Náttúrufræðingurinn - 1958, Qupperneq 40

182
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
4. mynd. Átumagn í yfirborðslögum sjávar við ísland 19. maí — 9. júní 1956.
Átumagnið er mest á landgrunnshallanum og utan hans. Hin mikla átutunga,
sem gengur suðvestur úr hafi og upp að Snæfellsnesi, kemur skýrt fram.
The density of zooplankton in Icelandic waters (Hensen net 0—50 m) from May
19 to Jnne 9 1956.
hverju vissu dýpi yíir daginn og lyftir sér svo, er rökkvar á ný.
Þessar lóðréttu hreyfingar standa í sambandi við birtu, og eru dýrin
með þessum hreylingum upp og niður að leita þess dýpis, þar sem
ljósmagnið er þeim ákjósanfegast. Þessar lóðréttu göngur átunnar
verða meira og minna óreglulegar yfir hásumarið á norðlægum
hafsvæðum, þegar lítill munur er á birtu dags og nætur.
Þess var getið í upphafi, að plöntugróður sjávarins væri undir-
staða alls lífs í sjónum, og þá fyrst og fremst dýrasvifsins, þar sem
plönturnar eru fæða þess. Af þeinr sökum liggur nærri að álykta,
að þegar plöntusvifið nær hámarki sé mikið unr dýrasvif. Þessu