Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Síða 24

18
lét hana verða hina síðustu þar í kompunni. Flutti tit
hjóna þar í þorpinu, sem voru honum velviljuð.
Um þessar mundir bar það til tíðinda, að norskt
timburskip, »Fram« að nafni, fanst í ísnum nyrst við
Tjörnes. Farminum öllum var bjargað upp á svonefnda
Knararbrekku. Jakob þótti nú bera vel i veiðar, því
að í skipinu var aðallega eitt tilhöggið hús, sem setja
átti upp til síldveiða við Eyjafjörð. Voru nokkrir smiðir
með, sem áttu að reisa húsið. Lét Jakob sér til hugar
koma, að forsjónin hefði sent honum húsið, og að tak-
ast mætti að koma því upp á hinni nýfengnu lóð, þeg-
ar um sumarið. Leið nú fram til söluþings. Isinn lón-
aði svo frá um það leyti, að hann var kallaður vel
ræður. Þá um sumarið var síra Kjartan að húsa bæ
sinn og vantaði timbur. Yfirsmiður hjá honum var Jón
Pálsson, Eyfirðingur. Prestur gaf Jóni alt á vald um
viðarkaup á uppboðinu. Sömdu þeir Jón með sér, að
bjóða ekki hvor á móti öðrum. Skyldi Jón fá meira
af borðviðnum, en Jakob trén. Uppboðið stóð í tvo
öaga. Vildi til, að þá var þurviðri og sæmilegt veður,.
sem þó var annars óvanalegt. Fremur var fáment á
uppboðinu. Kaupmaður einn norskur af Akureyri, er
Lemkull hét, var á uppboðinu. Jakob óttaðist hann
mest allra keppinautanna. Um miðjan dag, síðari upp-
boðsdaginn, var byrjað að selja húsið. Benedikt Sveins-
son sýslumaður var þá orðinn þreyttur og fékk Þórði
Gudjohnsen hamarinn. Bað hann að stýra uppboðinu
um stund. Gekk þá alt með mikilli rögg. Var selt
hvert stórtréð af öðru og hlaut Jakob þau flest. Lem-
kull var hægfara og lengi að átta sig, en uppboðshald-
arinn skjótráður og hraðvirkur. Leit helzt svo út, sem
Jakob hefði orðið að happi, er Gudjohnsen tók við
hamrinum. Smiðirnir voru þarna við og óskuðu helzt,.
að Jakob fengi alt húsið, svo að þeir fengju atvinnu
við að fullgera það. Þótti nú vel áhorfast, er megin-
viðir voru fengnir í sæmilegt hús. En er til kom reynd*-