Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Síða 35

29
ings, og undirbúa eölu á sauðafarmi. Skyldi salan
Terða á ábyrgð félagsmanna. Margir voru allfúsir til
þessara framkvæmda, einkum eftir að Jón kom á fund-
inn. Þóttist hann að vísu eigi allfús til fararinnar, en
lét hinsvegar ótvírætt í ljós, að reikningur sá, sem
Steenberg hafði gefið um kostnaðinn við sauðasöluna,
næði engri átt. Gaf hann hinsvegar von um glæsi-
legan árangur, ef nú væri hafist handa. Lakast þótti
nú, að ekki væri unt að fá heilan skipsfarm í austur-
hluta sýslunnar. En þá var að færa út kviarnar.
Maður var sendur á fund Fnjóskdæla, að safna þar
sauðaloforðum. Þá bættust og öxfirðingar í hópinn.
Jón Vídalín sigldi frá Reykjavik á útmánuðum. Samdi
hann við firma í Nevcastle, Laurizen & Co., um að
senda skip og annast söluna, svo og að kaupa inn er-
lenda vöru fyrir félagið. Komu þær um sumarið og
haustið með sauðaskipinu. Féð var alt rekið til Akur-
eyrar. Voru það samtals 1838 sauðir, þar af 358 vet-
urgamlir; hinir tvævetrir og eldri. Tvö hundruð og
þrjátíu menn áttu sauðina. Sumir voru hræddir við
áhættuna. Þeir kjarkmestu, svo sem sr. Benedikt í
Múla, Kristján á Úlfsbæ, Jón á Mýri, frændi Hermanns
Jónassonar o. fl., létu 30—40 kindur hver. Meðalverð sauð-
anna varð um 20 kr. Jakob keypti 25 hesta þetta
sumar, að ráði Vídalins, og sendi út á eigin ábyrgð, en
tapaði hátt á annað hundrað krónum á tilrauninni. En
seljendur fengu þó um 1500 kr. fyrir þessa nýju vöru.
Hestasalan og fieira í sambandi við hana, mun hafa
komið inn tortryggni nokkurri gegn Vidalin, en ekkert
verður um það sagt hér, hvort nokkuð var athugavert
við þessi skifti hans við Kaupfélagið. Að minsta kosti
•er Englandsför hans eitt af fyrstu sporunum í sjálf-
ibjargarviðleitni samvinnumanna.
Um haustið 1884 gekk heldur erfiðlega með sigl-
ingar til Húsavíkur. Strandaði þá þar á höfninni skip
aneð matvörur til dönsku vérzlunarinnar. Um sama