Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Blaðsíða 26

20
unarvöruna frá sumrinu. Varð nú að gera tvent í einu:
skipa upp vörunum og halda sauðamarkaði. Jakob hélt
sjálfur markaðina, en fékk Húsvíking einn til að standa
fyrir uppskipun. Erfitt var að fá menn til vinnu, því
að nauðsynleg heimilisstörf voru að miklu leyti óunnin
og komið að vetri. Kaupgjald verkamanna var þá 25
-aurar um tímann og þótti hátt. Danska verzlunin galt
16 aura um tímann nema í júlí og ágúst, þá 25. En
verkamenn fengu þar að borða í vinnutímanum. En
■það vildi Jakob ekki. Heldur borga hærra og að hik-
laust væri unnið.
Að loknum markaði kom til vöruskiftingin. Var
ekki viðlit, að Jakob annaði einn allri afgreiðslunni,
sem varla var von, þar sem hálf sýsla átti sókn að
félaginu og flestir ærið þurfandi fyrir björgina. Tók
Jakob þá sér til aðstoðar dóttur sína, fullvaxna, heim-
an frá Grímsstöðum, og þrjá karlmenn. Mun ekkert
þeirra hafa haft æfingu við búðarstörf, sem varla var
von, en eigi var um það fengist eins og á stóð. Þar
að auki þurfti að fá vökumenn til að vaka yflr »tjald-
búðinni« hverja nótt. Enginn fékst til.að gegna því
staifi til langframa. Varð ekki fram úr rúðið, nema
með því að ná í einn eða annan, sem varð hvort sem
var að dvelja í þorpinu næturlangt. Gekk það misjafnt
sem von var. Erfitt fyrir þreytta ferðamenn, að bæta
■á sig dautiegu varðmannsstaifi i stað hvíldar. Eina
nótt gat Jakob ekki sofið. Veður var milt og blítt.
Hann reis á fætur, klæddist og gekk að vörugeymslu-
byrginu til að sjá með eigin augum, hversu vökumenn-
irnir reyndust. Þeir voru þrír og höfðu komið framan
úr dölum um kveldið. í vörukjallaranum var vel bjart
af oliuljósi. Allir vökumennirnir steinsváfu. Rét't um
leið kom þar að lestamaður framan úr sveit. Jakob
bað hann að gæta vel að litla stund, hverju fram færi.
Ríðan tók hann á sig þjófsgervi og bar i fjórum ferðum
burtu dálítið af vörum og fól á afviknum stað fyrir