Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1914, Blaðsíða 25

ig
fleiri og fleiri mannfjelagsráðgátur. En mest er þetta þjóð
okkar hulinn leyndardómur. Menn vita varla, að neitt
slíkt leiðarljós sje til. En í sumum hinum ungu löndum,
t. d. Bandaríkjunum og nýlendum Englendinga, skipar
nú fjelagsfræðin heiðurssess í skólum þeirra þjóða.
Svo er nefnd sú grein fjelagsfræðinnar,
Auðfræði. sem skýrir kaupskap allan, viðskipti, fjár-
mál, bankamál og fleira. Hún er sjerstaklega
hverjum manni nauðsynleg nú, vegna hinna miklu við-
skipta og fjármálasambanda, sem flestir menn verða að
standa í hvor við annan, nú á dögum. Nokkur vandi er
á um þá fræðigrein að rithöfundum kemur þar eigi sem
bezt saman. Halda sumir fram rjetti auðvaldsins og
kaupbrallsins, en aðrir draga taum smælingjanna og
styðja frjálsa samvinnu í hvívetna. Allir áhugasamir borg-
arar þurfa að þekkja greinilega báðar hliðar málsins. En
ekki er mikill vandi að finna, hvor hliðin á betur við í
skólum íslenzkra alþýðumanna. Hitt er annað mál, að
fyrir kaupmannaskólann, hjer sem annarstaðar, varð að
miða val kennslubóka við hina hliðina.
Ofmargt er hjer talið upp af nátfisgreinum
Aðferðir. til þess að námið geti vel farið, með þeim
kennsluaðferðum, sem nú tíðkast: að Iæri-
sveinarnir læri smápjesa, því nær utan að, og kennarinn
hlýði þeim yfir. Nei, hjer þarf að kenna með vinnu og
rannsókn. Kennarinn er hjálparmaður: hann brýtur kjarna
umræðuefnisins til mergjar, en vísar síðan lærisveinum á
heimildarrit í bókasafni skólans. Úr þeim vinnur náms-
maðurinn fróðleik, og gerir síðan ritgerð um, sem kenn-
arinn leiðrjettir. Svo má, meira en að skaðlausu, fækka
kennslustundum um helming. Bókasafnsvinna kenmr í
staðinn.
Maðurinn lifir ekki á einu saman brauði eða
Vinna. bókakenningum. Hann þarf að vinna. Á vinn-
unni byggist allt líf og lífsgildi. Pessu hafa
2*