Samvinnan - 01.08.1969, Blaðsíða 63

Þetta er hægt,
en það er auðveldara að nota tesafilm.
tesafilm lokar litlum og stórum kössum fljótt og örugglega.
tesafilm er sjúlflímandi og gagnsætt. Með því getið þér jafn
auðveldlega fest miða, gengið frá bókaumbúðum eða lokað
umslagi svo öruggt sé. tesafílm leysir vandann. Hafið tesafilm
alltaf við hendina. Þá sannfærist þér um hve nauðsynlegt það
cr.
L'mboð:
J. S. Hclgason
Rcykjavík
‘besaJQQ
Aukin þátttaka fólksins í
stjórn þjóðlífsins mundi auka
stjórnmálalegan áhuga og knýja
á umræður um framtíðarmark-
mið í stað dægurmála eingöngu.
Umbreyting flokkakerfisins mun
koma til móts við óskir um
hreinni línur í íslenzkum stjórn-
málum.
Ég er ekki þeirrar skoðunar,
að stjórnmálamenn séu neinir
„gangsterar“ eins og sumir virð-
ast halda, miklu fremur að þeir
séu fangar þess kerfis, sem er
söguleg tilviljun, eins og það var
orðað. Kerfis sem mun breytast
með nýjum hugsunarhætti fólks-
ins sjálfs og ekki sízt hinna ungu
kynslóða.
Greinaflokkur eins og sá, er
birtist í síðasta tölublaði Sam-
vinnunnar, ýtir vissulega undir
slíka þróun, og þess vegna er
hann ánægjuefni. Hinsvegar er
ég þeirrar skoðunar, að ný þró-
un í stjórnmálum muni leiða af
sér hugmyndafræðileg og þá um
leið stjórnmálaleg afskipti af
miklu fleiri þáttum þjóðlífsins
en nú þekkist. Það tel ég já-
kvætt, en ekki er ég viss um, að
allir greinarhöfundar hafi ætlazt
til slíkrar þróunar.
Örlygur Geirsson,
Kæri ritstjóri:
Ég þakka þér fyrir að senda
mér Samvinnuna, en ég hef áður
hafnað að kaupa Frjálsa verzlun
og hafna hér með einnig þínu
góða boði. Ég hef margt út á
alla pólitísku flokkana og flokks-
ræðið að setja og tel á þessum
viðsjárverðu tímum þörf á sam-
vinnu allra þjóðhollra manna,
hvar í flokki sem þeir standa.
Jafn ofstækisfullar greinar og
rætnar sem þær, er Alfreð Ás-
mundsson og Hjalti Kristgeirs-
son skrifa í þetta sýniseintak,
stuðla ekki að heilbrigðri sam-
vinnu, heldur að því að magna
hatur og sundrung. Blaðamenn-
irnir, sem rita um flokksræðið,
gleyma líka allir að gera þær
kröfur til stéttar sinnar, að hún
birti hverju sinni það sem sann-
ast verður vitað, þótt menn kunni
og hljóti að draga af því mis-
munandi ályktanir. íþróttamað-
ur, sem brýtur réttar reglur, er
rekinn af leikvangi; maður, sem
svíkur nokkrar krónur af náunga
sínum með ósannindum, verður
sekur við lög, en blaðamaður,
sem fer með fals eða lýgi í því
skyni að svíkja sér eða flokki
sínum út fylgi, er oft og tíðum
verðlaunaður með þingsæti. Ég
vil láta slíkt varða fjörbaugsgarð
að fornum lögum, svo að sá mað-
ur verði dæmdur um tíma eða
fyrir fullt og allt frá því að vera
kjörgengur til opinberra trúnað-
arstarfa og frá því að vera
ábyrgðarmaður nokkurs blaðs.
Um þessa réttarbót ættu allir
heiðarlegir menn að geta verið
sammála, hvar í flokki sem þeir
standa, og vilji tímarit þitt ljá
henni fylgi, skal ég með ánægju
gerast kaupandi að því, en þá
verður málflutningur þess að
breytast allmikið frá því í sýnis-
eintakinu, sem mér var sent.
Með vinsemd og virðingu.
P. V. G. Kolka.
Um
hjónabandið
„Þér spyrjið hvort Lafði Byron
hafi nokkurntíma verið ástfang-
in af mér? Nei! Ég var í tízku
þegar hún kom fyrst fram í sam-
kvæmislífinu: Ég hafði skap-
lyndi til að gerast mikill slark-
ari og var mikill spjátrungur —
en hvorttveggja fellur ungum
konum vel. Hún giftist mér af
hégómaskap og í þeirri von að
hún gæti enriurbætt mig og kom-
ið mér á réttan kjöl."
— Byron lávarður.
„Það er almennt sagt, að feg-
urð, hversu hrífandi sem hún
kann að vera fyrir giftinguna,
veki ekki lengur eftirtekt að
henni afstaðinni. En sé fegurðin
þannig löguð, að hún veki ekki
einungis aðdáun, heldur hjálpi
til að dýpka hana unz hún verð-
ur ást, þá er ég ekki einn þeirra
sem halda að það sem hreif elsk-
hugann hafi engin áhrif á eigin-
manninn.“
— Sir Henry Taylor.
„Arnold Bennett segir að skelf-
ing hjónabandsins sé fólgin í
„daglegleika" þess. Allur næm-
leiki sambandsins núist burt með
honum. Sannleikurinn er nær
þessu: lífið — við skulum segja
fjóra daga af hverjum sjö —
verður sjálfvirkt; en á fimmta
degi myndast perla tilfinningar
(milli eiginmanns og eiginkonu)
sem er þeim mun fyllri og næm-
ari vegna hinna sjálfvirku, venju-
bundnu, ómeðvituðu daga á báð-
ar hendur. Með öðrum orðum er
árið stráð augnablikum sterkra
kennda. „Augnablikum innsæis-
ins“, einsog Hardy orðaði það.
Hvernig' gæti samband enzt um
lengri tíma nema við slíkar að-
stæður?“
— Virginia Woolf.
„Nútímaheimilin sem við höf-
um heimsótt uppá síðkastið hafa
ólgað af áhugamálum sem bæði
hjónin áttu sameiginleg: loftið
í stofunum hefur verið gegnsósa
af umræðum, skoðunum, gagn-
rýni og beinum frásögnum; loft-
ið hefur í rauninni verið blátt
af ögnum úr barnasálarfræði, úr
leikhúsminningum og úr frétta-
skýringum. Það er ekki lengur
til að dreifa þögn sem skera má
með hníf, það eru stöðug skipti
á hugmyndum. Skynsamlegar
umræður um svo að segja hvað
sem vera skal eru að eyðileggja
hjónabönd nútímans, ef nokkuð
getur eyðilagt þau.“
— E. B. White.
FÆSTÍ KAUPFÉLAGIIMU
63