Náttúrufræðingurinn - 1989, Qupperneq 27

///////i/i|ini|n iiji
O 2£ 1 2
4
4. mynd. Næststærsta beinið (með hlula af hnútu?) og moli úr siltsteininum, sem beinin
fundust í. The second largest bone and a fragment of the fossil-bearing siltstone. Ljósm.
photo Bessi Aðalsteinsson.
greinilega lagskiptur, en um miðbik
hans fundust lífveruleifarnar, sem hér
verður lýst á eftir. Á honum hvílir 4 m
þykkt blágrýtislag, mjög blöðrótt efst
og neðst. Lagið er alldökkt, smávegis
dílótt og reyndist rétt segulmagnað.
Allt er það meira og minna sprungið í
stuðla og með gjallkarga efst. Ofan á
þessu lagi er um það bil 2 m þykk
syrpa úr siltsteini og er hún rauðleit
efst og neðst, en brúngrá þar á milli.
Siltsteinninn er allgreinilega lagskipt-
ur, en engir steingervingar fundust í
honum. Um það bil 5 m þykkt smádíl-
ótt blágrýtislag, rétt segulmagnað og
greinilega smástuðlað neðst, hvílir á
siltsteininum, en síðan taka við mis-
þykk blágrýtislög aðskilin af þunnum
millilögum alveg upp á fjallsbrún.
LEIFARNAR ÚR
ÞURÍÐARÁRGILI
Leifarnar úr siltsteininum í Þuríðar-
árgili eru aðeins fáeinir smábútar (3.
og 4. mynd). Erfitt er að segja ná-
kvæmlega til um upprunalega lögun
þeirra því að þeir eru allir með brot-
fleti á báðum endum og þar að auki
hefur flysjast úr þeim flestöllum á
langveginn. Stærsta brotið er 3,3 cm
langt og 2,5 cm breitt, frekar flatt, en
þó mótar fyrir langkili öðru megin.
Það er veifulaga og þykkara í mjórri
endann, en kvarnast hefur utan úr
annarri langhliðinni svo að uppruna-
leg lögun er ekki alveg ljós. Næst-
stærsta brotið er 2,6 cm langt og 1,8
cm breitt í breiðari endann og er eins
og marki þar fyrir liðkúlu (hnútu), en
193