Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1914, Blaðsíða 29

Hugleiðingar
á leið til Danmerkur, sumarið 1913.
Eptir Jón Dúason, stud. polit.
Að aptni, 23. Ágúst, ljetti Sterling akkerum á Reykja-
víkurhöfn. Fólkið, sem fylgt hafði »um borð«, hnoðaði
sjer niður í bátana, og innan stundar skildi »vík vini«.
Skipið leið út af höfninni, með vaxandi hraða. Veðrið
var inndælt: himininn heiður og sljettur sjór. Slíkri veð-
urátt áttu menn ekki að venjast sunnanlands, sumarið
sem leið. För minni var heitið til Kaupmannahafnar, í
þeim erindum að nema þar þjóðfjelagsfræði við háskól-
ann og sjerstaklega samvinnufjelagsskap, eptir því sem
kostur yrði á.
Að morgni vorum við í Vestmannaeyjum. Pá var
brugðið veðri: komin á þoka og kólgusjór. Rað var stutt
viðdvöl, að eins meðan kaupmenn fluttu fram í skipið
nokkra bátsfarma af saltfiski. Eyjarskeggjar sögðu »Her-
jólf«*, kaupfjelagið þar í eyjum, aldauða, og verzlunar-
maður einn bætti við: að óhugsandi væri að þar risi upp
kaupfjelag framar (!). Kaupmenn ráða því einir verðlagi í
Eyjum sem stendur. Eyjarbúar finna ekki að sjer sje
þröngvað í ár. En vera mætti að þá iðraði þess síðar,
að hafa varpað allri sinni áhyggju upp á kaupmanninn.
Orðið »kaupmaður« hefir lengi verið fremur illa þokk-
að með íslendingum. En hvernig sem á þessu stendur
hljóta menn að viðurkenna, að kaupmannastjettin er ó-
* »Herjólfur« var miku fremur hlutafjelag en kaupfjelag. S. /.