Náttúrufræðingurinn - 1955, Síða 101

ÚR RITUM ÞORVALDS THORODDSENS
207
samanvafið varla meira en þriðjung úr kofforti, og þó gat það auk alls farangurs
vel nægt fyrir þrjá menn. Tjaldinu fylgdi eðlilega tjaldsúla til að setja saman
og tjaldhælar, ítem mikill dúkur, vextur beggja megin, sem lagður var í botninn,
og var gat í gegnum hann miðjan fyrir tjaldsúluna. Þó má ekki gleyma matföng-
um. Á öræfum höfðum við helzt til matar niðursoðið kjöt af ýmsu tagi og ýmsnn
vanalegan íslenzkan mat og suðum við vínanda; hann var miklu drýgri og þrifa-
legri í flutningum en steinolía, þó hann væri miklu dýrari. Af kaffi drukkum við
mikið, þó það væri mjólkurlaust, en vínfanga neyttum við mjög sjaldan og lítið;
kjötsúpu úr Liebigs-ekstrakt notuðum við alloft. Kaffi, the og sykur og ýmislegt
fleira geymdum við í blikkilátum í koffortunum, svo það dofnaði ekki, og horð-
búnaður var úr blikki og tini, svo hann ekki brotnaði. Mat gátum við sjaldan flutt
með okkur fyrir lengri tima en þrjár vikur, og varð þá að sækja nýjar birgðir
til byggða. Kjöt hituðum við á lítilli skaptpönnu. Þá höfðum við ennfremur altaf
með okkur dálítinn meðalakassa með algengustu læknislyfjum, og gátum stundum
á útkjálkum hjálpað fólki með meðul. Við þetta bættust svo nærföt og önnur föt,
nálar, hnappar og þráður, tvær ábreiður, tvö gæruskinn, sem við lágum ó í tjaldi,
pokar, snæri og margt annað fleira smátt, sem reynslan hafði sýnt oss, að ekki
var hægt að vera án. 1 bygðum varð eg að hafa alt 'skotgjald í silfri, því óvíða var
hægt að víxla stærri peningum, gulli eða seðlum. Fyrir hverja ferð gerði ég
nákvæma skrá yfir allt það, sem hafa þurfti, svo okkur vanhagaði ekki um neitt.
Að öllu samantöldu held eg því, að við höfum verið betur úthúnir en nokkrir
aðrir íslenzkir útilegumenn, og þurftum hvorki að leggjast á fé manna eða hross,
eins og hinir fyrri útilegumenn. Stöku sinnum veiddum við silung til matar og
höfðum með okkur netstúf bæði til Fiskivatna á Arnarvatnsheiði og til Veiði-
vatna við Tungnaá, en sjaldan var tími til að veiða frá öðrum störfum, þegar
veður var bærilegt, veitti ekki af öllum tímanum til mælinga og rannsókna.
Þorv. Thoroddsen: Fer'Sabók I, bls. 9—11.
Eftirmáli 3. heftis 1955.
Eins og segir á forsíðu þessa heftis Náttúrufræðingsins, er það helgað minningu
Þorvalds Thoroddsens prófessors, i tilefni af 100 óra afmæli hans þann 6. júní þ. á.
Það er fagur siður að heiðra minningu merkismanna á þann hátt, sem hér er
gert. Heftið ber þess glöggan vott, að lifsstarf Þorvalds Thoroddsens er lifandi
þáttur í menningarstarfi nútimans, óbrotgjarn minnisvarði um eljusaman og fjöl-
hæfan visindamann, sem ávallt verður talinn einn af frumkvöðlum íslenzkra
nóttúruvísinda.
Hefti þetta er siðbúnara en ætlað var í fyrstu, og veldur því einkum erfitt sumar,
sem torveldaði störf jarðfræðinga, svo að tími til ritstarfa reyndist ódrjúgur. Vill
Náttúrufræðingurinn færa jarðfræðingum þakkir fyrir greinar þeirra, sem sýna,
að jarðfræðirannsóknir standa nú föstum fótum í landinu.
H. E.