. Ákvörðun tegund-
arinnar er, samkvæmt sýnishornum, staðfest af magister Ingólfi
Davíðssyni.
Þar sem fá tækifæri hafa verið til þess að kynnast þessari
plöntu hér á landi, vil ég geta þeirra fáu atriða, er ég veitti
eftirtekt um leið og ég fór framhjá. — Nánar um tegundarein-
kenni í Flóru Islands. — Plantan virðist helzt koma fyrir á
stöðum, þar sem hátt ber á og er þurrlent. Hún vex því í móum
og hallandi hlíðargeirum innan um algengan gróður, einkum
þar sem leirs gætir venju fremur í jarðveginum. Plöntuhæð
reyndist 25—40 cm. Punturinn var sívalur, þéttvaxinn axpunt-
ur, er slær á fallegum gljáa og rauðbláleitum lit, meðan fræ er
lítt þroskað. Blaðsprotar voru fáir og fremur fáblaða. Hæð
þeirra 12—18 cm. Fræþroski virtist vera í seinna lagi og nokk-
uð misjafn. Þannig voru þær plöntur, sem ég fann seinni hluta
ágústmánaðar 1938, á margskonar þroskastigi, og engin með
fullþroska fræ. Um sumt af þessu svæði fór ég svo aftur um
miðjan sept. 1939, og var þá meirihluti þeirra plantna, sem ég
hitti, með þroskuðu fræi, en þó sáust einstaklingar, sem voru
skammt á veg komnir.
Vegna þess hve víða ég rakst á bláhveitið, bæði í Austur-
og Vesturdal, dreg ég þá ályktun, að það muna vera talsvert
útbreitt á þessu svæði. Meðan ekki koma frekari upplýsingar
um útbreiðslu þess annars staðar, mun því mega telja Skaga-
fjarðardali aðalheimkynni þess hér á landi.
Jakott H. Líndal.