Náttúrufræðingurinn - 1989, Side 25

7. mynd. Ásæta. Epiphyte.
Ljósm. photo Þóra Ellen Þór-
hallsdóttir.
ur eru jafnframt sníkjuplöntur og taka
næringu sína að meira eða minna leyti
frá hýsilplöntunni, eins og t.d. mistil-
teinar gera. Mistilteinar eru af ættinni
Loranthaceae en af þeim eru nokkrar
tegundir. Hver mistilteinstegund er
ekki bundinn við ákveðna tegund hýs-
ilplöntu en hins vegar hefur hver teg-
und ákveðið dreifingarmynstur með
hæð í skóginum. Rætur þeirra smjúga
inn í stofn eða greinar hýsilplöntunnar
og þangað sækir mistilteinninn vatn,
næringarefni og stundum einnig sykrur.
Skógarnir eru sígrænir. Flest trén
eru það einnig en nokkrar tegundir
fella lauf á vissum árstímum. Tré eru
að blómgast og þroska aldin á öllum
tímum árs. Sumar plöntur eru í blóma
meira og minna allt árið en önnur
blómgast á vissum tímum. Eitt kemur
einkennilega fyrir sjónir. Mörg
trjánna bera blómin á bolnum sjálfum
eða greinunum. Evrópubúar sem fyrstir
sáu þetta, héldu sumir að blómin til-
heyrðu blaðlausum sníkjuplöntum sem
lifðu inni í trénu og gáfu þeim jafnvel
latnesk heiti (sjá Whitmore 1984).
Mörg fíkjutré bera svona blóm og
mynda aldinin seinna klasa utan á boln-
um. Ef til vill er auðveldara fyrir dýr að
sjá og nálgast aldinin á bol eða grein en
þegar þau eru hálffalin á milli blaða.
I skóginum ríkir ekki þögn því sí-
felldur kliður berst frá engisprettum
19