Náttúrufræðingurinn - 1958, Síða 10

152
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
þá Bárður að hafa farið að sama skapi innar og annað hvort á jökli
fyrir upptök ánna eða yfir upptakakvíslarnar. En hvort sem er,
liggur leiðin úr Vonarskarði suður í Fljótshverfi nálægt innri
enda Fögrufjalla.
Nú er sýnt, að einangrun Langasjóar og Fögrufjalla innan Út-
falls er rofin. Fjöldi fólks ferðast nú á hverju sumri í bílum inn í
Tungnárbotna fremri, þar sem Jöklarannsóknafélag íslands reisti
sér skála fyrir nokkrum árum. Þaðan er aðeins fárra klst. gangur
suður að norðurhorninu á Langasjó, og má þá livort sem vill vaða
ána á aurunum undan skálanum eða krækja upp á steinboga og
ganga á Jökli fyrir ofan þann hluta árinnar, sem kemur sunnar úr
jöklinum. Litlu lengra er í norðurenda Fögrufjalla, og mun greið-
ast að ganga þangað á jökli og losna svo við að vaða auravötnin,
sem renna undan honum í vatnsendann.
Enn fremur hefur nú fundizt leið, sem er slarkfær sterkum, há-
um bílum, inn að suðvesturendanum á Langasjó. Hún liggur til
norðausturs út af Landmannaleið nálægt vatnaskilum milli Jökul-
dala og Skuggafjallakvíslar. Gísli á Búlandi telur sennilegt, að
finna megi greiðari leið austar.
Tvö næstliðin sumur hef ég komið að Langasjó og staldrað þar
nokkra daga við jarðfræðiathuganir. í fyrra skiptið voru ferða-
félagar mínir: Guðbjört Ólafsdóttir frú í Reykjavík, Haraldur
Matthíasson menntaskólakennari, Kristín Ólafsdóttir kona hans
og Ólafur Briem menntaskólakennari, öll á Laugarvatni. Að morgni
31. júlí lögðum við upp frá skálanum í Tungnárbotnum, óðum
Tungná, sem þá var aðeins hnédjúp eftir vægt næturfrost, og geng-
um skammt undan jökuljaðrinum upp á hálsinn, sem skilur Tungn-
árbotna frá fjallakví þeirri, sem Langisjór liggur í. Þegar þar fer að
halla suður af, blasir Langisjór við í allri sinni dýrð eins og Þor-
valdur Thoroddsen hefur lýst honum og tekið er upp liér að fram-
an. Þar gengum við út á skriðjökulinn upp af norðausturenda vatns-
ins og yfir hann í endann á Fögrufjöllum, þá fram með þeim að
austan og tjölduðum þar á mosafit undir snarbröttum, en furðu-
vel grónum hlíðum skammt fyrir innan Útfall. Þar var hýrlegt um
að litast eftir öræfagönguna. Um kvöldið skoðuðum við Útfallið,
og reyndist ófært upp með því að norðanverðu fram hjá lóninu,
svo að ekki verður komizt að upptökum þess þeim megin nema
með því að klöngrast yfir fjallgarðinn. Daginn eftir gengum við á
jökli fyrir ofan allar upptakakvíslar Skaftár og komum niður í