Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1917, Qupperneq 72

70
áhrærir myndun auðs og verðs. Aðrir gera mest úr
starfl forkólfanna, yinnuveitenda og kaupsýslumanna,
og virðast sætta sig vel við, að þeir fái drýgstan skerf
að ómakslaunum.
Þar sem þessi málstaður er mjög einhliða sóttur
og varinn, eins og t. d. í Viðskiftafræði J. 0., getur
slíkur lestur auðveldlega leitt menn á villigötnr. I sam-
vinnuskóla þyrfti að vera við hendina fræðirit allra
helztu auðfræðinga, hverri stefnu sem þeir hafa fylgt, og
lögð áherzla á að nemendur gætu myndað sér sjálf-
stæðar skoðanir um gildi liinna ýmsu mismunandi
kenninga.
Nokkuð svipað gildir um félagsfræðina. Þar er
efnið enn viðtækara, að fœra undir nokkur aðallög allar
helztu legundir félagsstarfseminnar i heiminum. Að vissu
greinir hina merkustu fræðimenn í þeim efnum mjög á
um það, hversu flokka skuli hin félagslegu fyrirbrigði.
En um hitt verður ekki deilt, að það sé mjög nauð-
synlegt fyrir þá menn, sem ætla að vinna fyrir félags-
heildina, að hafa kynt sér rit þeirra höfunda, sem spak-
legast hafa skrifað um mannfélagsmál.
Vist er von að sumum mönnum þyki hér ætlast
til mikillar vinnu, og óvanalegrar, af námssveinunum.
Eru íslendingar því ekki vanir, að á þann hátt sé
starfað hér i skólum. Er því rétt að nota tækifærið til
að útskýra, hvernig gert er ráð fyrir að þessari kenslu
yrði að haga, til að ná verulegum árangri á stuttum
tíma
Sá galdur er fólginn i einu orði: Bókasafnsvinnu.
Skólinn hefir rúmgott bókasafn, sem er opið námssvein-
um allan daginn. Þar er allur útbúnaður til þess, að
vel geti farið um menn við lestur og skriftir. I bóka-
hillunum eru öll hin helztu heimildarrit, sem þörf er á
við námið, og mörg eintök af þeim bókum, sem heill
bekkur þarf að nota samtímis. Kenslustundir eru til-
tölulega fáar. Kennararnir flytja yfirlitsfyrirlestra og