Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1917, Side 102

100
í hringum broddborgara i höfuðstaðnum. Hann hafði
þar komist andlega »í takt« við þá.
Útúrsnúningum Þ. Þ., þeim sem minni háttar
verða að teljast, mun eg svara stuttlega. Hver óvit-
laus maður sér hvað átt er við í grein minni með orð-
unum: »Þá vega þessi tvö andstæðu öfl, hvort á móti
öðru og eru jafnsterk«. Geta slík öfl, meðan jafnvægið
helzt, orsakað hreyfingu? Heldur Þ. Þ. að nál hreyfist
úr stað af völdum tveggja jafnsterkra seguljárna, sem
hún liggur mitt á milli? Ef til vill á það fyrir hag-
stofustjóranum að liggja, að gera jafn skarplegar og
frreðimannslegar athugasemdir í eðlisfræði, eins og um-
rædd grein hans er svo auðug af, að því er snertir
auðfræðileg efni. Um fundna gimsteininn hans J. 01.
sem Þ. Þ. segir að eg treysti mér ekki til að skýra í
samræmi við vinnukenninguna. vil eg visa honnm til
að lesa skýringu Marx’s (Capital I. London 1908. page
7.). Eg hafði gaman af að láta einhvern spekinginn
heimska sig á þessu ofureinfalda atriði, því að sama
skýringin á við um verðgildi demanta eins og um gull,
sem svo var sagt frá í grein minni: »Verð á gulli
— er í nákvæmu hlutfalli við framleiðslukostnaðinn,
miðað við alla þá vinnu, sem til gullgraftar er varið«.
Og þetta treystir Þ. Þ. sér ekki til að hrekja.
Eg sýndi fratn á að náttúrugæðin væri verðlaus,
þangað til vinnan kæmi til sögunnar, og mannshöndin
gerir efnið arðberandi. Ekki ber Þ. Þ. á móti því, að
landnám Ingólfs hafi verið verðlaust, áður en hann sett-
ist hér að, eða eftir að menn eru hœttir að notfœra sér
gœði lands og sjdvar d þessum hletti jarðarinnar. En þó
vill hann ekki heyra það nefnt að verðgildi landsins
standi í sambandi við það, hvað gera md úr því með
vinnu. Hann setur krans af háðsmerkjum við þau orð,
að það sé skipulagsatriði i mannfélaginu nú sem stend-
ur, að sum náttúrugæði hafa sölugildi. Liklega hefir
Þ. Þ., þó lærður sé lesið a. m. k. einni hók offátt. Um