Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1917, Qupperneq 22

20
íást með reynslunni einni. Sá maður yrði að vera all-
mjög á faraldsfæti, bæði hér heima og erlendis. Hann
yrði að vera lífið og sálin í samtökunum innanlands,
ferðast milli deildanna, þekkja fjölda manna, örva menn
til framkvæmda og leiðbeina þeim, sem hann næði til.
Hann yrði að hafa yfirumsjón með útflutningi hestanna,
og öllum útbúnaði, sem þar að lyti. Hann yrði að tryggja
sæmilegan farkost og sjá um að hrossin kæmu á rétt-
ium tíma á markaðinn. í hverju því landi þar sem ís-
lenzk hross eru seld til muna (nú eru það England og
Danmörk), yrði hestasalinn að hafa fast beitiland til
umráða, til að geta beðið með hestana, ef þeir kæmu
á óheppilegum tíma á markaðinn. A5 öðru leyti gæti
hestasalinn haft bækistöð sína á skrifstofum sambands-
ins erlendis og jafnvel látið þær ráða fram úr minni
háttar vandamálum sölunni viðkomandi.
Svo framarlega sem samvinnufélögin koma á öfl-
ugri miðstjórn í Reykjavík nú í ár, sem líklegt er talið,
verður að vænta forgöngu frá þeiri’i stjórn í þessu máli.
Undirbúningui’inn er dágóður það sem lxann nær. Rit-
gerð Jóns Þorbergssonar mun hafa verið lesin og rædd
viða um land. Bændur i hestasveitunum vita nú, hve
mikinn gróða þeir fai’a á mis við af atvinnu sinni með-
an þeir vanda lítt til hestanna og notast við rándýra
milliliði við söluna. Á hinn bóginn hefir erindreki fé-
laganna betri aðstöðu, eftir að hann er alfluttur til
Reykjavíkur, til að taka að sér forgöngu málsins, heldur
en meðan hann varð að vera á sífeldu ferðalagi, önn-
um kafinn við önnur störf. Nokkur ástæða er og til
að ætla að hann hafi nú sér við hönd vel undirbúna
aðstoðarmenn, sem hingað til hefir verið skortur á, að
því er þetta mál snerti.