Samvinnan - 01.08.1969, Blaðsíða 34

af henni. Hún á að vera ákveðin
manngerð. Maðurinn vinnur fyr-
ir henni. Hún lífgar og líknar.
Hún elur upp börnin og er þeim
ómissandi. Hún skapar heimilið,
en hún er samt óánægð. Hún
finnur, að eitthvað er ekki satt
í þessari goðsögn. Hún veit og
finnur, að hún getur ekki dreg-
izt út úr atvinnulífinu og gerzt
heilög kýr, þegar allir aðrir eru
dauðsveittir við að keppast við
að hafa ofan í sig að éta. Fjöl-
margir karlmenn fá hjartaslag á
miðjum aldri af því að þeir geta
ekki risið undir þeirri kröfu, sem
til þeirra er gerð — að vinna
fyrir heimilinu, konu og börn-
um, og komast líka til vegs og
virðingar. Fyrr en varir neita
þeir að vinna fyrir fullfrískum,
fullorðnum manneskjum. Fyrr
en varir verða það fleiri og
fleiri, sem láta ekki etja sér út
í þetta brjálæðislega kapphlaup,
sem þeir eru sendir í, á meðan
kvenfólkið situr heima í sér-
flokki.
Ef til vill leiðir nútímatækni
til þess að störf yfirleitt verða
meira eða minna óþörf. En er
kvenfólkið fært um að ganga á
undan í því að venja sálina af
þeirri fullnægingu, sem fæst með
virkri þátttöku í lífsbaráttunni?
Það verður að finna lausn á
vandanum varðandi uppeldi barn-
anna, meðan foreldrarnir vinna
fyrir heimilinu. Kannski má
stytta vinnutímann, gera bæði
konum og körlum kleift að vinna
hálfa vinnu.
Sleppum þessum fordómum
um yfirnáttúrulega hæfni kon-
unnar til barnauppeldis. Leyfum
feðrunum að rækta föðurástina.
Kyngjum þeim uppspuna, að
börn foreldra, sem vinna utan
heimilis, séu vanræktari en önn-
ur börn. Opnum augun fyrir öll-
um þeim útburðum, sem tauga-
veiklaðar, gramar, ófullnægðar
konur láta leika sér úti á göt-
unni allan daginn, meðan mamm-
an situr heima við það að vera
heima.
í útvarpsþætti 19. júní sl.
sagði Magnús Þórðarson, skrif-
stofustjóri, að þátttaka karla í
búsýslu yrði að fara eftir því,
hvað menn væru ,,upplagðir“ til
slíks. Ætli það sé svo alveg víst,
að guð hafi lagt gólfþvotta inn
með líkninni í sál konunnar? Það
hafa margar orðið að leita langt
að þeirri eðlishvöt.
í þessum þætti kom einnig
fram sú skoðun, að kvenfólkið
yrði að „velja“, hvort það vildi
giftast og eiga börn eða brjóta
sér braut á atvinnumarkaðinum.
En þetta er víst ekki vandamál
fyrir karlmanninn. Hann virðist
geta valið hvort tveggja með á-
gætum árangri.
í lok þáttarins fengum við að
vita um hjúskaparstétt beggja
kvennanna, en ekkert var á það
minnzt, hvernig ástatt væri fyrir
Magnúsi í hjónabandsmálum.
Stjórnandinn sagði að lokum, að
þarna hefðu ræðzt við: Frú Adda
Bára Sigfúsdóttir, ungfrú Elín
Pálmadóttir og Magnús Þórðar-
son skrifstofustjóri.
Hafið þér fyrirvinnu? var
fyrsta spurningin, sem að mér
var beint, þegar ég sótti um vist
á dagheimili fyrir dóttur mína,
til þess að ég gæti stundað lang-
skólanám. Mér vafðist tunga um
tönn. Varð þó að viðurkenna, að
ég væri gift, maðurinn væri ekki
atvinnulaus og ekki ofdrykkju-
maður. Þá var sá draumurinn
búinn.
Hvað gerir maðurinn yðar?
Þetta er ein spurningin, sem
lögð er fyrir konu, sem kemur
inn á fæðingarstofnun viðþols-
laus af kvölum. Skyldu karl-
menn, sem koma sárþjáðir á
sjúkrahús, vera þýfgaðir um það,
hvað konur þeirra gera? Kannski
atvinna eiginmannsins hafi ein-
hver áhrif á það, hvernig barnið
snýr í konunni!
Hvernig væri að leggja niður
einstrengingslega kynjabaráttu í
kvenfélögum, en allir þjóðfélags-
þegnar sneru sér að mannréttind-
um í mannfélaginu í staðinn?
Það væri heimskulegt að halda
því fram, að kvenfólk og karl-
menn séu eins. Naumast sækist
nokkur eftir því að svo verði.
Skapnaðurinn er annar og hugar-
farið kannski líka, þótt við vit-
um ekki, hvernig því er raun-
verulega farið. En almenn mann-
réttindi ættu allir að hafa. Það
er eftir því, sem ber að sækjast:
fyrir konur og karla, hvíta og
svarta, háa og lága.
Ætli sé ekki skynsamlegt að
búa sig undir það hérna megin,
að allir verði jafnir?
Hólmfríður Gunnarsdóttir.
Jónas E. Svafár:
ÁSTHILDUR
hár þitt stormsveipur öræfanna
augu þín stjörnuhrap vetrarins
nef þitt fjall sjóndeildarhringsins
varir þínar mánasigð sólarlagsins
bros þitt sólskin jökulheimsins
hendur þinar jafndægri haustsins
mjaðmir þínar hvel heimskautsins
fætur þínir veðrátta árstíðanna
Anna María Þórisdóttir:
Á HÚSAVÍK
Hýrlega kinkar fjallið
gróðurlausum kollinum,
og lyngið fikrar sig
upp rauðgrýtta vangana.
Húsin kúra
í handarkrika Höfðans,
sem steytir klettóttan hnefann
mót öldum Skjálfanda.
Mjúkum lófum
sléttar fjarlægðin
hrukkur gamla fjallarisans
handan flóans.
APRÍL
Hlýtt aprílregnið
hefur þvegið burtu
kaldan marzgrámann.
í brúnum, glansandi
greinum runnanna
sefur maí.
Langt úr suðri teygja sig
glettnir fingur vorsins
og greiða sundur regnslæðurnar.
Sjálfur himinninn
Ijær malbikinu lit.
34