Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1917, Qupperneq 18

Hrossasalan.
'Það er á almanna vitorði, nú orðið, að kaupmanna-
■stéttin dansk-íslenzka, og íslenzka, hefir nauðalítið gert
-til að auka vöruvöndun hér á landi, nema ef vera skyldi
á sjávarafurðum, af því að sumir kaupmenn hafa jafn-
-framt verið útgerðarmenn, og þar með haft beinan
hagnað af aukinni vöruvöndun. En að því er snertir
’landvörur, mun varla vera hægt að nefna eitt einasta
dæmi um það, að kaupmannastéttin hafi lagt stund á
að bæta útflutningsvarninginn. Arður þeirra hefir verið
í því fólginn, að kaupa við lágu verði og selja við háu,
hvort sem varan var léleg eða góð. Sigurvinningar
samvinnustefnunnar yfir kaupmenskunni eru fult svo
þýðingarmiklir í vöruvöndunarmálinu eins og sjálfar
verzlunarumbæturnar, sem sú hreyfing hefir valdið.
Það var Kaupfélag Þingeyinga, sem reið á vaðið með
flokkun ullarinnar. Það voru smjörbúin, sem breyttu
smjörinu úr lélegri vöru, litt seljanlegri, í ágæta vöru,
sem seld var með góðu skipulagi. Það voru kaupfélög
og samvinnufélög, sem bygðu sláturhúsin, og hækkuðu
kjötverðið stórvægilega. Á öllum þessum sviðum hefir
samvinnan á einum aldarfjórðungi gert þjóðinni meira
til hagsbóta, heldur en allir kaupmenn, sem hér hafa
verzlað frá upphafi vega og fram á þennan dag.
Samt er ein útflutningsvara eftir, sem samvinnu-
félögin geta og eiga að taka í sínar hendur. Það eru
Jiestarnir. Hrossaverzlunin og hrossaræktin er ennþá
hvað öðru samboðið, hvorttveggja með þeim blæ, sem