Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1995, Blaðsíða 44

Náttúrufræðingurinn - 1995, Blaðsíða 44
9. mynd. Dreifmg SD í lífmynduðu metani. sem einkennist af þessum mikla jarðlaga- halla og nær það norðan frá Bakkaflóa um Fljótsdal suður í Hornafjörð og þaðan til suðvesturs í átt að Öræfajökli (11. mynd). Gasuppstreymið við innanvert Fljótið er innan hallabeltisins og svo undarlega vill til að jarðbik sem fannst árið 1985 við Lambatungujökul í Skyndidal í Lóni er einnig innan þessa hallabeltis. Hallabeltið er líklega orðið til vegna aukinnar gosvirkni í eystra gosbeltinu í skamman tíma fyrir um 7,5 milljón árum. Við það jókst ferging í gosbeltinu um tíma og afleiðingin varð „mjótt“ belti með óvenjumiklum jarðlagahalla og liggur það samsíða núverandi gos- belti. Ekki er vitað til að nein óvenjumikil setlög af lífrænum uppruna fylgi hallabeltinu né heldur að því fylgi brotakerfi sem leitt gæti gas úr iðrum jarðar. Laus iarðlög Á ísöld hefur skriðjökull legið út Fljótsdal og grafið Lagarfljótskvosina langt niður fyrir núverandi sjávarmál. Fljótið er 111 m djúpt þar sem dýpst er, nokkru utan við Hallormsstað. Þykkt setlaga á botninum er ekki þekkt en jarðlagasnið í borholunni sem boruð var 1966 á aurum Jökulsár bendir til að þykktin sé a.m.k. 10- 20 m víðast hvar og mun meiri í nágrenni árósa. Frá lokum ísaldar hefur Jökulsá fyllt innstu 10 km kvosarinnar með framburði sínum og er þar nú sléttur dalbotn. Dalurinn er um 1,5 km breiður að meðaltali og gera má ráð fyrir að setfyllingin sé um 140 m þykk. Setfyllingin hefur myndast á u.þ.b. 10.000 árum og hefur Jökulsá sett af sér að meðaltali 200-250 þús. tonn á ári við ósana frá lokum ís- aldar. Aurburðarmælingar Vatns- orkudeildar Orkustofnunar benda til að nú setji áin af sér um 300 þús. tonn árlega við ósana en það þýðir að árósamir færast fram um 1,3 m á ári út í Lagarfljót. Ekki er þó hægt að nota þessar tölur til að meta aldur einstakn hluta dal- fyllingarinnar nema 2000-2500 ár aftur í tímann þar sem framburður Jökulsár er háður stærð og rof- mætti Vatnajökuls, en talið er að á fyrri hluta nútíma hafi jöklar verið mun minni en þeir eru nú vegna hlýrra loftslags. 274
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.