Náttúrufræðingurinn - 1994, Síða 29

JÓNSMESSUVEISLA
REFSINS Á
NESJAVÖLLUM
RAKEL HEIÐMARSDÓTTIR
Síðastliðinn vetur kom ung kona, Rakel
Heiðmarsdóttir, á skrifstofu Náttúru-
frœðingsins og kvaðst hafa orðið vitni
að því þegar refur veiddi lamb sér til
matar. Vildi hún vita hvort einhver
hefði áhuga á að hún lýsti atburðinum.
Ritstjóri fór með Rakel á fund Páls Her-
steinssonar veiðistjóra og taldi hann
það afar fátítt að menn yrðu vitni að
slíkum atburðum. Varð það að sam-
komulagi milli Páls og Rakelar að hún
setti lýsingu á atburðinum niður á blað
og sendi siðan Veiðistjóraembættinu.
Rakel og veiðistjóri veittu Náttúrufræð-
ingnum góðfúslega leyfi til að birta lýs-
inguna með minniháttar breytingum.
Hér kemur sagan um refínn á
Nesjavöllum í öllum þeim smá-
atriðum sem ég man eftir. Ég
-------- verð að játa að frásögnin er ekki
mjög vísindalega fram sett. Ég persónu-
geri þá sem í hlut eiga, segi hvernig þeim
líður og svo framvegis. Að einhverju leyti
eru skáldlegar og jafnvel rómantískar lýs-
ingar inni í frásögninni en umhverfið er
óhjákvæmilega hluti af atburðinum og fyr-
ir mér var það ekki hlutlaust, þess vegna
get ég ekki lýst því á hlutlausan hátt.
Rakel Heiðmarsdóttir (f. 1972) lauk stúdentsprófi af
náttúrufræðibraut frá Menntaskólanum á Akureyri
1991 og B.A.-prófi í sálarffæði frá Háskóla íslands
1994. Hún starfar nú sem aðstoðarmaður kennara við
rannsóknir og kennslu í sálarfræði við Háskóla
Islands.
Náttúrufræðingurinn 64 (2), bls. 107-109, 1994.
Gönguferð A Nes/avöllum
Það var í júní siðastliðið sumar (1993),
nánar tiltekið kvöldið fyrir Jónsmessu-
nóttina sjálfa, sem ég var á ferð ásamt
Sigga, kærastanum mínum, á Nesjavalla-
svæðinu. Við vorum stödd í dalnum milli
Hengils og Ölfusvatnsskyggnis, sem liggur
suður af Nesjavöllum rétt ofan við efstu
borholuna. Héðan sést vítt og breitt til allra
átta, meðal annars má sjá til Þingvalla-
vatns.
SlGGI VAR ÚTI...
Sigga langaði að ganga lengra suður eftir
en ég ákvað að bíða á meðan. Ég settist efst
í brekku norðan við dalinn, en dalurinn
liggur lágt aflíðandi í suðaustur og er um
eins kílómetra langur. Ofarlega í dalnum
eru hér og hvar súrhverir, kalklaugar og
kísilhverir, þar sem stíga gufur út. Nokkur
hópur af kindum og lömbum var á beit í
grennd við gufumar, enda var dalurinn
grænn og gróðursæll. Kindumar vom lík-
lega um 10-15 í heildina og voru ekki
langt hver frá annarri. í gegnum miðjan
dalinn rennur lítill lækur með lágum, grasi
vöxnum bökkum þar til neðst í dalnum, en
þar hefur myndast rofabarð á lækjar-
bakkanum sunnanmegin. Það var orðið
áliðið, á ellefta eða tólfta tímanum, og hið
fegursta veður, því sólin sat á heiðum
himni.
REFURINN BIRTIST
Þegar ég sat þama á brekkubrúninni með
góða yfírsýn yfír dalinn sá ég allt í einu
hvar lítið dökkt dýr kom töltandi upp með
107