Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Síða 32

26
•var bygt fram á sjávarbakkanum og allbrött brekka
niðar að sjónum. Kjallari var undir nokkrum hluta
hússins, þeim sem næst var sjónum. Hurðin fyrir þeim
dyrum var úr Knararbrekkuviðunum og segir Jakob, að
hún hafi verið þar enn 1914. Eiginlega hafði Jakob
jafnan hugsað sér húsið tvílyft, og það stórt, að það
nægði fyrir vörugevmslu félagsins, búð, og íbúð handa
honum og fólki hans. En rm var hann bundinn við
strandviðina, hvað stærð og lögun hússins snertir Húsið
varð nú að vera einlyft, og ákaflega hátt undir loft og
krossreist. Var bersýniiegt að ekki var unt að koma
fyrir á einni hæð og lofti öllu þvi, sem í húsinu varð
að vera. Jakob braut mikið heilann um þetta, og fann
loksins ráð sem dugði. Vegghæðin var óþarfiega mikil,
rúmið varð ekki hagnýtt með þeim hætti. En þó var
ekki hægt að gera úr því tvær fullkomnar hæðir. En
: snjallræði Jakobs var í því fólgið, að láta undirlög
hússins hvíla á múrbrún, því nær jafnt yfirborði lóðar-
innar, en bæta svo við neðri hæðina rúmlega meter-
hæð af kjallaranum. Setja siðan aðalloft í húsið neðan-
vert á miðjar stoðir. Jakob ráðfærði sig um þetta við
yfirsmiðinn og fleiri menn sem vit höfðu á, og kom öll-
um saman um, að húsið væri engu ótraustara fyrir bragð-
ið, en alt að því helmingi rúmbetra. I þessari »undir-
lyftinguc, sem Jakob nefndi, voru 8 herbergi. Það var
íbúð Jakobs í 12 ár. Nú mun vera búið að gera þann
hluta hússins að vörugeymslu. Meðan verið var að
byggja húsið kom Jón á Gautlöndum þangað. Sýndi
Jakob honum alla sína ráðagerð. Jóni fanst fátt um.
Hann kæmi því ekki inn í sinn haus, að nauðsyn væri
á allri þessari byggingu. A sömu skoðun var síra
Benedikt í Múla.
Enginn trésmiður var þá heimilisfastur á Húsávík.
Aðstoðarmennirnir voru allir sveitamenn og fóru lieim
u sláttarbyrjun. Leit mjög ólíklega út um það, að smíði
ihússins yrði lokið um haustið, svo að unt yrði að nota